Yavrum Baban Nereli - Kerem Aktürkoğlu

O Sevebilmişti

İki Gün Sonra

Antrenman sahasına çıktığımda herkes oradaydı.

"Evet, Lavin de geldiğine göre söylüyorum." deyince hepimiz dikkatlice hocamızı dinliyorduk.

"Bugün, haftaya olan derbi maçı hazırlığı için erkek takımı ile antrenman yapacaksınız. Eşyalarınızı alın, otobüs bekliyor."

Bugün Kerem de ilk antrenmanına çıkacaktı, Barış öyle söylemişti. Heyecandan mahvolmuştu kalbim. Yıllar sonra onu görecek olmak kalbimi durduruyordu.

"Lavin, hadisene!" diye bağıran Berna ablayla kendime geldim.

"Geliyorum!" deyip çantamı da kaptım ve otobüse koştum.

Tesise geldiğimizde bizi görevliler karşıladı. Sahaya geçtiğimizde henüz herkes yoktu.

İlk olarak Okan hoca bizi karşıladı. Daha sonra kenarda gördüğüm Barışın yanına gittim.

"Naber?"

"İyi iyi de senden naber asıl?" dediğinde neyi kastettiğini anlamıştım.

"Bilmem, garip. Gelmedi mi daha?"

"Hayır gelmedi. Ben de çok heyecanlıyım valla."

"Sen mi ben mi. Bayılırsam diye korkuyorum." dediğimde Barış güldü.

"Sen Lavinsin değil mi?"

Arkamı döndüğümde İcardi'yi gördüm.

"Ah, evet benim. Tanıştığıma memnun oldum." deyip elimi uzattım.

"Ben de memnun oldum." deyip elimi sıktı.

"Ününü çok duydum. Maçta sana karşı oynamak için sabırsızlanıyorum." dedi Icardi.

"Ne yalan söyleyeyim korkuyorum açıkçası. Mükemmel bir santraforsun, senden öğreneceğim çok şey var." dediğimde güldü.

"Eminim beni çok zorlayacaksın. Ben şimdi geçiyorum biraz ısınayım. Maçta görüşürüz."

"Görüşürüz."

Önüme döndüğümde bir yere doğru kaşlarını çatmış bakan Barışı gördüm.

Kafamı onun baktığı yere çevirdiğimde içimde tarifsiz bir duygu oluştu.

Bütün duygularım birbirine karıştı. Yıllar sonra onu görmek kalbimi tekletti. Hiç değişmemiş aslında. Sadece bakışlarına biraz daha derinlik gelmiş.

Kerem hâlâ benim Keremim gibi.

Bakışları bana döndüğünde olduğu yerde durdu. Elindeki çantayı düşürdü.

Hayat şu an durmuştu benim için. Yıllar sonra gözlerine böylesine bakmak çok garip geldi bana o an.

Uzakta da olsa hissettim. Bakışlarında öfke ve üzüntü vardı sadece.

Sonra yanına gelen kızla bakışlarını çekti benden.

Kız, sevinçle Kerem'in koluna girmiş başını da onun omzuna yaslamıştı. Sonra beraber öyle yürümeye başladılar.

Kimdi bu kız? Sevgilisi miydi yoksa?

Aklıma gelen düşünceler ile gözlerim doldu. Yapmış mıydı? Gerçi ona bu seçeneği ben sundum. Şimdi niye üzülüyorum?

Ama çok ağır geliyor. Benden başkasına öyle bakacağı düşüncesi, öylesine güzel öpeceği düşüncesi beynimi yiyor resmen.

Ben beş yıldır unutmadım onu. Sevemedim ondan başkasını.