၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၁ ရက္
စေနေန႕ ။
" ဟင့္.."
ပန္းေခြအလယ္က ဓာတ္ပုံကိုၾကည့္ရင္း အသံထြက္တဲ့အထိ ငိုရွိုက္ေနတဲ့ အေစခံေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။
ယေန႕ဟာ 'ေအးျမရိပ္ၿမဳံ ' စံအိမ္ေတာ္ႀကီးမွာ အိမ္ေတာ္ထိန္းအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအလုပ္လုပ္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ စ်ာပနေန႕ပင္။
အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္ေတာ္အတြင္းရွိလူအားလုံးတိုင္းဟာ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံေတြနဲ႕ပဲျဖစ္ေနတယ္။
" အင့္...ေမႀကီးရယ္ "
နံရံေထာင့္ေျခတစ္ခုမွာ ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ရင္း ငိုေနတဲ့ေကာင္မေလး ။ ခဏၾကာေတာ့ အဲဒီ့ေကာင္မေလးေရွ႕ရပ္တန့္သြားတဲ့ ေျခအိတ္ျဖဴဝတ္ထားတဲ့ ေျခေထာက္ေလးတစ္စုံ။ ငိုေနတဲ့ေကာင္မေလးက ေခါင္းကိုေမာ့ၾကည့္တဲ့အခါ ျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာေအးစက္စက္ေလးထံမွ
" မငိုနဲ႕ ။ က်က္သေရမရွိဘူး "
အဲဒီ့အခါ တိခနဲတိတ္က်သြားတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ရွိုက္သံေတြ။ ၿပီးေတာ့ အံ့ဩေၾကာက္လန့္စြာျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္ေနတဲ့မ်က္လုံးမ်ား။ ခဏၾကာေတာ့ ေျခအိတ္ျဖဴဝတ္ထားတဲ့ေျခေထာက္ ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ အ႐ြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ မႀကီးမေသး ေျခေထာက္ကေလးတစ္စုံဟာ အနားကေန တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္ခြာသြားတယ္။
၁၀ ႏွစ္သားအ႐ြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးကို ေငးၾကည့္ေနမိတုန္းမွာပဲ အဲဒီ့အေစခံေကာင္မေလးအနားကို လြင့္က်လာတဲ့ တစ္သ်ႉးအပိုင္းအစေလးတစ္ခု။
အႏွီအခိုက္ အေစခံေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းမွာ ေရၾကည္ေရာင္မ်က္ရည္မ်ား ျပည့္နက္လို႔သြားခဲ့တယ္။
">>>>>>>>>>>>>>>>
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၇ရက္
စေနေန႕။
ခြမ္း!!
" အသစ္ျပင္ေပး "
" ေတာင္းပန္ပါတယ္...ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခါမျဖစ္ေစရပါဘူး ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခြင့္လႊတ္ေပးပါသခင္ေလးရယ္။ ေနာက္...ေနာက္တစ္ခါဒီလိုမ်ိဳး..."
ၾကမ္းျပင္ေပၚက ပန္းကန္အကြဲ အပိုင္းအစေတြကိုၾကည့္ရင္း လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ပဲ ဒူးေထာက္ အသနားခံကုန္ၾကတဲ့အေစခံေတြဆီ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွမပို႔ဘဲ စားပြဲမွထရပ္လိုက္တဲ့ ေကာင္ေလး။ ဒီလိုျဖစ္ေစတဲ့တရားခံကေတာ့ ေသခ်ာသပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႕ဂ႐ုစိုက္ေပးေနတဲ့ၾကားကေန ဘယ္လိုကဘယ္လိုပါသြားမွန္းမသိတဲ့ ဆံပင္မွ်င္တစ္ေမြးပါပဲ။
VOUS LISEZ
Bridegroom of ✝ DEMON ✝
Roman d'amourလူတစ်ယောက်က သေဆုံးသွားပြီးရင် သူချစ်တဲ့သူကိုပဲမှတ်မိနေပြီး သူ့ကိုချစ်တဲ့သူကိုတော့ မေ့သွားတတ်ကြတယ်တဲ့ ။
