Acımasızlıklar ve intikamlar vardı.
Bunlarla başa çıkmak zor olsa dahi kimsenin beni yıkmasına izin vermedim. Annemin soyundan gelen Ruh evcilleştirme gücümle bir Ruhu evcilleştirmiştim. Nereden bile bilirdim bu yolda bu kadar aksiyon yaşayabileceğ...
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir çünkü bu bölümü okuduğunuzda kötüyseniz daha da kötü olabilirsiniz. Yazarınız sanırım bir tık delirdi.
Keyifli okumalar dilerim...
mavi-deniyorum ama🎶
Isabel LaRosa-eyes don't lie 🎶
"Allah kahretsin!"
Telefon yanımda olmalıydı. Kemerden telefonumu olabildiğince hızlı olmaya çalışarak çıkardım ve hemen Ege'nin numarasını tuşladım. Telefon çok az çekiyordu, Ege umarım duyar ve açardı. Telefon 3. Kez çaldıktan sonra Ege telefonu açtı.
"Ege burayı kilitlediler, çabuk gel yardım et. Bombanın süresi çok az, 1 dakika 20 saniye..."
Ege hiç bir şey söylemeden telefonu kapattı. 'Umarım duymuştur' diye diledim içimden. Arkamı döndüğümde titreyen kardeşimi gördüm. Hemen yanına giderek diz çöktüm. "Meleğim benim, bak bana. Söz veriyorum çıkacağız buradan. Ege Abin de geliyor şimdi." Kafasını söylediğim sözler üzerine kaldırdı ve bana baktı. Ne kadar diz çökmüş olsam da çok minikti ve illa ki kafasını biraz kaldırması gerekiyordu. "Abla çok korkuyorum, çabuk çıkalım lütfen." Sesi titriyordu ve bu benim öfkemle korkumun birleşip felaketi getirebilecek bir duruma dönüştü.
Kapıdan adım seslerini duyduğumda tedbir amaçlı olarak silahımı doğrulttum kapıya doğru.
Gece Kara'nın korktuğu şey ne miydi? Kardeşinin kendinden korkması. O yüzden kapıdakinin Ege olmasını diledi.
Kapı açıldığında rahat bir nefes verdim. Gelen Ege'ydi. Koşup ona sarıldığımda o da ellerini belime dolayıp bana sıkı sıkı sarıldı. "Ceylin koş ablacım hadi, çıkmamız lazım artık." Ceylin dediğimi yapıp koşarak yanımıza geldiğinde hızla odadan çıktık. Hastaneyi çoktan boşalttılar çünkü bomba patladığında insanlar zarar görecekti. Ege eğilip Ceylin'i omzuna aldığında artık daha hızlıydık.
Barın bomba dediği an da yukarı fırlayıp kardeşimi kurtarmaya gitmiştim fakat bana yine ihanet etmiş olan kişi kapıyı açtığım an da beni içeri itip kapıyı üstüme kapatmıştı. Sahiden o kimdi? Ve Barın şuan iyi miydi?
Aklımda çok önemli bir soru daha vardı. Bomba olduğunu Barın nereden biliyordu?
Aklımda düşünceler dolaşırken çoktan aşağı inmiş ve kendimizi dışarı atabilmiştik. Ege tabii ki doktorları Barın'ın başına koymuştu ve Barın'ın karnındaki kurşunu çıkarmışlardı. Doktorların kadın olanı Barın'a bir şeyler soruyor ya da onunla konuşmaya çalışıyor gibiydi. Yanlarına gittiğimde Barın gelişimi izlemekle kalmayıp -bu halde bile- bedenimi süzmüştü. "Öfkelenmiş ve korkmuş halin daha seksi bence." Cümlesini tamamlamasıyla elimi alnıma vurdum. "Senin de böyle yarı baygın yarı ayık halin hiç seksi değil." Dediğimde ise yüzünü buruşturdu. Bense gülüp geri kardeşimin yanına doğru yöneldim. Gecenin karanlığında oturmuş bombanın patlamasını bekliyorduk. Çoktan patlamış olması gerekmiyor muydu?
💗
"Ya senin Allah cezanı vermesin Barın Ateş, yatağımdan çıkar mısın? Valla vuruldu falan demem koyarım topuklularımla tekmeyi."
Cümlemi bitirdiğimde kahkaha attı. Ona kızmam sanki onun hoşuna gidiyordu. Ceylin hariç kimseyle paylaşmadığım yatağımda şuan o yatıyordu ve bu sinirlenmeme sebep oluyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
