Koynumdaki Şeytan

Yeni Hayat

Sargısı çıkmıştı kendisini iyi hissediyordu. Yeni hayatına başlamak için hazırdı, yeni kimliğine ait tüm belgeleri cebine soktu. Silahını tekrar beline yerleştirdi. Silah ruhsatı bile değişmişti. Kalpazanla vedalaştı, sıra şeytana geldiğinde içini hüzün kapladı kendisini kaybetmeden uzaktan da olsa onunla vedalaştı. Kendisini taze havaya attı, döküntü ahşap köşkten dışarıya çıktığında, akıp giden caddeye baktı. İnsanlar, trafik, korna gürültüsü hayat devam ediyordu. Kar etkisini kaybetmiş ama hala azar azar düşüyordu. Buz kaldırımları, esnaf ellerinde kürek ile temizlemeye çalışıyordu. Kırılan parçaları eze eze yürüyordu, nereye gideceğini bilmiyordu.

Cebinde, biraz para buldu kızın ona yaptığı kıyağı görünce mutlu oldu. Belki de kaçışın ücretiydi. Bir taksi cevirdi, taksi tekerleklerinde zincir ile önünde durdu. Usulca taksiye bindi ve evinin yolunu tuttu. Ahşap köşke son defa bakarak, yol aldı. Taksi şoförü muhabbet açmaya çalışıyordu. Yanıt vermiyordu, trafiğin sayesinde takside oturmaktan kıçı uyuşmuştu, evinin yakınına geldiğinde taksiden indi ve tekrar yürümeye başladı. Havanın soğukluğu yanaklarının kızarmasına sebep oluyordu. Cebini yokladı sigarası yoktu, yolda karşısına çıkan ilk marketten bir paket sigara ve çakmak aldı. Paketi açtı ve sigarayı aldı. Sırtını, bir evin bahçe duvarına yasladı. Sigarasını yaktı ve zehri içine çekti. Önünden geçen insanlara baktı, çocuklar annelerine kartopu atıyor, anneler ise yapmamalarını söyleyip onları yürümeye zorluyordu. Minik bir bebek gördü, masumca ona bakarak önünden geçti. Herkes Şeytanın çok uzakta olduğunu düşünüyordu. Habersiz insanlar kaderlerini yaşıyorlardı. Sigarası bitince izmariti yere atıp üzerine bastı. Yürümeye başladı, kısa bir süre sonra gecekondusuna ulaşmıştı. Kapı kırılmış, cam çerçeve inmişti. Mahallede tanınıyordu, serserilerin yapmadığından emindi. Ufacık oturma odasına girdi, babasının resimleri, kendi resimleri yerle bir olmuş, döküntü televizyon bile parçalanmıştı. Ev savaş alanını resmediyordu. Sinirleri tepesine çıktı, yatak odasına daha çok sinirlenmişti. Aylardır o yatak odası için para biriktiriyordu, hala taksit borcu devam ediyordu. Sonra kafasında bir ampül yandı, borcu olan Koraydı kendisi değildi artık. Evinden çıktı soluğu mahallenin kasabında aldı.

- Ekrem abi nasılsın?

- Ooo Koray yeğenim iyidir sen nasılsın ne var ne yok yoksun ortalıklarda?

- Uzun hikaye abi bu evi kim bu hale getirdi?

- Üç gün önce, siyahlı herifler geldi eve zorla girdi biz durdurmaya çalıştık ama silah doğrulttu piç herifler.

- Anladım abi görüşürüz.

Sandığından daha zor olacaktı siyahlı adamları atlatma meselesi. Başka gidecek evi yoktu, buraya mecburdu. Kasaptan çıktı, ileride bulunan marangoza doğru yola çıktı. Atölye de ustaya kapı siparişini verdi. Oradan da çıktı, iki ara sokak sonraki sokakta bir dükkana daha uğradı. Gecekondusunun tek penceresini de tamir ettirdi.

Artık eski haline azda olsa benziyordu. Kapısı hala kırıktı ama penceresi vardı. Eşyaları toplamaya çalıştı sağlam kalanları bir kenara koydu. Resimleri, albümleri bir kenara yığdı. Zar zor aldığı televizyonunu çöpe attı. Nasıl para kazanmaya devam edecekti bilmiyordu. İş bulmanın zor olduğu zamanlarda yeni kimliği ile nasıl iş bulacaktı? Düşünmemeyi tercih etti. Evin içi biraz düzenlendikten sonra, marangoz kapısını çaldı. Kısa bir sürede, kapı sökülüp yenisi takıldı. Yatak odasının, tek sağlam kısmı yatağı kalmıştı. Dolabını, yatağın kasasını çöpe attı. Yatak odası sadece bir yataktan ibaretti. Yatağa gömüldü özlemişti, her şey çok çabuk olmuştu adaptasyon sorunu yaşıyordu. Ceplerini biraz daha karıştırma ihtiyacı duydu, belgelerini çıkardı. Pasaportunu açtı içinden minik bir kağıt parçası düştü. Merakla kağıdın yüzünü çevirdi, Nil'in telefon numarası yazılıydı. Kendisini anlamsızca güvende hissetti. Şeytana nasıl güvenebilirdi? Ya kontrolünü kaybederse? Kafasını boşaltmaya çalıştı, ve mahallenin taksi durağına doğru yola çıktı. Buzlu yolda yürürken, içini garip bir ümit doldurdu. Taksi durağına her yaklaştığında midesinde kelebekler uçuyordu. Durağa girdiğindeki his, çıktığında yoktu. Kapılar suratına kapanmıştı, taksiye çıkacak bir