Merhabalar normalde 3. Bölümü silmiştim bu yüzden tekrar yazmak zorunda kaldım eheheh neyse iyi okumalar, sağlıcakla kalın bebekler!
Lütfen okurken bu şarkıyı dinleyin 1 saatlik falan açın inanılmaz iyi bir melodi, herkesin sevdiği bir melodi aynı zamanda. Aslında bu şarkı bana o arkadaşımı anlatıyor ama ondan bir hatıra kaldığı için onurlanarak dinliyorum..
Okul çıkışıydı ve ben okul çıkışına kadar uyumuştum. Babamın isteğiyle Lamih'le farklı sınıflarda kalıyorduk ve bu beni üzüyordu belki daha hızlı affedebilirdim onu. Okan ile sınıftan çıktığımızda Lamih kapını önünde duruyordu, bu beni mutlu etmişti.
Fakat Okan'da bir haller vardı. Çok değişik bakıyordu yüzüme. Nedenini anlamıyordum. Ağladıktan sonra uyuya kaldığım için hiç bir şey hatırlamamak alışkanlık olmuştu. Ve Okan bunu bildiği halde bana anlatmıyordu.
Lamih beni gördüğü gibi sarılmıştı. Kokumu kokluyor olması beni iyi hissettiriyordu, sanki bir mesaj vermeye çalışıyormuş gibi; sen olmadan, senin kokun olmadan yaşayamam..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayrıldığımızda Okan bir şey söylemek istiyormuş, fakat söyleyemiyormuş gibiydi. Telefonu çaldığında açtı ve karşı tarafı dinledikçe kaşları çatılmaya başladı, merak ediyordum. Telefonu kapattı ve hızla bana döndü.
"Benim acil gitmem gerekiyor bitanem!" Her şey o kadar hızlı gerçekleşmişti ve arkasından baka kalmıştım. Lamih'le yürüyorduk ve bir şeyler anlatıyordu fakat kafam o kadar çok karışıktı ki dikkatimi veremiyordum ona.
"Bebeğim dinliyor musun?"
"Yok çok özür dilerim dalmışım."
"Lamia beni affetmen için ne yapabilirim?"
"Her şeyi anlatarak."
"Lamia şimdi olmaz, ama zamanı geldiğinde anlatacağım söz veriyorum."
"Peki."
Yüzü asılmıştı ama benim bu kadar çabuk affedeceğimi sanıyorsa yanılıyordu. Ayrıca herkesin beni geçiştirmesinden çok sıkılmıştım, ne zaman birinin en değerlisi olacaktım. Okan yanımdayken en azından bana değer veriyormuş gibi hissediyordum ama birden değişik davranmaya başlamıştı. Soğuk duruyordu.
Telefonuma mesaj geldiğinde elimdeki telefona baktım, babamdı.
Turan Koç
Lamih'le birlikte Sural Hastanesi gel bebeğim :)
Siz
Tamam.
Ona karşı gelinmesini sevmezdi. Zaten her karşı geldiğimde neler olduğunu biliyordum. Bu yüzden alışmıştım zaten.
