Lavin'den
Mekandan çıktığım gibi bir taksiye atlamıştım. Direkt olarak eve geldim.
Bu çocuk beni hep ağlatacak mı böyle?
"Niye yaptın böyle bir şeyi, niye?" diye bağırıp duruyordum evin içinde.
Odama geçmiştim ve sinir patlaması yaşıyordum. Masamdaki her şeyi yere attım, yastık yorgan ne varsa dağıttım.
Son olarak hırsımı alamayınca aynaya yumruk attım. Ayna kırılmış, birçok parçası elime batmıştı ama acısını hissetmiyordum bile.
Ağlayarak yatağımın kenarına çöktüm. Elim kanlı, gözüm yaşlı öylece ağladım.
"Lavin!" diye evin içinde bağıran Barışı duydum bir süre sonra.
Odama geldiği zaman önce parçalanmış aynayı ardından da kanlı elimi gördü.
"Lavin naptın sen?"
Yanıma çöküp elime baktı.
"Kızım manyak mısın sen? Ya bir şey olsaydı!" diye bana kızdığında takmadım bile.
"Keşke olsaydı Barış."
"Saçma saçma konuşma. Kalk hastaneye gidelim."
"Gerek yok." deyip çektim elimi.
"Lavin, o zaman gel sarayım elini."
Cevap vermediğimi görünce beni zorla kaldırarak banyoya götürdü.
Elimi temizleyerek sargı bezi sardı.
Güzel olmak için giydiğim elbisem kan olmuştu şimdi.
"Üstünü de değiş, bekle odaya girme sen. Ben alıp geleyim." diyerek beni kendi odasına bıraktı.
Getirdiği kıyafetleri giyerek oturma odasına gittim.
"Yine ne oldu, anlat hadi."
"Anlatacak bir şey yok Barış. Konuşmak istemiyorum."
Barış sesli bir şekilde nefes alıp verdi.
"Tamam, peki. Ne yapmak istersin?"
"Uyumak istiyorum."
"Tamam, bugün benim odamda uyu. Yarın odanı temizletiriz."
Kafa sallayıp onun odasına gittim ve direkt olarak yatıp uyudum.
Kerem'den
Sabah çalan kapı ile uyandım. Ağladığım için gözlerim şişti, aynada görmüştüm kendimi.
Kapıyı açtığımda karşımda Işık'ı gördüm.
"Işık?"
"Sana da günaydın sevgilim." diyerek içeri geçti.
Sinirle nefes vererek ben de arkasından gittim.
"Niye geldin?"
"Sevgiline bunu mu soruyorsun?" dediğinde artık dayanamadım.
"Sen anlamak istemiyorsun galiba, biz gerçekten sevgili değiliz."
"Kerem, beni sevdiğini biliyorum. Sadece o kız kafanı karıştırıyor. Unut o kızı."
"Yok gerçekten sıkıntılısın sen. Ben seni sevmiyorum Işık. Ben senden nefret ediyorum!" diye bağırdığımda gözlerinin dolduğunu gördüm.
"O kız yokken iyiydin ama Kerem!"
"Değildim. Ama evet, onu görmek değiştirdi beni."
Derin bir nefes alarak konuşmaya devam ettim :
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yavrum Baban Nereli - Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction"Hadi be oradan, sana mı bakacağım ben?" "Büyük konuşma bence." Büyük konuşmuşum. Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Görseller benzetme için kullanılmıştır.
