UNWANTED VOWS [LaurierSeries#1]

CHAPTER 12: SECOND GOWN

If I looked stuning and expressive in the first gown, well, this second gown is more dazzling and elegant.

I am wearing a long-sleeved spring wedding gown, delicate sheer sleeves showcasing gentle detailing,  adorned with intricate embroidered floral lace, featuring a fitted upper part of  the dress, from the shoulder to the waist with a sweetheart neckline that provides me a comfortable fit.

Yes, this is a more comfortable kahit feeling ko parang balloon on the lower part  because it's bulgy.

The lower part is a  flowing skirt with layers of lightweight fabric chiffon and a long train extending gracefully behind, reminiscent of the season's fresh and vibrant aura, capturing the essence of spring's lightness.

Goshhhh I look so elegant!

"The gown fits on you Luna" Sam praised my look after fixing the lace at my back.

"Yea, thanks" I answered, still looking at my reflection in the mirror. Ngumiti naman sya sa akin.

Lumabas kami mula sa dressing, sakto namang nag angat ng mukha ang fiance ko.

Fiance ko! aishhhhh

It's good to hear pero I'm not used to it.

I saw his eyes while looking at me, to my gown particularly, kaya malaya kung nakikita ang reaksyon nya. Mouth slightly parted, His eyes hold a depth that reflects a blend of admiration, appreciation, and……………a sense of captivation? I am not sure tho.

"This is the second gown, couz," Sam said while smiling. But his eyes didn't even leave my sight.

Enebeee!

Bigla akong kinabahan nong tumayo sya at humakbang patungo sa dereksyon ko.

Bakit?

Nakatingin lang ako sa kanya habang naglalakad sya, para syang modelo. I can't help but to praise him.

Hanggang sa makalapit sya sa akin, at nagtama ang aming paningin. Nakatingin lang sya sa mata ko. Napa kurap ako ng maramdaman ko ang mainit at malambot na bagay sa palad ko, then I realized it was his hand, gently holding my hand.

Itinaas nya ito sa lagpas sa ulo ko.

"Turn around," He uttered.

Pakiramdam ko ay nahihipnotusmo ako sa mga salita nya dahil namalayan ko nalang na sumunod ako sa utos nya, umikot ako ng mabagal. kasabay ng mga paru-parong nagliliparan sa loob ng tiyan ko at ang puso kong hindi mapakali.

"Breath" Narinig kung sambit nya noong nakaharap na ako sa kanya. Ibinaba nya ang kamay ko at umatras ng kaunti.

Again, I realized I was holding my breath!

Habol hininga akong tumalikod at bumalik sa dressing room. Naramdaman ko namang nakasunod sa akin si Sam.

Nakakahiya!

"Feeling mo naman nasa high school prom kayo kanina" Nanunudyo ni Sam sa akin habang malawak ang kanyang ngiti.

"h-hindi ah" nahihiya kung tanggi kahit na totoo naman.

"You know what bagay kayo,though hindi expressive ang fiance mo"

"Ganon ba talaga yon?" I asked her

"Yes, but who knows" May ngisi sa kanyang labi

"Kamusta naman kayo ng fiance mo?" Nagulat ako sa tanong nya pero hindi ko pinahalata

"Okay naman kami, I guess?" hindi sigurado kung sagot

"Don't worry, I know you will work, hindi man kaagad but trust the process"

"I hope too"

"Ba't ka pumayag?" Marahang tanong pa nya

"Pangarap ko sya noon pa Sam, gusto ko sya, pero don't tell him ha"  sagot ko sa maliit na na boses tama lang para marinig nya.

Tumango ito at ngumiti ng bahagya, naramdaman ko ang paglapit nya da akin at  hinawakan nya ang dalawang balikat ko

"Pero may mahal syang iba"
Marahan ang pagkakabigkas ko ng mga salitang iyon.

The words that make me feel guilty every time I fantasize about him being in front of the altar with me......... Sa bawat Oras na magkasama kami.

It makes me guilty when I dreamed of us exchanging our vows in front of the crowd...........

"He loved someone else, beleive me I don't want  to r-ruin them, but our parents…" Para akong  batang nagsusumbong sa teacher ko kapag may nang away sa akin.

I could sense my tears wanting to flow from my eyes but I suppressed it. Pinigilan ko, pero pakiramdam ko kunting kalabit nalang ay tuluyan na itong mahuhulog.

"Shhhhhh I know, I know"
I saw the sympathy in her eyes.

Then nagulat ako nong niyakap nya ako, yumakap naman ako pabalik at pumikit dahil nahulog nang tuluyan ang mga luhang kanina'y pinipigilan ko.

She creased my back

"It's okay, you can do it. I'm at your back" Bulong nya kaya mas lalo ko pang sinubsob ang mukha ko sa leeg nya, nabasa na ng luha ko ang blazer nya.

Ganon lang ang posisyon namin hanggang sa maging okay na ako ay kumalas ako sa yakap.

"I'm sorry na basa na yang blazer mo" Nahihiyang sambit ko

"It's okay, don't mind it, okay kana ba?" Ngumiti sya at tinutulungan akong punasan ang mga luha kung nagkalat sa mukha ko. Tumango naman ako.

Nagpasalamat ako sa kanya nagkuhanan pa kami ng number at social media accounts matapos kung
Ayusin ang sarili ko bago lumabas.

Nakita ko syang nakatingin sa relo sya kaya napatingin din ako sa relo ko.

It's already 5 pm kaya lumapit na ako sa kanya at inaya na syang  lumabas.

"We'll go ahead Sam" paalam ni Ezekhiel at nakipag beso pa.

"Yeah take care" ako naman ang sunod nitong niyakap at hinalikan sa pisngi.

******Ima gonna  attatched as well as the  second gown here  becuase I didn't describe it well