UNWANTED VOWS [LaurierSeries#1]

CHAPTER 13: SMILE CAUSED BY HER

Paglabas namin ng pinto ay Nauna na akong pumasok sa loob ng kotse niya at inaantay sya doon dahil nag ring ang cellphone niya senyales na may tumawag. Kung sino man yon ay hindi ko alam..

Mula sa loob ay kita ko ang pagsilay ng matamis na  ngiti mula sa kanyang labi.

Mga ngiting gustong gusto ko……. Na, kahit sa iba nya ibinibigay ay okay lang basta nakikita ko syang nakangiti.

Hmmmmmm I think I know who called him….

I felt a pang on my chest..

masakit makita ang taong tinitibok ng puso ko ay nakangiti ngayon dahil tumawag ang mahal nya.

Kailan ko rin kaya mararanasang ngitihan ng isang Ezekhiel?

Napangiti lamang ako ng mapait sa sariling naisip…

Now, I'm starting to overthink.

Paano na kapag kinasal kami? Ganon  na lamang ba iyon? hindi ba nya hihiwalayan ang babae? And speaking of her, wala akong balita sa kanya at kung nasaan man sya ngayon.

Paano na ako kung ganon? Anong magiging papel ko sa buhay nya?

Hindi ko na alam kung itutuloy ko pa ba ang sinimulan ko gayong nakikita kung wala akong pag asa sa kanya.

Hindi ko Alam kung ano ang susunod na mangyayari dahil naguhuluhan na ako.

Hindi ko Alam kung ano dapat kong gawin.

Kung susundin ko pa ba ang mga magulang namin, na gusto ko rin naman, o hindi upang panatilihin ang maayos at tahimik na relasyon nilang dalawa

Kung ako ay, ayos lang sa akin  ang masaktan ng palihim kung ang  kapalit nito ay ang kasiyahan nya.

Nahihirapan din ako

So, instead of watching him smile while talking to her through phone ay, ang kotse nya muna ang pinagtuunan ko nang pansin. His car smells like him; mabango at malinis.

I fiddled around the dashboard and opened the storage compartment. I just saw parking  tickets, a USB drive, and a charger. I even saw a Brown envelope and I was  about to open it when I saw him approaching the car so hurriedly close it.

Baka sabihin pa nito na  nakiki alam ako sa gamit nya.

He entered the car with his usual face before  starting the engine.

di man lang tumingin sa akin!

"Café or in your house?" We were in the middle of the road  when he suddenly spoke.

"Ha?" maang kong tanong.
Pero hindi sya sumagot naka tutuk lang sa harapan ang tingin nya.

Hanggang sa nag sink in sa utak ko  ang tanong nya kaya apakagat ako sa  ibang labi ko.

"a-ah coffee shop nalang andon Yong kotse ko" I answered late.

Hindi na ito sumagot pa.

**********

"Thank you" I smiled at him before going out of his car, Pero sya? Tinignan lang ako without any emotion.

"Take care" huling Sabi ko, sinabayan ko pa ng matamis na ngiti bago ko sinara ang  pinto at gumilid ng kaunti.

Pinanood ko kung paano nya  pinaharurut ang sasakyan nya palayo hanggang sa mawala na ito sa paningin ko.

Bumuga ako ng hangin bago pumasok sa loob ng  café shop.

Okay lang at least nakasama ko sya…..

"Magandang hapon ma'am" bati ng mga crew na nadadaanan ko  bahang pasok ako sa loob. Bumati naman ako pabalik.

Dumeretso na muna ako sa office ko para kunin ang maiwan Kong gamit ko bago bumaba  sa counter. Nadatnan ko doon si Shane.

"Shane paki lagay sa kahon itong strawberry cake, I uuwi ko" nakangiting utos ko

"Sigi po ma'am" Sagot nya bago kumuha ng box at inilagay doon ang cake bago nilagyan ng tali sa apat na dulo gamit ang ribbon cloth.

"Salamat, mauuna na ako sa Inyo, ingat kayo sa pag uwi nio mamaya" bago ko inabot  ang box

"Opo ma'am, ingat po kayo" She even waved her hand before I turned my back and went outside straight to my car..