အပိုင်း(၃)
အထုပ်အပိုးတွေကို နေရာချသည်။
အိပ်ရာကို သေသေချာချာလေး ခင်းပြီး ပြင်ဆင်ထားလိုက်သည်။
"တော်သေးတယ် လွန်ခဲ့တဲ့ (၁)ပတ်ကပဲ စောင်တွေ၊ခြင်ထောင်တွေ ကို တစ်လှည့်စီ လျှော်လှန်းထားလို့"
တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်ပြောဆိုရင်း
စောင်တွေ လှန်းစရာ နေရာ မရှိသည့် အရင် အိမ်ငှားနေသည့် အိမ်အကြောင်းကို စဉ်းစားကာ ပခုံးတွန့်လိုက်မိသည်။
ယခု ရောက်နေသည့် အိမ်၏ ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်ကြီးကို လည်း လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး သဘောကျနေမိသည်။
"ဒါမျိုးမှ ပေါ့။"
ဟူ၍လည်း ထောက်ခံနေမိပြန်သည်။
ပြောရရင် မနက်စောစောနှင့် ညအိပ်ရာဝင်မည့် အချိန်များ၌ အိမ်သာ လုမသုံးရတာမျိူးကို ကျွန်တော်ကြိုက်သည်။(နေ့ဘက်ကျ ကျွန်တော်လည်း တစ်နေကုန်လုံး လိုလို ကျွန်တော် အလုပ်လုပ်သည့် ဆိုင်ကို သွားနေရသည်)
ပြီးတော့အဝတ်အစားတွေ နေပူလှန်းစရာ ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်လေး ရှိနေတာကလည်း ကျွန်တော့် အတွက်တော့ လောက နိမ္ဗာန် သဖွယ် ဖြစ်လေသည်။
အားလုံးကို နေရာတကျ နေရာချပြီးသည့် အခါ ထမင်း၊ဟင်း ချက်ဖို့ အတွက် ဈေးဝယ်ရမည်ဟု သတိရလာသည်။
အိမ်ထဲက မီးခလုတ်တွေ ၊ပြတင်းပေါက်တွေ ကို လိုက်ပိတ်လိုက်သည်။
ပြှီးတော့ အိမ်တံခါးပေါက်ကိုပါ သော့ခတ်လိုက်ေလသည်။
ထို့နောက် ခြံဝန်းတံခါးမကြီးဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့ေလသည်။
"အင်း လာသာ ပင်လေးတွေကို မမြင်ရတာတောင် ကြာနေပြီပဲ
မင်းတို့ကို မြင်တော့ ငါငယ်ငယ်တုန်းကဘဝကိုတောင် ပြန်လွမ်းသွားပြီ"
ခြံ ဝန်းအပေါက်နားမှာ စိုက်ထားသည့် လသာပင်က လသာပန်းပွင့်လေးတွေကို ငေးကြည့်ကာ တီးတိုးရေရွတ်လိုက်မိလေသည်။
ပြီးတော့မှ လမ်းထဲသို ထွက်လာကာ ခြံဝန်းတံခါးကိုပါ သော့ ပိတ်ခဲ့ေလသည်။
လမ်းထဲကို ထွက်လာတော့ အတန်ငယ် လူသူ ရှင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
YOU ARE READING
ကျွန်တော်နှင့် အိမ်ပိုင်ရှင်ဦးလေးကြီး(Complete)
Teen Fictionအင်း တစ်ယောက်တည်း နေသားကျနေရာကနေ သိပ်မကြာခင်ဧည့်သည်တစ်ယောက် ရောက်လာတော့မှာပဲ။ မင်းရောင်ခန့် ကျွန်တော်က ဦးလေးကြီး အတွက် ဘယ်လိုလူမျိုးလဲ။ ဘုန်းဇေယျာ
