Dram dolu okumalar...
Küçüğüm - 2.Bölüm: Çakır Gözlü'nün Sevdası
^
Agâh Tuğrul Çakır'dan
Gecenin en karanlık haline vurulmuş bir adamdım. Yalnızca geceye bakan gözlere sahip bir adamdım. Ellerim geceye dokunurdu benim. Ben gecenin karanlığıyla ancak tamamlanmış hissedebilirdim kendimi. O öyle karanlık bir geceydi ki... Bana aydınlık olan bir geceydi.
Leyla'm... Benim içimde yeşeren sevda yangınının en güzel yanı, sebebi... Tüm sebeplerim sensin. Varoluşum bile senin sayende. Senin kaderinde olayım diye var oldum ben.
Başlangıcım sen, sonum sen. Yaşamım tamamen sen. Seni düşünmeden geçirdiğim bir saniyem varsa haram olsun bana saniyeler, dakikalar.
Karşımda gördüm seni. Yarı baygın açık gözlerim ilk seni seçti, tek seni seçti. Sızlayan göğsümün acısı dindi. Senin gözlerine bakmak bana iyi geldi. Zaten ne zaman iyi gelmedin ki sen bana.
"Leyla..." diye fısıldadım ama adın bile zor çıktı dudaklarımdan bi'tanem. Yine de dudaklarıma en çok yakışan ismin, yine senin gözlerine baktığım bir an can bulmuştu dudaklarımda, büyük bir özlemle.
Elimi uzatmak istedim ama parmağımı kıpırdatacak dermanım yoktu. Gözlerimde kapanmak istiyorlardı ama direniyordum. Hiçbir şeye bu kadar direnmemiştim ama onun gözlerine biraz daha bakabilmek için ölümüme direniyordum.
"Çakır?" derken ses tonuna şaşkınlık hakimdi. Ama ben hiçbir şeye değil de bana Çakır deyişine odaklanmıştım. Bana eskiden olduğu gibi Çakır demişti. Belki Çakır gözlüm dememişti, bazı şeyler eksikti ama olsun. Biz de eksilmiştik, birkaç sıfat eksilse kaç yazardı?
"Kara sevdam..." diye fısıldadığım esnada göz kapaklarım direnişime karşı koymuş ve yarıya kadar kapanmıştı.
"Uyan Agâh. Kapatma gözlerini." Bağırışı yankılandı kafamın içinde ama dediğini yapamadım. Belki de ilk defa onun dediği şeyi yapamadım ve gözlerim kapandı. Ama bilincim açıktı. Ben onu hala duyuyordum. Ben hala onunlaydım. Tabii o yaşadığı korku ve panik nedeniyle bazı şeylerin farkına varamamıştı orası ayrı. "Agâh kal benimle, n'olursun." diye korkuyla bağırdı. O an yattığım yerden doğrulup ona sımsıkı sarılmak istedim. Kollarımın arasında ağlayıp rahatlamasını istedim ama yapamadım.
"Leyla, kendine gel ve hastaya müdahale et." dedi bir kadın. Kim olduğunu ayırt edemedim. Gerçi kim olduğunu nerden anlayacaksam, kimseyi tanımıyordum ki!
"Benim ellerim titriyor. Ben nasıl müdahale ederim?" dediğinde içimden bir şeyler kopmuştu.
Leyla benim için çok endişeliydi. Korkuyordu ve bu benim içindi. İçimdeki çocuksu sevinci durduramıyordum. Bir yandan da ellerini tutup onun titremelerini yatıştırmasına yardımcı olamadığım için üzülüyordum. Ama kurtulursam ilk işim onun tüm korkularını geçirmek olacaktı.
"Şimdi sakinleşmen gerekiyor yoksa hastayı kaybederiz." dediğinde diğer kadın, Leyla'nın ellerini üniformamın üzerinde hissettim. Onun elleri olduğunu titremelerinden anlamıştım.
Bir süre sonra bana yapılan müdahaleden bir haber bir karanlığa çekildim. Deli gibi bir istekle gözlerimi açıp Leyla'mı görmek istiyordum ama buna engel olan bir kader vardı benim önümde.
Yine de mutluydum. Sonuçta her şerde bir hayır vardır diye boşuna dememiş atalarımız. Belki de bugün dikkatsizliğim sonucu vurulmamın sebebi Leyla'ya kavuşacak olmamdı. Ya da yalnızca ölecektim ve son gördüğüm gözler onun gözleri, son söylediğim sözler sevdamın izleri olacaktı.
Bilinmezlikleri sevmezdim. Yıllardır tek bilinmezim Leyla'ydı. Zaten artık Leyla da bir bilinmezliğe değil hiç olmamışlığa oynuyordu ya neyse.
Madem bir bilinmezlik ve hiç olma savaşı veriliyordu biz de bu savaşa ayak uydururduk.
Alın elinize çekirdeğinizi mısırınızı izleyin benim Kara Sevdamı.
^
Bölüm sonu...
Bölüm yorumlarını fırlatın buraya lütfen..
Agâh'ım da Agâh'ım yaaa yerim kiiiii😍😍
Bölüm Yayım Tarihi: 27.07.2023
Instagram: ceyvehikayeleri
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçüğüm |Yarı Texting
Genç Kız Edebiyatı"Sen beni hiç sevdin mi Agâh?" Diye fısıldadım. Oysaki ben emindim beni sevdiğinden. Ben emindim bir tek bana baktığından. Ben biliyordum bir tek bana güvendiğini. Ama benim gibi canı yansın istedim. Benim gibi içi sızlasın istedim. Gözlerindeki d...
