Sabah gözlerimi açtığımda hâlâ Keremin kolları arasındaydım. Elimi yanağına çıkardım ve hafifçe okşadım.
Öylesine güzel uyuyordu ki bir daha aşık olmuştum sanki. Hiç ayrılmak istemedim kollarından, hep böyle kolları arasında kalmak istedim o an.
Kerem de yavaş yavaş gözlerini açtığında gülümsedi.
"Sen beni mi izliyorsun?" dedi sabah olduğu için sert çıkan sesiyle.
"Evet.."
"Ama öyle bakarsan utanırım ben."
"Sen mi utanacaksın?" deyip güldüm.
"Ne var utanamaz mıyım?" deyip tekrar gözlerini kapattığında burnunun ucuna bir öpücük kondurdum.
Yataktan kalkacağım sırada belimden tutup tekrar yatırdı beni yatağa ve üstüme çıktı.
"Kerem napıyorsun?"
"Sabah öpücüğümü alıyorum." deyip dudaklarımı öptü.
"Bir dur ama, bundan sonra bir yere gitmiyorum merak etme. Dakika başı böyle öpeceksen işimiz zor."
"Alışsan iyi edersin Lavin Hanım. Ne kadar öpsem de yetmez. Beş yıllık öpüyorum kızım ben." dediğinde kahkaha atmıştım resmen.
Üstümden çekildiğinde kalktım ve gidip elimi yüzümü yıkadım.
Şort belimden düşmesin diye de kendi kıyafetimle değiştim.
Aşağı inip Keremin buzdolabına baktığımda doğru düzgün bir şey yoktu. Yeni taşınmıştı, o yüzdendi herhalde.
"Yavrum, evde bir şey yoktu dışarıda yapalım kahvaltıyı."
"Bu tipimle nasıl çıkacağım?"
"Ne varmış tipinde?"
"İkinci dünya savaşından kalma gibiyim Kerem." dediğimde güldü.
"Fön var yukarıda, saçlarını yaparsın. Makyaj yapmayı sevmiyorsun çok zaten."
"İyi peki madem." deyip Kereme omuz atarak odasına çıktım.
Banyosunda işlerimi hallettikten sonra kendi kıyafetimi de üstüme geçirdiğimde hazırdım.
Bu sırada Kerem de hazırlanmıştı.
Beraber deniz kenarında bir kafeye gelmiştik. Klasik bir kahvaltı söyleyip afiyetle yedik.
"Napsak güzelim, bugün dışarıda mı takılsak?"
"Olur aslında."
"O zaman kalkalım hadi." deyip hesabı istedi.
Bana hayatta ödetmeyeceğini bildiğim için teklif sunmadım.
Dışarı çıktığımız gibi magazinciler etrafımızı sarmıştı. Bunlar da her delikten çıkıyor arkadaş.
"Kerem Bey, sevgili misiniz?"
"Lavin Hanım, açıklama yapacak mısınız?"
Kerem durunca ben de durdum. Napıyor diye merak ettiğim sırada ellerimizi birleştirdi.
"Evet arkadaşlar beraberiz. İnşallah da hep beraber olacağız." dediğinde inanılmaz bir mutlulukla bakıyordum ona.
O da kafasını bana çevirip aynı şekilde baktığında kocaman gülümsedim.
Magazinciler daha fazla soru sormak isteyince arabaya doğru ilerleyip bindik.
Oradan çıktığımızda dönüp Keremi izlemeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yavrum Baban Nereli - Kerem Aktürkoğlu
Fanfic"Hadi be oradan, sana mı bakacağım ben?" "Büyük konuşma bence." Büyük konuşmuşum. Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Görseller benzetme için kullanılmıştır.
