Küçüğüm - 7.Bölüm: Yüzleşme
^
Agâh Tuğrul Çakır'dan
"Yavrum, biraz ye hadi." dedim ve kaşığı Leyla'ma doğru uzattım. Sağ kolumu kaldırdığım için yaram sızlasa da umursamadım. Şuan tek ilgilendiğim şey Leyla'nın bir şeyler yemesi gerektiğiydi.
Yaklaşık birkaç saat önce kollarıma yığılan kadın şuan kendine gelmiş bir şekilde benimle inatlaşıyordu. Kızımız uyuyorken onunla ilgilenmek istemiştim ama izin vermiyordu.
"Agâh midem bulanıyor, uzatıp durma şu kaşığı bana." diye sızlandığında fırsat bu fırsat diyerek kaşığı ağzına soktum. Şaşkın bakışları bana döndüğünde gülümsedim ve yanağından öptüm. Çok seviyordum bu kadını ben. Öyle böyle değil hem de aşırı seviyordum.
"Bu yemek bitecek yavrum hanım." dedim ve zar zor da olsa yemeğini yedirdim. Çatık kaşları ve itirazları işimi zorlaştırsa da ben tatlı bir adamdım. Tüm tatlılığımı, şirinliğimi konuşturdum ve o yemek çok şükür bitti.
Şimdi ise hazırlanıyorduk. Kızımızı da alıp annemin yanına gidecektik. Benim karımın anne olma hakkını almak isteyen o kadının yanına gidip hesap soracaktım. Belki yanlıştı yaptığım belki doğru. Ben de farkındaydım karşımdaki kişinin annem olduğunun ve ben de biliyordum hesap sormamam gerektiğini ama benim bir parçamın ölümünü isteyen ister annem ister babam olsun hesabını sorardım. Allah'ın verdiği canı almaya göz dikenden her türlü hesabı sorardım.
Annem, Leyla'nın neler hissedeceğini bilebilirdi. Ben onun oğluydum ve her Allah'ın günü ölümle burun burunaydım. Kendi oğlunun ölümünü istemeyen kadın kendi oğlundan bir canı öldürmek istemişti. Aklım almıyordu ve görünen o ki almamaya da devam edecekti.
"Agâh gitmeyelim. Benim yüzünden annenin sana kırılmasını istemiyorum." diyen Leyla'ya baktığımda Leyâh'ın elleriyle oynadığını gördüm ve gülümsedim. Ben yıllardır bu anın hayalini kuruyordum ve yaşanan şeyler bu hayallerimin neredeyse zehir olmak üzere olduğunu gösteriyordu.
Leyla'mın yanına yaklaştım ve kızımı aramızda bırakacak şekilde yatağa oturdum. Bir elimle kızımın elini sardım, diğer elimle Leyla'mın yanağını avucumun içine aldım. Deli oluyordum ona. Bir baksaydı kendine benim gözümden, bi görseydi kendini benim yerimden... Halimden o zaman anlayabilirdi belki. Ona olan aşkım için neler yapabileceğimi o zaman anlayabilirdi belki.
"Sen sadece mutlu ol, önüne çıkan her engeli ve zorluğu bana bırak, çekeyim alayım yürüdüğün yollardan hepsini." dedim ve gülümsemem daha da genişledi. Yanağındaki elimin baş parmağıyla yanağını okşadım.
"Korkuyorum Agâh. Annenden kaçarken onunla yüzleşmekten korkuyorum." dedi ve derin bir nefes alıp bir eli kızımızın elindeyken diğer elini yanağındaki elimin üzerine yasladı. "Senin için ailenin önemini biliyorum. Belki ben bir daha görüşmem ama en azından sen aranızı bozma." dediğinde yaklaşıp alnından öptüm. Hala aramızın iyi olması için çabalamasına hayrandım gerçekten. Benim annemdi ona yaşadığı her şeyi yaşatan ve benim annemdi benim yokluğumda destek olması gereken karıma köstek olan. Ama karşımdaki kadın benim karımdı ve ona ne kadar zorluk yaşatırlarsa yaşatsınlar beni onlardan uzaklaştırmak için çaba harcamıyordu. Annemin aksine bizi bir arada tutmak için birbirimizden kopmayalım diye elinden geleni yapıyordu.
"Sana hayranım kadın. Deli oluyorum sana. Yaşarım senin için, bir senin için bir kızım için yaşarım ben." dedim ve bana dikkatle gözlerini dikmiş kızımı kucağıma aldım. "Hadi kızım gidelim. Gidelim de ortalığı baba-kız dağıtalım azıcık dimi babasının güzeli." dedim ve bebek çantasını elime alarak Leyla arkamda kızım kucağımda evden çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçüğüm |Yarı Texting
Literatura Feminina"Sen beni hiç sevdin mi Agâh?" Diye fısıldadım. Oysaki ben emindim beni sevdiğinden. Ben emindim bir tek bana baktığından. Ben biliyordum bir tek bana güvendiğini. Ama benim gibi canı yansın istedim. Benim gibi içi sızlasın istedim. Gözlerindeki d...
