Deva
18 saattin sonuna yaklaşırken artık ciddi anlamda zorlanmaya başlamıştım ve uykusuzluğun verdiği sinir taşma noktasına gelmişti.
Ne kendim uyutmuştum ne de Yalın'ı uyutmuştum ama sonlara doğru beynim resmen iflas bayrağını çekmişti.
Uyumadığım için hem başım ağrıyordu hem de gözlerim...
Yalın'ın, gözleri arada uyumak için kapansada yüzüne birkaç kere buzlu su attığım için anında uyanmıştı ve garibim bir daha korkudan o harekette bulunamamıştı.
Milyon tane kahve içtiğimiz için artık o da bizi bir yerden sonra salmıştı, birkaç gün kahve görmek bile istemiyordum.
"Zil çalıyor Deva" Yalın, beni ayağı ile dürtüklediği zaman kafamı ellerimin arasından çekip sallanır gibi ayağa kalkmıştım.
Kafam kazan gibiydi ve keyfim de pek yerinde değildi...
"Duydum, sağır mıyım ben?" Uykusuz olunca çirkefleştiğim için en ufak bir şeyi maalesef tehdit olarak algılayıp ona göre yaklaşıyordum ama Yalın bunu bilmiyordu...
Bana uzaylı görmüş gibi bakmaya başladığı zaman onun, uykusuzluktan kızaran gözlerine bakmıştım.
" Neden uzaylıymışım gibi bakıyorsun? Hiç mi görmedin uykusuz biri?" Çatık kaşlarım daha çok çatılırken Yalın teslim olmuş gibi ellerini kaldırdı.
-Zil çalıyor ve sen her halinle güzelsin bir şey demedim Deva, sakin ol. Gece uyanacak zil sesine, sen bakmayacaksan ben bakayım.
Yalın, oturduğu yerden kalkamaya hazırlanırken onun üzerine doğru eğilip ellerimle omuzlarından bastırıp eski pozisyonuna doğru getirmiştim.
Yüzlerimiz aşırı derecede yakındı ve sıcak nefesi yüzüme vururken sesli bir şekilde yutkunmuştum ve onu öpmemek için kendimi çok zor tutmaya başlamıştım.
"Zil çalıyor Deva, çocuk uyanacak." Yalın, kısık sesle konuştuğu zaman kulaklarım uğuldamaya başlamıştı ve ona doğru eğilerek dudaklarımızı birleştirmiştim.
Bunu planlı yapmamıştım ama çok hoşuma gitmişti.
****
Pek keyfim yerinde değil, kısa diye darlamayın beni teşekkürler.
