YOU ARE THE ONE (On-going)

CHAPTER 30

CHAPTER 30:

IDINALA NILA SA clinic si Shaniqua. Alalang-ala si Jacques dahil ngayon lang niya nakita si Shaniqua na mahimatay. Sabi nurse Nicki ay na overfatigue daw, nasobrahan lang siya sa pagot at puyat.

'Masyado kasing masipag babaitang ito.'

"Ano ba nangyayari kay Shaniqua. Nagtataka ako bakit siya na overfatigue eh ang ag nga niya umuwi eh." Nag-aalala din si Andrea kay Shaniqua.

"Nasobrahan siya sa kakatrabaho niya." Mabilis na sagot ni Jacques ngu

"Ha? Nagtatarabaho siya?" nagulat si Andrea na may nagtatrabahho ito. Bigla pumasok sa kanyang isipan na hindi niya pwede sabihin kay Andrea niya nagwowork siya at baka kung ano-ano sabihin sa dalaga.

'PATAY. Lintek na bibig are ang dulas. Patay ako kay Shaniqua.'

"Bakit hindi niya sinabi sa akin na nag wowork siya." Inis niyang pagkasabi.

"Hindi ko din alam. May dahilan siya kung bakit siya nagpapakakayod sa trabaho." Paliwanag ni Jacques at kita niya na nagigiging si Shaniqua.

"Shaniqua." Sabay silang naging alerto ng magising ito.

NAGISING SI SHANIQUA dahil naririnig niya na may nag-uusapan. "Bakit hindi niya sinabi sa akin na nag wowork siya." "Hindi ko din alam. May dahilan siya kung bakit siya nagpapakakayod sa trabaho."

Inimulat niya ang kanyang mga mata at nakita niya nakabantay sa kanya ang kanyang mga kaibigan at si Jacques. "Nasaan ako?" bumangon siya at hinawi niya ang kanyang buhok.

"Nasa clinic ka." Mabilis na sumagot si Jacques sa kanya habnag inaalalayan siyang tumayo.

"Ahhhhhh! Sakit ulo." Napahawak siya sa kanyang ulo pero pinipilit niya pa din na maging malakas.

"Andrea, Jerico, Jacques. Maraming Salamat sa inyong tatlo. Kanina pa ako umag amasaa pakilasa. Andrea." Tumingin siya kay Andrea at ang tingin niya ay parang papagalitan ba siya o hindi. Matagal na niyang nilihim kay Andrea na nagwowork siya dahil ayaw niyang tanggapin ang inooffer niya kaya nagpapakasikap siya magtrabaho para may panggastos sila sa kanila at may pambayadin siya sa kanyang tuition.

Lumapit si Andrea sa kanya at mabilis na niyapa siya. Naiyak si Andrea na at kung ano-ano na ang sinasabi. "Bakit ba kasi naglihim sa akin. Ilang lingo lang kita hindi nkaita gawa busy ako sa training nakin sa HRM tapos ganyan madadatnan ko. Akala ko pa naman na kaya na nagsusuka dahil buntis ka." Walang preno ang bibig ni Andrea.

"Sino bang may sabi sa iyo na buntis ako?"

"Wala hula ko lang. Sandali nga bakit ka naglihim?" bigla siya hinamapas sa kanyang braso.

"Aray ko naman." angal niya at gusto niya din sana gumanti kaso huwag nalang.

"Ahmmm, Shaniqua. Andrea. Sa labas muna kami ni Jerico ha."

"Ha? Sige. Salamat." Sinimplehan niyang magsabi ng I love you.

"Shaniqua. Answer my question." Pagalit na sabi ni Andrea pero parang joke lang iyon/

"Nahihiya na ako sa iyo. Halos ikaw na nagbabayad ng tuition ko last time. Tanda mo ba nung nabankrupt kami hindi ko alam saan ako kukuha ng pambayad ng tuition ko. Kung hindi dahil sa iyo hindi na ako makakapag-college. Gusto ko bayaran ang utang ko sa iyo. Gusto ko bayadan ang iyong pasasalamat. Hayaan mo kapag nakaraos kami babayadan ko utang ko." All of that ay umiyak si Shaniqua. Buong kwarto ay dini ng iyak niya.

"Shhh. Don't cry my friend. Hindi naman ako galit." Then Andrea comfort her best friend. She didn't expect these kinds of situation.

NASA labas ng clinic sina Jacques at Jerico, habang inaantay nilang matapos ang emote ng dalawa. Mga babae nga naman. Sabi-sabi ng kanyang isipan. Bigla pumasok sa kanyang isipan na kanina pa niya napapansin si Jerico. Parang may iba sa kanyang kaibigan.