KORALTANLAR

2.2

Nasılsınızz?

İyi okumalarrrr<3

✨

Furkanla beraber eve yürüyorduk. Pek yürüyor gibi görünmüyorduk ama..  Dışardan görenler büyük ihtimalle ya deli ya da sarhoş olduğumuzu düşünüyordur. 

"Bu gece gel benim ol diyemem
Sana ben aşkımı söyleyemem"

Onu dürttüm ama tüm vücudumla ona çarptım. Düşecek gibi oldu. Her ona çarptığımda böyle yapıyordu.

"Utanırım beni öp diyemem
Ele güne sorma beni
Yaralama vurma beni"

O da beni dürttü ama benim aksime bunu hafifçe yapıyordu. Bu sıranın karşı tarafta olduğunu gösteriyordu. Kendi kendime uydurmuştuk. Niye mi? Çünkü ikimizin de akıl sağlığı pek yerinde değil.

"Karabiberim vur kadehlere
Hadi içelim, içelim her gece
Karabiberim vur kadehlere
Hadi içelim, içelim her gece
Zevki sefa, doldu gönlüme
Hadi içelim, acıların yerine"

Etrafta oynayarak söylemeye başladım. Olabildiğince kıvırmaya çalışıyordum. Ve aşırı eğlenceliydi sanki dünya sadece bizden ibaretti. Bir ara bize bakıp 'tü tü ' deyip ayıplayan bir teyze geçti ama o kadar iyi hissediyordum ki umurumda bile değildi. Onların nesli yaşayacaklarını yaşadı şimdi bizim sıramız. Ve biz böyle yaşıyoruz.

Furkan da bana katılıp dans etmeye başladı. Benden daha iyi kıvırıyordu şerefsiz. 

" Devamı öyle değildi ama hadi senin için öyle olsun.  Seni kıracağıma kafamı kırarım"

Hem gülüyor hem de kıvırıyordu. Sonra nakarat kısmını tekrarladı.

"Sen böyle kıvırmayı nerden öğrendin? Normalde de iyi kıvırıyorsun ama dansta da kıvırabildiğin hiç aklıma gelmezdi"

Eliyle olmayan hayali saçlarını arkaya attı

" Senin için de aynısını söylemek isterdim ama görünen köy kılavuz istemiyor. İstersen sana ders verebilirim şekerim"

Kahkaha attım. Alemdi bu çocuk yaa

Ne kadar süre geçti bilmiyorum ama biz hâlâ şarkı söyleyip dans ediyorduk ve şarkı asla değişmiyordu : Karabiberim.

Sonunda yorulup kendimizi yere attık. Eve birkaç dakika kalmıştı. Cidden dans ede ede eve gelmiştik. İyi döktürmüştük ama. Bugünü en sevdiğim gün ilan ediyorum. Daha önce bir günde bu kadar mutlu olduğum bir zamanı hatırlamıyorum.

"Ne düşünüyorsun?"

Furkan'a döndüm. Ne düşündüğünü merak ediyordum.  Gökyüzüne gülerek bakıyordu

"Ne kadar güzel bir gün olduğunu"

Bu çocukla benzerliğimiz şaka mı?

" Ben de öyle. Favori günüm artık bu"

Ayağa kalktı, elini uzattı tutmam için. Tutunca hemen çekip ayağa kaldırdı.

"Hadi gidelim artık, fazla terledik üşütmeyelim şimdi. Yerler de soğuk. "

" Çen beni mi düşündün çen"

Yanaklarını sıktım. Bu hareketlerimle kaşlarını çattı. Ve daha komik bir hal aldı.  Yanaklarını bırakınca ters ters bakıp konuşmaya başladı

"Ne seni düşünücem kızım. Kendim için dedim ben. Seni de burda bırakamam sonra üşütürsün ve bana bulaştırırsın. O yüzden senin de gelmen gerekiyor. Kapiş?" Göz kırpıp eve doğru adımlamaya başladı.