គ្រប់យ៉ាងកំពុងគាំងធ្មឹង ពាក្យបម្រុងនឹងដោះសារបន្តក៏លែងមានដោយសារតែសំណួររបស់អ្នកម្ដាយ។កូនឮហើយសឹងនឹងគាំងបេះដូងស្លាប់មួយកន្លែង។
"បាទ ម៉ាក់អាចស្គាល់គេបានប្រាកដណាស់។បើសិនជាគេមកលេងលើកក្រោយ កូននឹងណែនាំគេឲ្យម៉ាក់ស្គាល់"
"សង្ឃឹមថាកូននឹងមិនធ្វើឲ្យម៉ាក់ខកបំណងទៅចុះណា៎"គាត់ដកដង្ហើមធំបន្តិច ក្នុងចិត្តកំពុងគិតពីអនាគតដែលមិនទាន់នឹងកើតមានឡើង។
ពេលល្ងាចបានមកដល់ ថេយ៉ុងរៀបចំខ្លួននិងប្រាប់ថាគេទៅផ្ទះមិត្តភក្តិដើម្បីសួរនាំអំពីមេរៀននិងជួយគ្នាធ្វើ assignment។ពួកគាត់មិនបានសួរនាំច្រើន មើលទៅម្នាក់ៗដូចដឹងក្នុងចិត្តថា ថេយ៉ុងកំពុងកុហកពួកគាត់។
ថេយ៉ុងជិះតាក់សុីក្នុងការទៅផ្ទះរបស់ជុងហ្គុក ទម្រាំនឹងទៅដល់ វាក៏ម៉ោងជិត7យប់ទៅហើយ ព្រោះស្ទះផង ផ្លូវឆ្ងាយផង យ៉ាងណាក៏គេទៅទាល់តែដល់។
ក្រាក
ដៃស្រឡូនបើកទ្វាផ្ទះចូល ដោយគ្មានការចាក់គន្លឹះ។ទៅដល់គេធំក្លិន pheromone របស់ជុងហ្គុក ជាក្លិនរបស់ស្រាសំប៉ាញ គេខ្ទប់ច្រមុះរួចដើរស្វែងរករហូតទាល់តែដល់ខាងក្នុងបន្ទប់ ឃើញជុងហ្គុកកំពុងតែសាប់របស់ខ្លួនឯង។
"ថេយ៍អ្ហាស...ថេយ៉ុង"ជុងហ្គុកមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងអ្វីនៅជុំវិញខ្លួនគេ គេគ្រាន់តែបន្តការសាប់និងដង្ហើយហៅឈ្មោះមនុស្សជាទីស្រឡាញ់។
"អូននៅទីនេះ"រាងតូចបិតទ្វាបន្ទប់ទាំងទឹកមុខក្រហមតាមបែបមនុស្សលង់ខ្លួនជាមួយនឹង pheromone របស់ជុងហ្គុក គេខ្លួនឯងក៏ទប់អារម្មណ៍មិនបានដែរ។ជុងហ្គុកឮដល់សម្លេងរបស់ថេយ៉ុងហើយ គេបែរមុខមើលមកកាន់ប្រភពសម្លេងទាំងទឹកមុខមិនខុសពីomegaកំពុងឡើងកម្ដៅឡើយ។
ថេយ៉ុងចូលទៅក្បែរជុងហ្គុក រាងក្រាស់ទាញរាងតូចយកមកឱបយ៉ាងណែនដើម្បីបន្ធូរអារម្មណ៍របស់នាយ។គេបន្តការសាប់រួចនិយាយ
"បញ្ចេញ pheromone របស់អូនមក ថេយ៉ុង"ស្ដាប់សម្ដីជុងហ្គុកហើយ ថេយ៉ុងបញ្ចេញ pheromone របស់គេដើម្បីជួយរំងាប់អារម្មណ៍របស់ជុងហ្គុក។គេក៏មិនទុកឲ្យទំនេរ ជួយជុងហ្គុកសម្រេចកាមទាល់តែបានសម្រេច។