Nasipten Öte

☆19☆Sevdâ Şehri♡MEDİNE-1

Başlamadan önce önermek istediğim bir ilahi var Arapça. Medine kısmında dinlerseniz daha iyi hissedebilirsiniz inşAllah.
"Saif Adam- Salla Alayka Allah"

Sağ elimle sürüklediğim bavulu serbest bırakıp hızlıca yürümeye başladım.

'Züleyha!' diye bağırdığımda Züleyha'yla birbirimize sarıldık. Ayrıldıktan sonra Züleyha 'Hiç tahmin etmiş miydin beraber gideceğimizi?''dedi.

'Tabiki de tahmin ettim!'dedim heyecanla.

Ben böyle deyince Züleyha'nın yüz ifadesi değişti. Şaşırmıştı anlaşılan.

'Sen? Doğru mu tahmin ettin? MaşAllah Betül!'

'Ne yani doğru bir tahinde bulunmam çok mu anormal Züleyha Hanım, o kadar saf mıyım ben?' dedim sitem ederek. Züleyha gülümsedi. Anlaşılan benimle dalga geçiyordu.

Züleyha'yla bu muhabbetimizi Yusuf böldü.

'Konuşmanızı böldüğüm için üzgünüm ama kontrolden geçmemiz gerekiyor.'dedi. Züleyha 'Tamam hadi gidelim, Betül sen de gel' deyince arkama döndüm, iki adet büyük bavulla cebelleşmekte olan Ömer'i gördüm.

'Siz gidin, Ömer'le geliriz birazdan. 'dedim ve Ömer'in yanına gittim.

*

'Sonunda geldin Betül, bavulları aynı anda getirmeye çalışmaktan Yusuf'la selamlaşamadım.' dedi sitem ederek. Kendi bavulumu alıp sürüklemeye başladım. Ömer'de bana yetişti ve kontrole gittik. Pasaportlarımız kontrol edildikten sonra uçağı beklenilen kısma girdik ve oradaki oturma yerlerine oturduk.

'Kaybolmamam için aldığın önlem Züleyha mıydı? 'dedim gülerek.

'Allah'a emanet ettikten sonra aklıma gelen tek şey buydu, Betül Hanım beğenmediniz mi?'

' Yok yok beğenmez olur muyum hiç.'

Biraz etrafı inceledikten sonra tekrar konuşmaya başladım.

'Ömer hala inanamıyorum, biz şimdi Medine'ye mi gidiyoruz, Resulullah (sav)'ın yanına...'

'Evet... aslında ben de inanamıyorum..'

'Oraya gidince gerçek oluğunu anlarız inşAllah.'

'Aslında...' dedi Ömer ama devamını getirmedi. Devam etmesi için baktım ona.

'Bir daha ki Umre'mi seninle yapmak için çok dua etmiştim.'dedi.

SubhanAllah! Öyleyse Rabbim Ömer'in duasını kabul etmişti. Üstelik benimkini de... Bende ilk Umremin eşimle olmasını istiyordum hep. Ve şuan ise Ömer'le birlikte oturmuş Medine'ye gidecek uçağımızı bekliyorduk,Züleyha ve Yusuf ile.

*

Güneş'in ısıttığı ama devasa şemsiyelerin gölgelediği beyaz mermerlerde yürümeye başladım.

İşte...

Tam karşımda tüm heybetiyle, azametiyle ve ihtişamıyla duran Yeşil Kubbe...

SELAM SANA Ey NEBİ!

SELAM SANA Ey Rabbi'min HABİBİ!

SELAM SANA MUHAMMED MUSTAFA (SAV)!

Yeşil Kubbe'nin önünde durdum.

Medine'nin güneşi tenimi hiç yakmıyordu. Yanmıyordu bedenim 40 derece altında. Yanan ve kavrulan tek şey kalbimdi. Yanıyordu... Gözyaşlarımın akıp gitmesine izin verdim kalp yangınımı söndüremeyeceklerini bilmeme rağmen.