KORALTANLAR

0.4

Selaam,
Bugün aldığım ilk ve tek hediye okunma sayısının artıyor olması ve bazı okurların kitabıma olumlu yorumlarda bulunması olması oldu. İyi ki varsınız<3

✨

✨

✨

İkizim olan ergenin bağırıp çağırmasından sonra Furkanla adını unuttuğum en büyük abi bahçeye dalmıştı. Ayrıca adı neydi bu ergenin yaa.
Denizdi sanki

İkili durmuş bi bana bi anneme bakıyorlardı.

Kimsede çıkıp Deniz'i durdurmuyordu, çocuk üstüme yürüyordu ama durduran yok. En sonunda Burçak Hanım sinirle ayağa kalktı. "Sen ne yaptığını sanıyorsun Deniz. Sen kim oluyorsun da Ahu'nun üzerine yürüdüğünü sanıyorsun. Her şey bir kenara o bir kadın. Hiçbir kadına bu muameleyi, bu hadsizliği bu terbiyesizliği gösteremezsin. Ben seni böyle mi büyüttüm?"

Deniz annesinin sözlerinden sonra ne yaptığının farkına varmış olacak ki durdu ve utançla bakmaya başladı ama öfkesi hâlâ yerinde duruyordu. Bu sefer daha kısık bir sesle konuşmaya başladı " Ama anne o seni ağlattı gördüm geldiğimde gözlerin dolu doluydu ağlamamak için gökyüzüne baktın. O sana bir şey mi dedi anne?"

O sırada Furkan durur mu hemen atladı lafa ciğer gören kedi gibi. "Ne demek annem ağlıyordu? Neler oluyor burda anne?" 

"Sadece konuşuyorduk oğlum. Ordan bağırıp çağıracağına önce gelip sorsaydın ne konuştuğumuzu. Hem Ahu bana herhangi kötü bir sözde bulunmuş olsa bile bu sana ona bağırma hakkını hele hele onun üzerine yürüme hakkını hiç vermez. Kendine gel, sen böyle değildin."

Konuş be kadın kim tutar seni. Benim anne olarak bildiğim kadın hiçbir zaman beni savunmamış aksine o da kırmıştı kolumu kanadımı. Burçak Hanıma sarılasım geldi şimdi. Daha beni tam olarak tanımadığı halde savunmuştu hem de yıllardır yanında olan oğluna karşı. Annenin olması böyle bir şey sanırım.

Deniz sonunda sakinleşmiş utançla yere bakmaya başlamıştı. Ara sıra bana kaçamak bakışlar atıyordu. Bana utançla bakmak yerine tam olarak şöyle bakıyordu: "Bekle annem gitsin senin ağzına sıçıcam ben" bakışlarından korkmuyor değilim hani.

Furkan ve en büyük abi sonunda oturmaya karar vermiş, bana bakıyorlardı. Furkan diyeceğini demişti ama en büyük abi tepkisiz kalmıştı. Hiçbir şey dememiş sadece olanları izlemişti. Bu ne biçim en büyük abi ya. Hani en büyük abiler sinirli olur kardeşlerini korurdu ne bileyim en azından bi şey derdi insan.

Böyle insanlar hep daha tehlikeli gelmiştir bana çünkü düşüncelerini belli etmiyorlar gizliden gizliye seni gözlemleyip test ediyorlardı. Gerçi bu hiç de gizliden gizliye gözlem yapmıyor açık açık yapıyordu yani. İnsan bi saklamaya çalışır be.

Hemen şimdi yok olma, buharlaşma şansım var mı? Çok gergin bir ortam var şu an. Kimse kimseyle konuşmuyor anca bakışıyoruz. Burçak Hanım kısa bir süre önce Denize uyarı çekip gitmişti. Sanırım gelen mesajla ilgiliydi. Deniz de annesinin peşinden kalkmıştı. Kalkmadan önce bana nefretle bakmıştı öyle gitmişti. Benim de kalkıp gidesim gelmişti onunla beraber ama cesaret edememiştim. Niye bilmiyorum sanki ayağa kalkarsam üstüme atlayacaklarmış gibi hissettiğimden olabilir.

Biri şarkı söyleyerek bahçeye zıpladı. Söyleyerek mi dedim pardon şarkıyı katlederek bahçeye girdi. Dönüp baktığımda bebek sıfatlım olduğunu gördüm. Şu çocuktan çok güzel pozitif enerji alıyorum ama niyeyse korkuyor gibi benden, anlamadım. Bu evde en çok Meteyle yakın olmak istiyordum.

"Mete, canım kardeşim Allah rızası için sus. Kulaklarımın sağlığı için sus. Bu abin kalan hayatını sağır geçirmesin diye sus canım kardeşim, canını yediğim" En büyük abi Mete'ye çok sakin bir şekilde ikazda bulundu ama aynı zamanda tehdit gibiydi, garip..
Bu adam ilk defa konuştu farkında mısın?