"Lan Barış koşsana zil çaldı! Ders biyoloji hoca bizi almaz." diyerek koşuyordum sınıfa.
"Lan tamam, geliyorum koş sen!"
Barış geliyor mu diye bakmak için arkama baktığımda bir bedene çarpıp yere düştüm.
"Ahhh, götüm!" deyip çarptığım kişiye küfür edecekken gördüğüm beden ile sustum.
"Önüne bakmıyorsun, böyle daha çok düşebilirsin." demişti nazikçe. Kimdi lan bu?
"Özür dilerim, derse yetişmeye çalışıyordum. Lan ders!" deyip tekrardan sınıfa koşacakken aklıma gelen soruyla durdum.
"Adın neydi bu arada?"
"Kerem. Kerem Aktürkoğlu."
"Ben de Lavin Yılmaz." deyip konuşmasına bile izin vermeden koşmaya devam ettim.
Sınıfa girdiğimde hoca henüz gelmemişti yani yetişmiştim. Derin bir oh çekip cam kenarı en arka sıraya geçtim. Barışla beraber burada oturuyoruz.
Aradan çok geçmemişti ki Barış da sınıfa nefes nefese girdi.
Sıraya oturduğunda bana bir kek uzattı.
"Al bakalım amca kızı."
"Amca kızı ne Barış. Başka hitap şekli mi yok?"
"Tamam devrem ne abarttın."
"Neyse ver keki. Eyvallah kirvem." deyip kahkaha attım.
"Lan duydunuz mu sınıfa yeni biri geliyormuş." dedi Erenay arkasını dönüp.
"Sen nereden öğrendin Ferdi?" dedi Barış. Genelde Ferdi diye sesleniyorlardı ona ama Erenay bana daha güzel geliyordu. O da bunu sorun etmiyordu.
"Herkes biliyor oğlum." deyip konuşmaya devam edeceği sırada sınıfa hocamız girdi. Ardından da Kerem girmişti.
"Lan bu muymuş yeni öğrenci. Ben az önce buna çarpıp yere düştüm." diye fısıldadım Barış'a.
"Arkadaşlar sınıfımıza yeni bir öğrenci daha geldi. Kendini tanıtabilirsin."
"Selam, ben Kerem Aktürkoğlu. 18 yaşındayım. Umarım iyi anlaşırız."
Bu ne lan sanki lise dizisi çekiyoruz. Diye geçirdim içimden.
Erenay'ın yanı boş olduğundan onun yanına oturdu.
Neden bilmiyorum ama bu çocuğu hiç sevmemiştim. İyi anlaşabileceğiz gibi durmuyordu.
Teneffüs zili çaldığında Barış ve Erenay hemen tanışmıştı yeni çocukla.
"Lavin gel kantine inelim."
"Bir şey ısmarlayacaksan gelirim."
"Tamam lan tamam. Ismarlarız."
"Birtanesin Altay." deyip peşine takıldım.
Ben bütün arkadaş grubuma karşı böyleydim. Barış, ben, Erenay, Altay, Arda, Tuğçe ve Yunus olarak tam bir dalga ekibiydik biz. Yunus ve Tuğçe sevgiliydi. Geri kalanımızın sevgilisi yoktu. Arda da bizden bir yaş küçüktü ama erken yazıldığı için aynı sınıftaydık.
Cam kenarı en arkada Barış ve ben, önümüzde Erenay, orta sıra en arkada Altay ve Arda, onların önünde de Tuğçe ve Yunus oturuyordu.
Son sınıf olmamıza rağmen hiçbirimizin üniversite derdi yoktu tabii Tuğçe hariç. O üniversite okumak istiyordu. Biz de istiyorduk ama spordan ilerleyecektik. Futbol hepimizin tutkusuydu. Evet biraz geç oluyordu bizim için ama olsun. Çalışırsak başarırdık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yavrum Baban Nereli - Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction"Hadi be oradan, sana mı bakacağım ben?" "Büyük konuşma bence." Büyük konuşmuşum. Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Görseller benzetme için kullanılmıştır.
