Üvey Ve Zorba

Ev

36.BÖLÜM
Serkan elimden tutarak beni arkasından getirdiğinde gülerek ilerledim.Çime doğru hafifçe uzanıp konuştu
"Teklif mi bekliyorsunuz Alize hanımcığım,buyrun gelin"
"Geleyim tabii ki"
Diyerek yanına uzandım ve başımı göğüsüne yasladım
"Böyle kalalım olur mu"
Dediğinde gözlerimi kapatarak sessizce konuştum
"Olur,böyle kalalım"
Diyerek daha çok yanına sokulduğumda kokusunu içime çektim

"Biliyor musun,bana bebeğin gibi baktığın için mi bilmiyorum ama ben seni babamın yerine koyuyorum.Onun eksikliğini asla hissettirmiyorsun,bana çok değer veriyorsun"
"Seni kendimden çok sevdiğim için olabilir mi o"
"Olabilir tabii,iyi ki varsın sevgilim"
Neredeyse 3-4 saat boyunca o çimlerde yatarak konuştuk,ne ben sustum ne de o.Biraz zaman sonra Serkan yavaşça ayağa kalktı

"Her tarafım uyuşmuş hareketsiz kalmaktan,gidelim mi birtanem"
Diyerek elini uzattığında tutarak ayağa kalktım.Eve geldiğimizde hemen odama geçip kapıyı kapattım.Kulaklığımı ve telefonumu alıp Serkan'ın arabada açtığı şarkıyı detaylıca dinledim
"Seni içime çektim bir nefeste,yüreğim tutuklu göğüsüm kafeste"
Gülümseyerek kendi kendime konuştum
"Şarkısı bile libido çocuğumun"

Diyerek şarkıyı kesintisiz saatlerce dinledim,sözlerine baktım,her dinlediğimde kulağıma daha da hoş geliyordu.Serkan odama girdiğinde müziği kapattım ve kulaklığımı yatağın bir tarafına koydum
"Alize,sana bir şey diyeceğim"
"De sevgilim"
"Hani sen sevgili olduğumuzu söyleyelim demiştin ya,işte diyorum ki bu akşam söylesek mi yemekte"
"Çok erken değil mi,ya birde ben öyle dedim ama korkuyorum yani"
"Erken değil güzelim geç bile kaldık,ayrıca korkmana da gerek yok biliyorum gayet normal karşılayacaklar"
"İnşallah"

Dediğimde annem odamın kapısının önüne geldi
"Bende yemeğe çağıracaktım,hadi inin gençler"
Serkan;
"Tamamdır Hande ablacığım"
Diyerek gülümsedi ve konuştu
"Tamam mı Alize,söyleyeceğiz"
"Öf tamam Serkan,tamam söyleriz"
Diyerek merdivenlerden indiğimde Serkan arkamdan geldi.Yemeğimizi yedikten sonra Serkan derin bir nefes alarak konuştu

"Iı,baba,Hande abla biz size bir şey söylemek istiyoruz"
"Alize ile sen mi"
"Evet"
"Söyleyin babacığım"
"Ama yani öyle basit bir şey değil,önemli"
"Allah Allah merak ettim bak söylesenize"
Diyerek annem atladığında Serkan yavaş yavaş başladı
"Şimdi biliyorsunuz ki biz Alize ile bu sıralar bayağı yakınız,yani aramız çok iyi"
"Evet biliyoruz,bence çok güzel değil mi hayatım"
"Evet hep böyle olun"

"İşte şöyle bir şey var,biz biraz fazla yakınız"
"Tamam işte oğlum güzel dedik ya tebrik mi bekliyorsun"
"Baba biz sevgiliyiz"
Bunu bende beklemiyordum,yani bu kadar hızlı olmasını asla beklemiyordum.Burak abi yutkunarak anneme bakarak konuştu
"Ne diyor bu salak"
"Bilmiyorum"
"Oğlum ne diyorsun sen,dalga mı geçiyorsun"
"Neden dalga geçeyim ki çok ciddiyim"

Burak abi öfke ile karışık bir şekilde gülümseyerek anneme baktı
"Hande bu çocuğu hemen al karşımdan yoksa benim elimden bir kaza çıkacak,ama öyle böyle bir kaza değil"
Diyerek Serkan'a kitlendiğinde söyleyerek iyi bir halt yediğimizi anladım,aynen çok güzel karşılamışlardı bizi
"Baba sinirlendin sanki biraz,su falan getireyim mi iyi gider"
Annem ikimize de bakarak konuştu

"Siz aklınızı mı kaçırdınız ya,öz olmasa bile kardeşsiniz farkındasınız değil mi ne sevgililiğinden bahsediyorsunuz"
Dediğinde Burak abi hızlıca ayağa kalktı
"Sevgili falan değiller ki Hande,ilk önce ben izin veriyor muyum bir ona baksınlar"
Ardından Serkan da ayağa kalktığında olayların büyüdüğünü anladım

"Baba ne demek o ya,biz birbirimizi seviyoruz,hemde çok seviyoruz ne var bunda"
"Siz onu unutun tamam mı,yok öyle bir şey"
"Var baba,sen ne kadar kabul etmesen de öyle"
Burak abi alaycı bir şekilde gülerek bize baktı
"Demek öyle he,peki siz bilirsiniz.Hande,bak bunlar akıllanmaz gibi duruyor,benim birkaç tane boşta evim var,siz Alize ile oraya gidin biraz kalın,yani uzak dursunlar birbirlerinden"

Sözüne atlayarak konuştum
"Burak abi lütfen ya,siz anlayışlı insanlarsınız neden böyle davranıyorsunuz şu an"
"Alize,siz olamazsınız Serkan ile kızım,birbirinizi sevebilirsiniz ama sevgili olamazsınız"
Burak abi,annem ve bana bakarak konuştu
"Ya sizi de evden kovmuş gibi oldum,tamam biz Serkan ile gideriz,hadi gel"
Diyerek kolundan tuttuğunda Serkan kendi geri çekti

"Baba ne oluyor Allah aşkına,ne bu acele ne bu öfke anlamadım"
"Kes sesini düş önüme,utanmadan konuşuyor bide"
Diyerek evden çıkardığında bir anneme,bir etrafa baktım.Bir anda ne olmuştu,ne yaşanmıştı,az önce bir süre kalacağız dedikleri eve ellerini kollarını sallayarak hiçbir malzeme almadan çıkmışlardı.Aslında o kadar saçma ve komik olaylardı ki,ama yaşayan taraf ben olunca hiç de öyle olmadı tabii.Gözüm dolmuş bir şekilde anneme bakarak konuştum

"Anne sende mi Burak abi gibi mi düşünüyorsun gerçekten"
"Evet,var mı bir sorun"
"Var"
"Olmasın"
Diyerek yanımdan geçip yukarı çıktığında arkasından baktım ve kendi kendim sesli bir şekilde konuştum
"Aferin Serkan,çok süper dehşet harika fikirlerinle bizi yine salak saçma bir bataklığa sürükledin,aferin aslan sevgilim"

Diyerek söylenirken annem yukarıdan bağırdı
"Sevgilim deme şu çocuğa"
"Bu ne ya,sabır yarabbim"
Diyerek odama çıkıp kapıyı sertçe kapattım ve Serkan'a yazdım
"Gittiniz mi"
"Gidiyoruz"
"Neden söyledin ki,çok mu iyi oldu"
"Böyle yapacaklarını asla tahmin etmezdim"

Gözümden bir damla yaş telefona düştüğünde ağlarken gülerek kendi kendime konuştum
"Of çok komik ama üzücü de işte ya"
Diyerek güldüm

Asıl kaos ve olaylar diğer bölüm geliyoo bekleyiinnn😜