-------
Sinirlendim ben. Sabahtan beri yaşadıklarım bana yeter!
"Cevap verir misin?" dedi.
Dayanamadım.
"Sen kimsin be kardeşim!" Dedim.
Bir dakika Ne? bunu söylemeyecektim ki ben. Ağzımdan kaçtı ya. İçimden geçiriyordum ben bu cümleyi, dışımdan s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adanayla ilgili bir tane normal haber görmedim bu güne kadar 😅
Başlayalım Oy bırakırsanız sevinirim.
Anahtarı çevirip içeri girdim. Odama geçip üzerimi değiştirdim. Yaptığım hafif makyajı silip saçlarımı dağınık topuz yaptım. O sırada oğuz içeriden seslendi;
"Aksuu cips falan aldım gelsene hadi"
Telefonumu elime alıp odamdan çıktım. Salona geçip koltukta oturan oğuzun yanına oturdum. Başımı omzuna yasladım ve bıkkınca nefesimi verdim.
Televizyondan gözünü ayırmadan bir yandan da cips yiyerek; "Kötü geçti herhalde?" dedi.
"Yok kötü geçmedi de yoruldum biraz. Büyük şehir istanbul. Dışarı adım atınca bile yoruluyorum. Restoran da çok büyükmüş bu arada hiç beklemiyordum." dedim.
Ve oğuzun bana uzattığı cipsten bir tane alıp ağzıma attım. O an aç olduğumu fark ettim. Yine yemek yemeyi unutmuştum.
"Güzel miydi restoran?"
"Sen gitmedin mi daha önce bu restorana?"
"Yok hayır. Açılalı çok olmadı zaten. Hem niye gideyim ki?"
"Ne bileyim restoran sizin ya hani. Muhtemelen gitmişsindir diye düşündüm. Hiç görmedin orayı yani öyle mi?"
"Yok görmedim. Hem basıyor beni ailemin restoranları. Rahat edemiyorum bir türlü."
"Sen ailenin restoranı diye rahatsız oluyorsun. Ben nezih bir mekan olduğu için rahatsız oluyorum. Hep kasılıyorum böyle yerlerde.
Ben esnaf lokantası insanıyım. Bana gelmiyor böyle yerler. Allahtan oturmaya değil de çalışmaya gideceğim."
Çalışmak diyince aklıma bir şey geldi. Hemen kafamı oğuzun omzundan kaldırıp onun yüzüne baktım. Oğuz ailesinden ayrıldığı için onların parasını da almıyordur. Ne ile geçiniyor ve bu neden daha önce aklıma gelmedi?
"Ne?" dedi oğuz.
"Sen çalışmıyorsun oğuz."
"Eee?"
"Eee si ailenden de para almıyorsun. Ne ile geçiniyorsun sen?"
Diyince güldü.
"Haa onu diyorsun sen. Çalışıyorum aslında. Tesadüf eseri bir seminerde 1 yıl önce mezun olmuş bir avukatla tanışmıştım. Büro açmıştı ve stajyer arıyordu. Fakat fazla bütçesi olmadığı için mezun stajyerlerle çalışamıyordu. Bir süredir onunla çalışıyorum.
Bana verdiği para benim için makul. Fakat hukuki işlere fazla bakmıyorum dosya düzenleme, aramaları cevaplama vs. yapıyorum. Zaten fazla davası da yok. Ama başarılı bir avukat ve zeki bir kadın. Kısa süre içerisinde yükseleceğine eminim.
Bu ev işleri falan derken işimi aksatacağımı fark ettim ve 2 haftalığına okuldan bir arkadaşımı ayarladım. Birkaç gün sonra çalışmaya başlayacağım tekrar." diye bir açıklama yaptı.
"hmm anladım. İyiymiş." dedikten sonra tekrar başımı omzuna koydum.
Oğuz birden bana dönüp;
"Kardelenn?" dedi.
Cips boğazıma kaçtı. Öksürmeye başladım. Oğuz da ayaklanıp hızla su getirdi. Sırtıma vurmaya başladı. Bana uzattığı suyu içince rahatladım.
"Oğlum ben onu unutmuşum öyle pat diye söylenir mi ya?" dedim kızarak.
"Benim ne suçum var ben de unutmuştum."
"Ya neyse neyse sence nedir bu mevzu?"
"Bilemiyorum. Daha önce de dediğim gibi sormadan emin olamayız."
"Yarın gidelim mi yine?"
"Yarın işe başlamayacak mısın?"
"Evet ya off. Rahata alışmışım. Neyse akşam gideriz olmaz mı?"
"Akşamları ders çalışıyorum hafta sonu gideriz de niye yalnız gitmiyorsun ki?"
"Ya tekrar abinlerle karşılaşırsam?"
"Seni yemezler herhalde. Niye bu kadar geriliyorsun abimin yanında?"
"Niye mi? Sence? Hani birkaç hafta önce bir takım kaçırılma olayları yaşadık ya biz hani bilmem hatırlar mısın?"
"Tamam da abim normalde nazik bir insandır. Oradaki mevzu hassas olduğu için öyle bir mesele yaşandı. Normalde asla yapacağı şeyler değil yani o taraklarda bezi yok."
"Bilemiyorum oğuz stres oluyorum işte abinin yanında." dedim.
Doğruya doğru adam nazik biri ama bana gıcık davranıyor. Tanışmamızın da pek hoş olmadığını düşünürsek bence onun yanında gerilmem çok da anormal sayılmaz.
Omuz silkip televizyona döndüm yine. Ama bu gece dedikodu yapasım vardı. Oğuza bakıp sırıttım.
"Oğuz o zaman kardelenden bahsetsene biraz. Tahmin yürütürüm belki." dedim.
Oğuz da bana bakıp güldü.
Daha sonrasında gecenin yarısına kadar konuşmaya devam ettik.
Sonrasında da akşam rutinimi yapıp odama geçtim.
Telefonda oyalandıktan sonra yarın iş olduğunu hatırlayıp uykuya dalmaya başladım.
Bölüm sonuuu Ara bölüm gibi bir şey oldu bu. Kısa, olay yok falan. Neyse ya kendinize iyi bakın.
