YILLAR SONRA (DÜZENLENİYOR)

1.bölüm-Yeniden Karşılaşma

Herkese merhaba öncelikle ilk defa hikaye yazıyorum ve lütfen buna saygı duyun.

Bölümler de değişiklik olacak çünkü düzenliyorum.

Oy ve yorum yapar mısınız?

🦋_____________________🦋

Gözlerimi açtığım da annemin odamın kapısında olduğunu gördüm.

"Kızım hadi kalk" annemin bağırması ile gözlerimi tamamen açmaya çalıştım. Bugün ilk iş günümdü ve aşırı heyecanlıydım. Bende annem gibi bir hemşire olacaktım. Koray'a verdiğim sözü tuttuğumu düşünmezsek her şey güzeldi.

Hayatıma yeni bir başlangıç yapma kararı aldığımdan beri her şey çok güzel ilerliyordu. Koray'ı yıllardır düşünmekten kurtulup yeni bir başlangıca gerçekten hazırdım.

"Kızım yatacağına kalk saat 7 buçuk yarım saat sonra işin başlıyor. " Annemin söylediği ile hızla ayağa kalktım. İlk iş günüme geç kalamam ama geç kalıcaktım. Hemen üstüme kırmızı bir tişort altıma beyaz renkli diz yırtmacı olan bir pantolon giyip, yüzüme hafif bir makyaj yaptım.

"Kızım hadi ilk gününden işinden olmak istemiyorsan acele et" Hemen annemin yanına mutfağa gidip yanağını öptüm.

"Anne çok mutluyum bende senin gibi olamasamda bir hemşire olacağım"

"Eğer hemşire olmak istiyorsan acele et saat 8 oldu." Umarım işten kovmazlardı."Tamam annelerin en güzeli ben çıktım." diyip kapıya gittim tam çıkıcaktım ki babam "kızım bana sarılmadan gitmeyi düşünmüyorsundur umarım. "

O kadar heyecanlıydım ki babamı unuttum."Heyecandan unutmuş olabilirim. " diyip koşarak babama sarıldım.

"Hadi kızım iyi işler şimdi git." Birazcık kovdu gibi sanki.
"Tamam babaların en yakışıklısı" diyip ayakkabımı giydim. "Ben çıktım." diye bağırdım.saate baktım ve tam 8 di hemen taksi durdurup bindim.

♥︎Yarım Saat Sonra♥︎

Yarım saatin sonunda hastaneye gidebildim.İçeri girer girmez sekretere yeni olduğumu söyledim ve patronun odasının nerede olduğunu sordum.

Şimdi yarım saat geciktiğinim için sıçış vakti.

Sonunda odasını bulup içeri girdim.
Patron beni görür görmez sınırlı bir şekilde "Hira ilk iş gününden yarım saat geciktiğinin farkında mısın" dedi.

"Özür dilerim efendim".

"İlk günün olduğu için affediyorum ama bir daha gecikirsen kovulursun".

"Söz veriyorum efendim bir daha gecikmem".

"3.kat 97 numaralı odadaki hasta ile ilgileneceksin".

"Tamam efendim" bu kadar sıkıcı bir patronum olduğu için beni biri buraya görebilir mi.

Sıkıcı patronlar kapatılsın.

"Ne bekliyorsun çık artık!" diye bağırdı bay sinirli. Odadan çıkıp hemen 3.katta ki 97 numaralı odaya gittim.İçeri girer girmez yatakta uyuyan 20li yaşlarında biraz kaslı esmer tenli bir erkek ile karşılaştım. -Kessinlikle yakışıklı değildi- uyuduğu için yan taraftaki koltuğa oturdum.

♥︎1 Saat Sonra♥︎

Bir saatin sonunda uyandığı için mutluluktan ölebilirim. Ki zaten bir saattir sıkıntıdan öldüm."Hemşire hanım" dedi."Buyrun" dedim. "Arkadaşım Koray buradaydı onu gördünüz mü"dedi. Koray ismini duyunca midemde kelebekler uçuştu aklıma o geldi onunda adı Koray'dı. Ama onu unutmuştun. "Hemşire hanım ordamısınız" demesiyle kendime geldim.