SOLUK BOŞLUĞU

1.BÖLÜM; BEKLENMEDIK BİR ANDA

1.BÖLÜM;
BEKLENMEDİK BİR ANDA:

Keyifli okumalar!

(İlk bölüm sıkıcı gelebilir. Takmayın. Gelecekteki o güzel cinayet sahnelerini bekleyin🤩)

Bu bölüm sonradan düzeltilecektir. Bilginize.

🎵Jamie Duffy: Sonas🎶
🎵sezen Aksu: Belalım🎶
🎵Mabel Matiz: Aşkım gülüm🎶

Burası Dünya,
Burada her şey yarım kalır.
Ve yazacağımız her şey biçimine kavuşamamış,
Buruk,
Acı,
Öylece duruyor yaşamımızda.

.....

Mutluluk içinde boğulan biri illaki bir gün mutsuzlukla tanışacaktır. Çünkü hayat her zaman mutlulukla ilerlemez.
Kalpler yarım kalır, hayaller biter, sevgi sonsuzluğa karışır.

Kalp perişanlığı tanır. Zorluğun ve onca uyumsuzluğun içinde bir uyum için çabalayıp durur.

Çünkü ancak o zaman eline bir şey geçer.
Ben Leyla Alev Alkan. Küçük yaşta bir kazada babasını kaybetmiş ve annesi ile yaşayan biriyim. Maddi durumumuz iyiydi. Ama hiçbir maddi durum annemin yıllarca psikolojisi bozuk bir şekilde babamın ölümünü kabullenemez şekilde beklerken onu iyileştirmedi.

Annem benim içinde düzelmedi. Kendi için düzeldi. Kalbi için. Babam için. Benim için değil.

Ve ben Alev herkesin çok methettiği psikiyatrist olup, yüzlerce hastamı iyileştirmeme ve çözmeme rağmen şimdi o kadar vaka içerisinde şu an şu iki kişiyi çözemiyordum. Yüzümde engel olamadığım gülüşle ikisinin birbiri ile olan atışmasını izliyordum.

Ben yirmi altı yaşında bir psikiyatristim ve şu an karşımda oturan on yıllık dostumun yanındaki kızı ne kadar düşünse de düşünmüyormuş gibi laf atmasını izliyordum. Belki gerçekten de düşünüyordu.

"Ya sen canım hocam, bu kadar sinir bozucu olmayı nasıl beceriyorsunuz?" Zahra, karşısında oturan kardeşim gibi olan Ali ile tartışıyordu.

"Karşımdaki tam bir sinir bozucu olduğu için bende ona uyum sağlamaya çalışıyorum. Ne yaparsın?" dedi Ali'de bilerek karşısında duran öğrencisi Zahra'ya yüzünde duran gülümseme ile.

"Ne tesadüf ki bende karşımdakine uyum sağlamaya çalışıyorum. Bak şu tesadüfe," dedi Zahra gülümseyerek arkasına yaslanırken. Ali cevap verecekken araya girdim ve onu durdurdum. Kızı delirttiği belliydi zaten.

"Yeter Ali. Boş ver sende Zahra onu. Deli zaten bu, farkındasındır. Sende şimdi sebebi ziyaretini söyle. Çünkü gitmem gereken önemli bir yer var," dedim ikisine. Ali göz devirerek arkasına yaslandı.

"Ben miyim deli? İkiniz karşımda iken benim deli olmamam akla mantığa sığmadığı için bende size uymaya karar verdim. Haksız miyim canım öğrencim?" dedi Ali en son Zahra'ya dönerek.

"Biliyor musun aşırı derece sinir bozucusun?" Dedi Zahra.
"Anlamadım?" Dedi Ali kaşlarını çatarak. Zahra derin bir nefes alıp sabır dilenen bir tavırla, "haklısınız," dedi.

Ağzım açık kıza bakıp sonra Ali'ye döndüm. Sırıtıyordu. Allah bilir kıza neler demiş ki karşısındaki kız bir şey demiyordu. Çünkü kız hiç altta kalacak biri gibi değil. Ama Ali halinden memnundu. Kız ise her an sinirden Ali'nin üzerine atlayacak gibiydi. Hem bir dakika bu çocuk gülümsüyor muydu? Taş yağacak başımıza.