SEN KİMSİN BE KARDEŞİM

Garibanın Yüzü Gülür Mü?

Nasılsınııızz beğendiyseniz vote ve yorum bırakmayı unutmayın lütfen.

2 saattir burgercide oturmuş instagramdan stalk yapıyorum. Bunların hakkında çok fazla bir şey bulamadım. 4 kişilik bir aileymişler. Anne adı Hülya Tan, baba Erman Tan, çocukları da Cihangir Tan ve Oğuz Tan.

Biraz bilinen insanlarıymışlar aslında. Özellikle iş dünyasında. Epey başarılılarmış yani. Şirket işleri tabii ama epey büyük. Hatta uluslararası işleri de var. Şirketin asıl yöneticisi Hülya Tan. Muhtemelen zamanı gelince büyük oğlu Cihangire devredecek yönetimi.

Erman bey'in yani ailenin babasının şirketle hiçbir ilgisi yok. Kendisi doktor. Eşi Hülya hanıma da şirket babasından kalmış. büyük oğulları Cihangir MBA okumuş. Şu anda 24 yaşında. Şirketin uluslararası işleriyle ilgileniyor. Diğer oğulları Oğuz ise 19 yaşında ve İTÜ'de hukuk okuyor. 2.sınıf öğrencisi. Yani tabi okullar açılınca 2.sınıf olacak.

Her neyse. Absürt bir şey bulamadım. Ama şu oğuzu aramak konusunda çok kararsızım. Görünüşe bakılırsa evden ayrılması, şirketten alakasız bir bölüm okuması, galiba bunlar ailesiyle pek alakası olmadığını gösteriyor.

Ama yine de korkuyorum hiç tanımadığım insanlar sonuçta. Hele ki 1 hafta önce abisinin beni kaçırttığını da hesaba katacak olursak hiç de haksız sayılmam.

Adam açıkladı ya kızım?

Olabilir. Yine de korkuyorum aramayacağım galiba. Diye düşünürken telefonum çaldı. Eşya depolama arıyor. Telefon numaramı değiştirdikten sonra, bir problem çıkarsa bana ulaşabilsinler diye yeni numaramla arayıp numaramı değiştirdiğimi söylemiştim.

Keşke söylemeseydim. Bugün son gün. 1 hafta önce bugün alacağımı söylemiştim. Daha fazla orada da bırakamam yeterli param yok. Elimdeki parayı başka ihtiyaçlarım için ve belki ev bulurum diye ayırdım. Buraya harcayamam. Pekala karar verdim arayacağım.

Eşya depolamayı reddettim. Cebimden kağıdı çıkarıp numarayı aradım. Açtı.

"Alo?" dedim. Karşıdan bir erkek sesi;

"Buyrun?" diye cevap verdi.

Ben ne dicem ya? İnsan bi aramadan önce ne diyeceğini düşünür di mi?

"Alo" dedi.

"ıııı şey ben ev için aramıştım da" dedim.

"Ha ilan için mi? Buluşalım isterseniz" dedi.

Uzatmamak için ilandan diyicem. Yüz yüze konuşunca anlatırım.

"Evet ilandan. Nerede buluşalım?" dedim.

"Siz neredeyseniz bana konum atın. Dışarıdayım zaten gelirim." dedi.

Tamam, iyi günler falan diyip kapattık. Numarayı kaydedip, konum attım.

15 dakikadır bekliyorum. Yine tırnaklarımı yemeye başladım. Gerginim. Gözüm kapıda. Derken içeri genç, uzun boylu, yakışıklı, sarışın ve elinde kask olan biri girdi. Bu mu acaba? Etrafına bakıyor. Benim de ona baktığımı görünce yanıma geldi.

"Telefonda ev için konuşmuştuk?" dedi. Sen misin diye sorarcasına.

"Evet benim" dedim. Karşıma oturdu. Kaskı da masaya koydu.

Önce bi birbirimize baktık. Tam bir şey diyecekti ki ben lafa girdim;

"Öncelikle ufak bir yanlış anlaşılmayı düzelteyim. İlandan falan haberim yok benim. Numaranı abin verdi. Ben de telefonda uzatmamak için söylemedim" dedim.

Tuhaf tuhaf bakıyor. Kızmış gibi sanki.

"Anlamadım. Abim ne alaka?" dedi.

İnanır mısın ben de seni ilk duyduğumda aynı tepkiyi verdim.

"Şey abin bir süre önce Urfadaydı. Biz orada tanıştık. Biraz nahoş bi tanışmaydı gerçi ama neyse. Daha sonra bilekliğim onda kalınca vermek için beni buldu. Ev aradığımı biliyormuş. Senin de ev arkadaşı aradığını biliyormuş. Numaranı verdi bana işte." dedim.

"hmmm anladım. Abimin pek tipi değilsin gerçi ama" dedi.

"Öyle bir şey değil zaten!" dedim biraz yüksek bir sesle. Ay götüm! Tipi değilmişim. Ben de kendisi için deli divane oluyordum zaten. Allah allah ya.

"Pardon. Bileklik falan diyince yanlış anladım ben kusura bakma." dedi.

"Önemli değil. Şartları konuşalım mı?" dedim.

Abisinden bahsettiğimden beri suratında bir şaşkınlık vardı ama anlamadım.

Belki abisinin ona yardımcı olmak için uğraştığına şaşırmıştır.

Belki de.

"Konuşalım." dedi. Ve devam etti.

"Öncelikle kira falan yok ev bana ait. 3+1 ve mutfağı salonla bitişik. Amerikan mutfağı tarzı yani. Ev ihtiyaçları konusunda da yemek işine ortak olmayabilirsin. Ama evin temizlik malzemeleri, eşya, fatura vs ihtiyaçlarına ortak olmak zorundasın.

Evime yeni çıktığım için ve yeterli param olmadığı için epey eşya eksiği var. Ev neredeyse bomboş. Diğer meselelere gelince, eve bana haber vermeden arkadaş getirmeni istemem. Benden izin almadan da yatıya kimseyi çağırmanı istemem. Temizlik işini eşit bir şekilde ortaklaşa yaparız.

Yani eşya dışında pek bir masrafı yok evin. Eğer sen de kabul edersen?" dedi.

Biraz düşündüm. Eşya kısmı sıkıntı. Ev neredeyse bomboş dedi. Yani yatak, dolap, komodin, askı vs bir oda eşyayı kendi paramla almak zorundayım. Bir de mutfak eşyaları falan var tabii. Onları ortak öderiz ama yine de çok para ediyor.

Ama ev onun kira falan yok. Yani uzun vadede çok mükemmel bir fırsat. Karar verdim. Kabul edicem. Her ay ödeyeceğim temizlik eşyaları, faturalar falan için alt tarafı 3 kuruş para vericem. Onun dışında da para falan vermicem. Gayet makul.

"Tamam bana uyar. Eğer sen de bugün boştaysan şu ev ihtiyaçları işini bir halledelim. Ama bir şey daha var. Kedi sahiplenmek istiyorum. Problem olur mu?" dedim.

Şaşırdı. "Yok olmaz. Yani bir işim yok ama nasıl halledicez pat diye. Hem o kadar şeyi tek seferde alamayız o kadar param yok benim. " dedi.

Ben de şaşırdım. Ne demek tek seferde alamayız. Tamam benim de param çok  fazla değil ama gayet de alabilirim bunları. Ama eğer bunları alırsam epey az param kalıyor. Bu yüzden endişe etmiştim. Acaba bunun benimki kadar bile parası yok mu?

"Nasıl tek seferde alamayız?" dedim.

Daha da şaşkın bir şekilde baktı bana.
"Yani anlıyorum başka bir şehirden gelmişsin ama uzaydan gelmemişsindir herhalde. Mobilya, beyaz eşya fiyatlarından falan haberin yok mu senin?" dedi.

Haaa şimdi anlaşıldı zengin tayfası ya bunlar. Bit pazarı, spotçu, 2.elci falan alakası yoktur tabi. Sıfır alıcaz zannediyor gfkgxıgxı. Gülümsedim.

"Kalk gidelim. Fiyatları orada görürsün." dedim ve ayağa kalktım. Ben gülümserken o hala bana şaşkın şaşkın bakıyordu.

Bölüm sonuuu vote ve yorum bırakmayı unutmayın lütfen.