Koynumdaki Şeytan

Saklanmış Gerçekler

Bir şeyler yapmalıydı, zamanı gelmişti. Geçen günkü saldırıdan sonra, kendince planlar yapıyordu. Tüm gece boyunca, planladı yapılacak olan eylem belliydi ama yöntemi kurgulamak zamanını aldı. Zar zor uyuyabildi. Sabah kalktığında ise, yer cam parçacıkları ile süsleniyordu.

Bunca zaman nereye gitmişti? Neden kızından saklıyordu? Asıl meseleyi, neden paylaşmıyordu? Ulaşılamayan gücü neden anlatmamıştı? Gri ipek saçlarını elleriyle düzeltti. Ayağı kalktı, camsız pencerenin önüne geldi, bahçede gezinen bir korumaya, bir camcı bulmasını emretti. Daha sonra uyuşuk adımlarla, depoya doğru yola çıktı. Eline bir faraş ve süpürge alarak kırık camları temizlemeye başladı.

Merdiven sesi dikkatini dağıttı.

- Günaydın baba.

- Günaydın kızım.

Gel otur konuşalım diyemedi. Neden çekiniyordu ki? Nesilden nesile anlatılan bir gerçeği, kızından saklamanın bedeli ne olabilirdi? Kızını mutfağa giderken gördü.

Bunu fırsat bilip, elindeki süpürgeyi bırakarak oda mutfağa yöneldi. Kız dolabı açarak sarı kupasını aldı, içine kahvesini koyup sıcak suyla doldurdu. Babada sessizce kızını takip etti.

- Nil otursana

Heyecanlanmıştı yaşlı adam. Kız uyku sersemliği ile denileni yaptı. Konuşmaya nasıl başlayacağını bilmiyordu. Aslında, bir konuşma planlamıştı ama hepsi aklından uçup gitmişti.

- Asıl gerçeği öğrenmek ister misin?

İşte başlamıştı, siyah kalbi deli gibi atıyordu. Kız bu cümle karşısında ayılmaya başlamıştı.

- Ne gerçeği?

- Kıyafetini değiştir seni garajda bekliyorum.

Merak duygusu ile tüten kupasını bırakıp babasının emrini yerine getirdi. Odasına koştu, heyecanla üzerini değiştirdi. Sonra soluğu Ferrari'nin başında aldı.

- Nereye gidiyoruz?

Fuji dağı.

- Yanardağına mı gideceğiz?

- Evet.

Tereddüt ederek, arabanın direksiyon koltuğuna oturdu. Gözleri babasının tedirgin ifadesindeydi. Yola çıktılar, araba gürleyerek villanın bahçesinden çıktı.

- Arabayı park edip yürüyeceğiz.

Kız tepki vermiyordu.

- Neden kaçtık? Hep neden gizlendik? Biliyor musun?