Deva
Yalın ile ortak kararlar sonucu kimseye Gece'nin, babasının Yalın olduğunu söylemeyecektik. Bu kararın genel taslağı bana aitti çünkü gerçekler açığa çıkarsa benim şimdiye kadar ki kendimi korumak için söylediğim yalanlar da ortaya çıkacaktı ve haliyle de ben oldukça zor duruma düşecektim.
Bunu taraftarında pek olmasam da Yalın, anlayışla karşılamıştı ve başını yarmasından tam iki hafta geçmişti.
O tamamen iyileşmiş olmasada çok çabuk kendisini toparlamıştı ve işini yapmaya geri dönmüştü.
Olayın üzerinden iki hafta geçmesine rağmen biz fazla görüşemiyorduk çünkü o işe döner dönmez timi ile beraber operasyona çıkması gerekmişti ve benim de baktığım davalar fazlalaşmıştı, boşanma avukatı olduğum için de davalarını aldığım insanlar ile görüştüğümden dolayı Yalın'a haliyle bir türlü vakit ayıramıyordum.
Zaten Gece de okula gidip geldiği için bir taraftan da onun sorumluluğu vardı o yüzden bu konuya pek takılmamıştım.
Diğer olan olaysa Yalın ile görüşebildiğimiz vakitler Gece ile daha çok anlaşmaya başlamıştı ve Gece birkaç sefer ona kendiliğinden 'baba' bile demişti.
Tabii garibim kendisini hemen toparlamıştı.
Şu an ise Gece ile ödevinin başına oturmuş kavga ediyorduk...
"Ama ben senin mesleğini tanıtmak istemiyorum, sınıfta babasının ya da annesinin avukat olan birkaç tane daha çocuk var, istemiyorum." Gece, elindeki kalemi masaya fırlattığı zaman dediklerine ufaktan kalbim kırılmıştı.
Öğretmeni, mesleklerle ilgili bir ödev vermişti ve bütün çocuklar annesinin ya da babasının mesleğini sınıfta anlatacaktı.
Buraya kadar bir şey yoktu ama buradan sonra asıl çingenelik çıkıyordu çünkü Gece, benim mesleğimi tanıtmak istemiyordu.
Havalı değilmiş mesleğim, küçük şeytan...
Evet evet çocuğum olsada bu onu gömemeyeceğim anlamına gelmiyordu tam bir şeytan yavrusuydu.
"Lan ne varmış benim mesleğimde? Gayette havalı, boş yapma Gece. Ailede başka biri var da ben mi bilmi-" Aklıma Yalın gelince susmak zorunda kalmıştım.
Kendisi askerdi ve buna artı olarak havacıydı.
Her ne kadar itiraf edemesem de mesleği gayet havalıydı.
Ağlama krizine girmek üzere olan kızımı kendime çevirip bana bakmasını sağladığım zaman akan göz yaşlarını baş parmağımla silmiştim.
"Yalın'ın mesleğini tanıtmak ister misin?" Çekinerek sorduğun soru ile Gece, burnunu çekip bana daha dikkatli bakmaya başladığı zaman gülümsemiştim.
Kıyamazdım ki onun ağlamasına...
"Yalın benim babam değil ki? Bana kızmasın? Belki hoca da kabul etmez..." Tekrar boncuk boncuk ağlamaya başladığı zaman onu kendime çekip sıkıca kollarımın arasına sarmıştım.
Ona şu an gerçeği söyleyemezdim çünkü hazır değildi.
"Öğretmenine, babamın nişanlısı diye tanıtırsın ve Yalın'ın yakında baban olacağını da eklersin. Nasıl olur? İster misin öyle?" Tereddüt ederek sorduğum şeyle bir yandan da içimden de kabul etmesi için binbir türlü dua ediyordum.
Bir nevi bu onu alıştırmak içindi, fırsat ayağıma geldiği zaman onu kullanmalıydım.
" Yani eğer sen istersen böyle diyebilirsin. " Saçlarını birkaç kere öpücük kondurduğumda kucağımdan kalkarak göz yaşlarını silmişti.
"Bu harika bir fikir babacığım teşekkür ederim, ben Yalın amcayla konuşmaya gidiyorum." Gece, olduğu yerde zıplayıp bana sevinçle sarıldığında kollarımı ona doğru sarmıştım.
Bu iş sandığımdan da kolay olacaktı...
