Vote ve yorum atar mısınızzzz
*****
Deva
Yalın ve Gece oldukça neşeli bir şekilde el ele bir şekilde eve girdiklerinde ikisinin bu hali beni aşırı derecede mutlu etmişti. Aptal gibi bu saate kadar endişendiğim için kendime oldukça fazla kızmıştım.
Aslında endişe etmem gereken bir durum kısmi bir şekilde yoktu...
Yalın beni görüntülü aramıştı ama nedense yine de endişe etmiştim çünkü Gece her an bir şeylerden nem kapabilirdi.
Aramızdaki plan pamuk ipliğine bağlıydı, en ufak bir hata bizi fena derecede patlatırdı.
Gece, çok akıllı ve oldukça uslu bir kızım olmasına rağmen o daha bir çocuktu, olur olmadık şeylere zıt gidebilme huyu vardı.
Gece, Yalın'ı istemezse ben görüşmeyi kesebilirdim çünkü ne olursa olsun benim kızım daha değerliydi ve ben onun için bütün herkesi karşıma alırdım.
Gerçi onların şu an ki haline bakacak olursam endişe etmem yersizdi çünkü çok fazla kaynaşmışlardı.
Yalın da Gece de fazlasıyla mutlu görünüyordu.
"Eee gününüz nasıl geçti?" Kapıyı kapatıp onların yanına salona geçtiğim zaman kalbim anlamsız bir şekilde hızını arttırmıştı ve ben içimden iyiyi anmaktan başka bir iş yapamıyordum.
"Baba, biliyor musun Yalın babamın uçağına dokundum çok büyük ve çok güzeldi. İçine de baktım bir sürü düğme vardı." Gece heyecanlı heyecanlı konuşup bana doğru koşup bacağıma sarıldığı zaman duyduğum tek bir kelime ile mala dönmüştüm.
Yalın baba mı demişti o?
Evet evet Yalın baba demişti.
Şaşkınlıkla Yalın'a doğru baktığımda bize doğru sırıtıyordu.
Bu ikilinin ne ara bu kadar kaynaştığını çok kısa bir an sorgulamıştım.
Gece'nin yanına çömelip gözlerinin içine baktığımda gözleri parlıyordu.
"Yalın baba derken?" Sesimin şaşkın çıkması şöyle dursun Gece'nin sırıtmaya başlaması beni gülimsetmişti.
Bu anı bozmak istemesem de bu işin asıl kaynağını öğrenmek istiyordum.
Gece, bir anlığına arkasını dönüp koltukta bize büyük bir mutluluk ile bakan Yalın'ı eliyle gösterip bana döndüğünde "Baba dememe izin verdi. Hem benim okulumdaki bütün arkadaşlarım iki babam olduğunu biliyor ve bugün Yalın babamın iş yerine gittiğimizde Yalın babam da arkadaşlarına beni, kızı olarak tanıttı. Sen istemezsen demem." Gece bana beklentiyle bakmaya başladığında yüzüm düz bir ifade halini almıştı.
Yaptığımız plan daha bir başka boyuta taşınmıştı ve bundan şikayet etmek aptallık olurdu.
Gece'nin er ya da geç gerçeği öğrenme riski vardı ama kendi kendine bu fikri benimserse bizim için işler daha kolay olurdu.
"Benim için hiçbir sıkıntı yok bebeğim, eğer sen istersen diyebilirsin ve biz bir aile olmayı deneyebiliriz." Çekingen bir tavır ile konuştuğum zaman Yalın da kalkıp yanımıza gelerek benim gibi Gece'nin boyuna göre o da çömelmişti.
"Deva baban haklı güzelim, eğer sen istersen her şey olur." Yalın'ın ses tonundan ne kadar gergin olduğu anlaşılıyordu ve Gece'nin yüz ifadesini çözememiştim.
Acaba ona fazla mı yüklenmiştik? Sonuçta o küçük bir çocuktu ve beni başkası ile paylaşmak istemeyebilirdi.
" Siz mutlu olursanız ben mutlu olurum ve ikinizin evlenmesini çok isterim." Gece, yerinde zıplayıp Yalın ile bana sarıldığında tuttuğum nefesi geri bırakmıştım.
Sanırım aile olmaya bir adım atmıştık.
******
Birkaç ay sonra
Yalın
"Gece dur, yavaş koş düşersin." Gece'nin arkasından endişeli bir şekilde bağırdığım zaman Deva, "Bir şey olmaz, bırak koşşun. Çocuklar düşe kalka büyür bu kadar düşme üstüne." deyip beni, kalktığım banka geri oturtmuştu.
Hayatımda o geceden sonra çok fazla değişiklik meydana gelmişti.
En büyük değişimse de Deva ile nişanlanmıştık ve evliliğe dair bir adım atmıştık.
Bundan dolayı, Deva'nın bütün ailesi, arkadaşları ve akrabaları ile tanışmıştım. Hepsi iyi kimselerdi ama Deva kimi sevmiyorsa ben de onu sevmiyordum yani anlayacağınız iyice beyci olup çıkmıştım.
Bir diğer önemli konu ise, kendi evimizi almıştık ama şu anlık ben, yine kendi evimdeydim. Deva ile Gece, o birlikte aldığımız evde yaşıyorlardı.
Gece'nin benim gerçekte kızım olduğunu hâlâ Venüs ve Sercan'dan başka kimse bilmiyordu. Eh söylemeye de pek meraklı değildik çünkü Gece o günden sonra bana, kendiliğinden 'baba' diyordu.
İleride reşit olduğu zaman bu olayı ona psikolog yardımı ile söylemeyi kararlaştırmıştık.
Herkes için en doğru karar buydu.
Deva'nın işlerinden dolayı ikisi ile sık sık bir araya gelemesek de Gece ile her Allahın günü telefonda konuşuyorduk.
"Yine de endişe ettim." Panik halinde yerime otursam bile hâlâ diken üstünde hissediyordum, Deva haklıydı.
Gece bir çocuktu ve çocuklar düşe kalka büyürdü. Bu kadar endişe edilecek bir şey olmasa bile babalık iç güdüsü buna izin vermiyordu.
"Bebeğim, sakin olsana. Günün nasıl geçti hm?" Deva, sakin yumuşak ses tonu ile konuşup çenemi tutarak kendisine bakmamı sağladığında bakışlarımı yüzünde dolandırmıştım.
Günden güne bu adam fazla mı yakışıklı oluyordu?
"Bana bak, sen niye bu kadar yakışıklı oldun? Senin gözlerini oyarım bak." Bir yandan Gece'nin nerede olduğuna bakıp diğer yandan odağımı verebildiğim kadar Devaya verdiğim zaman iyice aşk böceği olup çıkmıştım.
Bir de ben ne ara böyle korumacı olmuştum ki?
Gece ve Deva'nın sevgisi bana geçtikçe babalık duygusu iyice benliğime yerleşmişti.
O ikisini sonsuza kadar koruyup kollamak istiyordum.
"Konuyu dağıtmaya çalışma Yalın." Deva, sıcak gülümsemesini sunup elini yanağıma koyup okşadığı zaman anın verdiği mayışmışlıkla bir şeyler mırıldanıp avucunun içine yanağımı koyarak kafamı hafifçe yatırmıştım.
"Kedi gibisin ve sadece bana bu huyunu gösterebilmeni seviyorum." Deva'nın gülümsemi daha çok yüzüne yayılırken ben de gülümseyip kafamı elinden kaldırmıştım.
"Ah Deva'm, kalbimdeki yerin kalbimden büyük." Ona doğru eğilip saçlarını öptüğümde Deva'nın hoşuna gitmiş olacaktı ki mırıltılar çıkartıp bana sarılmıştı.
Bir an önce evlenip onlarla yaşamak istiyordum.
Oysaki daha düne kadar evlilikten adım adım kaçan ben...
Eh yanımdaki adam bana çok güzel karmayı yaşatmıştı ve bundan pek şikeyetim yoktu...
*****
Finali okuduğunuz için teşekkür ederim, fazla uzatmak istemedim zaten mini bir seri olacaktı ve son zamanlarda yazmakta zorlanıyordum.
