Kidnapped By The Possessive Maniac (Under Revision)

Wake up, brother

Three days, still no sign of him. Lahat na nagsipunta sa cabin ni Arsen maliban kay Cley pero ni isa sa kanila ay hindi nagtagumpay na papuntahin siya sa ospital.

Sica's recovering is progressing good. Three days when she asked where is he andhe three days of not mentioning him anymore. Cley is just going with the flow, playing it good. Whatever she demands, ginagawan niya ng paraan. Maybe it is her way na mawala sa isip niya si Arsen. Ang pagtuunan na lamang ng pansin si Cley. She smiles, laugh who would know what's her mind? Only her.

"Good girl. Wag nang maarte ha. Kain ka talaga ng gulay" anito matapos alalayan si Sica sa pagkain ng tanghalian nito.

"Drop it, Cley. Food here in the hospital sucks. Walang kalasa lasa" nakangiwi niyang sabi kaya ay tinawanan lang siya ng binata.

"Tiis tiis ka muna. May UTI ka eh tapos mataas ang uric acid ka kaya walang asin mga pagkain mo"

"Duuh, whatever"

"Here, water."

Cley has been more than a watcher but a NURSE slash Caregiver. Napakamaalaga nito sa kanya. Bakit pa ba niya hahanapin ang taong wala namang pakealam sa kanya. She heard that Gelo is doing fine now and for sure, Arsen is with her now. That he prioritized him his fuck buddy than her. The ones who gave him pleasure when she's gone.

"Thank you, Cley." smiled. "Hindi ka ba napapagod kakapunta dito kahit  araw araw kang may pasok?"

"Hmmm? Ako pa? Ni kailan hindi ako mapapagod sayo" sabi nito habang nililigpit ang mga basura sa mesa.

"Buti ka pa." mahina niyang sabi pero nadinig pa rin ni Cley. Umupo ito sa upuang nasa tabi lang ng kama niya at tiningala siya.

"Are you waiting for him that bad, aren't you?"

Namilog ang mata niya dito. Cley has really a telepathy. Bababasa nito ang mga mata niya. Too late, kahit pa ideny niya ay naipinta na sa mga mukha niyang totoo ang sinabi nito. She just looked away, dismayed.

"Your eyes are always pinning on that door"

Namula ang mukha niya sa kahihiyan. Gaga. Mura niya sa sarili. Napakawala niyang kwentang babae. Cley is here with you. Siya ang nag-aalaga't nagbabantay sayo, pero ang iniisip mo ay ang lalakeng walang bayag na Arsen na iyon. Kung talagang nag-aalala siya, siya dapat ang nandito ngayon.

"Don't worry. Pupunta din yun dito" he faked a smile.

Napakaswerte talaga niya sa lalakeng ito.  Kahit na nasasaktan na ito ay wala pa rin itong sawang iniintindi siya. Ano bang dapat niyang gawin upang bayaran lahat ng iyon? Bayaran lahat ng kabutihan sa kanya ni Cley.

"Ano bang kasalanan ko sa kanya? Galit ba siya sakin? Lage na lang niya akong iniiwan sa ere." her emotions is uncontrollably visible now. Every word said, pumupiyok siya dahil sa pagpigil niyang umiyak.

Bahagyang napayuko si Cley at hinawakan ang kamay niya. Isinantabi nito ang sariling sakit na nararamdaman dahil mas nag-aalala siya kay Sica.

"You better ask him about that for us to know" he slightly chuckled. "But whatever his reason is, alam kong namimiss ka na niya, as much as you do."

He missed her? Ewan lang niya.

"Mas mabuti ng hindi na talaga siya magpakita. He always like this."

Someone parked their car on his yard. Arsen hissed in annoyance. Kakapunta lang ng mommy at tatay niya dito kahapon. Hindi talaga siya tatantanan ng mga ito lalo na ang mga kapatid niya. Hindi pa man kuamakatok ang kung sino mang iyon ay binuksan na niya ang pinto.