Kitaprensi -Min yoongi-

5.Bölüm

Ormanda ilerliyorduk. Amonun elini bırakmamaya özen gösteriyordum, minji gelmek istememişti. Korktuğunu söyleyince anlayışla karşılamıştım. Amonun yardımıyla 20dk gibi bi sürede bulmuştuk çiçekleri. Ancak hava nerdeyse kararmıştı bile, amon bana daha çok yanaşınca korktuğunu anlamış ve çiçekleri daha hızlı toplamaya başlamıştım. Sepete yeteri kadar koyunca ayaklanmıştık. Arkaya doğru dönmüş giderken bir çift göz görmüştüm karanlıkta. Amonu direk arkama alırken onun ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Amonun beni çekiştirmesiyle anlık ona doğru dönsemde geri o gözlere odaklanmıştım.

Amn: Abla, gidelim artık lütfen. Korkuyorum

Başımı onaylar şekilde sallamıştım. O sırada kulağıma bir hırlama sesi ilişti.

Adl: Siktir!

Amonu kucağıma almış ve direk ağaçların arasında koşmaya başlamıştım. Amon bana korkudan yapışınca hareket alanımda kısıtlanıyordu.

Adl: Kolların, amon kollarını gevşet..

Diyebilmiştim nefes nefese. Amon direk kollarını komple çekmişti bu seferde. Dengemi kaybedince, amonla beraber yere düşmüştük.
Karşımda kahverengi kürklü, kocaman bir kurt vardı ve asıl sorun kurtun ağzından çıkan beyaz köpüklerdi. Amon'a taraf gidecekken direk önüne geçmiştim. Üstümüze atlayacağını anladığımda kolumu önümde tutup gözlerimi yummuştum. Ancak tek duyduğum ses metal bir sesti ve yüzüme ile kollarıma gelen ıslaklık. Gözlerimi yavaşça açtığımda kolumdaki kan dikkatimi çekti direk. Gördüğüm kanla beraber başımı direk yukarı kaldırmıştım.

Veliaht prensi Min yoongi tepemde durmuş bana bakıyordu. Herkes ona güvenip yaklaşmaya çalışıyordu. Ama ben nerden bilebilirdim ki bana zarar verip vermeyeceğini. Arkamdaki amon'u daha çok arkama sakladığımda anlıkta da olsa gülümsediğini fark etsem de bir şey dememiştim.

Yg: Merak etme, zarar vermicem size. Sadece sağ salim eve döndüğünüzü göreyim yeter

Koskoca veliaht prensi beni kapımın önüne kadar mı götürecek. Birde kitaptayken? O zaman.. o baş karakter ve bana yardım edip evime kadar mı götürücek? Gözlerim büyümüştü.

Adl: Neden?

Yg: Tekrar aynı sorunla karşılaşmamanız için.

Bu eğer baş karakter ise ve benim hayatımı kurtarıyorsa ileriki olacak sayfaların ne olacağını tahmin edemiyordum. O.. bana-

Yg: İyi misin?

Kendime gelip uzattığı eli görmezden gelip direk ayaklanmıştım. Amon'u kaldırıp ona dönmüştüm. Teşekkür anlamında iyice eğilip kalkmıştım. Ve vakit kaybetmeden düşen sepetteki çiçekleri topladıktan sonra tek kelime etmeden amon'u tutup uzaklaşmaya başlamıştım.

.....