~~ගිම්හාන සැඳෑවක ~~ ✔️

• ඇරඹුමක්

පැය ගානක තද නින්දකට වැටුණ ගිම්හාන් ආයාසෙකින් ඇඳෙන් නැගිට්ටෙ අඬ අඳුරට දෑස් හුරු කරගනිමින්. ගෙවෙන වෙලාව ගැන ගිම්හාන්ට අදහසක් තිබුනෙ නැති තරම්. අඳුරෙම බිත්තිය ගියේ අත අරන් ගිය ගිම්හාන් ලයිට් එක පත්තු කරගත්තෙ එකපාරට පත්තු වුණ එලියට ඇස් පුංචි කරගන්න ගමන්.

පරණ හින්දි ෆිල්ම් එකක් වුණ 'මින්නාලේ'
Rain theme සිංදුව හිටිහැටියෙම වාදනේ වෙද්දි ගිම්හාන් මේසෙ උඩ තිබුණ තමන්ගෙ ජංගම දුරකථනය අතට ගත්තා.
තිරයේ පේන්න තියෙන නමත් එක්ක ලොකු හුස්මක් පහළ හෙලපු ගිම්හාන් ආව ඇමතුමට අකමැත්තකින් වගේ උත්තර බැන්දා.

" අප්පච්චි..."

" ගෙදර එන්න අදහසක් නැද්ද ඉලන්දාරිය"

" වැඩත් එක්ක වෙලාවක් තිබුණෙ නෑ අප්පච්චි...."

ගිම්හාන් ඇත්තකුත් නොවන බොරුවකුත් නොවන උත්තරයක් තමන්ගෙ පියාට දුන්නත් මනෝජ් දේවප්‍රිය මහතා ඒකෙන් සෑහීමකට පත්වුණ බවක් පෙනෙන්න තිබුණෙ නෑ.

" හ්ම්....කවද්ද එන්නෙ...."

" වෙලාවක් හම්බවුණොත් එන්නම්.... අම්මාව මතක් කලා කියන්න...."

ගිම්හාන් ඇස්පියන් තද කරනගෙන ඇමතුම විසන්දි කලා. ගිම්හාන්ට ඕනි වුණේ ගෙදර පීඩනෙන් ටික කාලෙකට ඈත් වෙලා ඉන්න. මුලු පවුලම පාහේ ව්‍යාපාරික අදහස් මත යැපෙද්දි ගිම්හාන්
ව්‍යාපාර ගැන දැරුවෙ උදාසීන මතයක්. ගිම්හාන්ට කොහෙත්ම ඕන වුණේ නෑ අනාගතේ දවසක තමන්ගෙ පියාගෙ අඩිපාරේ යන්න. එයාට ඕනි වුණේ නිදහස් සරල ජීවිතයක්.

ජංගම දුරකථනය ආයෙත් මේසෙ උඩින් තියනවත් එක්ක ගිම්හාන්ගෙ ඇස් ගැටුනෙ
මහීගෙ බෝල අකුරු පිරුණු පුංචි නෝට් එක ඊට යටින් ප්‍රධාන පෙලේ රූපවාහිනී නාලිකාවක් මඟින් පවත්වන සමස්ත ලංකා ගායන තරඟාවලියක අයදුම්පත්‍රයක්. ගිම්හාන්ට දැනුනෙ එයාගෙ
ඇස් කෙවෙනි අග කඳුලු පිරෙන හැටි.

" ටූත්ලස් ඔයාගෙ හැකියාවට තැනක් දෙන්න....ඒක අපතේ යන්න දෙන්න එපා.."

ගිම්හාන් මහීගෙ අත් අකුරු පිරුණු පොඩි කොලේ පපුවට ළං කරගත්තෙ කම්මුල දිගේ ඇස් කෙවෙනි අගින් වාන් දාපු කදුළු බිංදුවක් ගලාගෙන වැටෙද්දි.