Kidnapped By The Possessive Maniac (Under Revision)

The Reason

Arsen's POV

"Sup bro, kilala mo ba yang si Jessica. Same school kayo di ba?"

I gave him a small stare. Tss kelan pa naging Jessica ang Xhesica.

"She looks familliar tho. Maybe" binalik ko atensyon ko sa sinasagutan naming answer sheet. If I could just tell him how brilliant that woman is but for her privacy, as much as possible hindi ako dapat magpahalatang magkakilala kami. Unless she'll acknowledged that, herself. I will be surprised and proud. *smirks*

"CLASS DISMISSED"

"Bye miss"

"Thank you miss"

"Sino yang pogi sa labas"
"Parang new student. Ngayon ko lang siga napansin"
"May inaantay ata siya na classmates natin"
"Baka gf niya noh"

Here goes my brother. Ang swerte talaga. Napakaswerte. Kahit sa bagong school namin ay siya parin nag aantay kay Sica.

"Hala siya pala. Iba rin pala yung taste ni guy ah hindi basta basta"
"Si ganda rin pala hinihintay"

To ease my envious, I instead clean up my desk and put everything inside to my bag.

"Sabay na tayo bro. Same class lang din ata tayo, Geology di ba?"

"Yeah" I answered. As I grab my bag, I start walking with him and pass through the both of them.

"Hi Arsen, you wanna join us at lunch later?" I stood a bit and I can't even think of a fast answer although I have to say NO because I'll be with Gelo pero.....

"Uhh, sorry but may usapan kami ni Gelo. Maybe next time" nauutal kong sagot. Masyado talaga akong papansin sayo Sica.

"Okay, next time" Cley answered. Still cringe to act like good brothers at each other but I'll try to get used to it.

"Kilala pala kayo bro? Kapatid mo?"

"Yea."

"Kuya mo?"

"Ehhmmm" dami namang tanong nitong taong to. Ayoko pa naman magsalita masyado.

"Ang gaganda naman lahi nyo bro. Girlfriend niya si classmate natin?"

Shit. This guy is really annoying. Pasalamat ka talaga di na ako ka siraulo dati at baka nagkalat na yang utak mo kahit saan.

"Yes. That's his girlfriend" oh di ba. Kahit naman ayaw kong sabihin yan pero dahil ayoko mag sinungaling ano ba choice ko.

"Bagay sila bro ha. Matalino din siguro kapatid mo kasi ikaw lang yung naka perfect sa exam kanina di ba? Grabe ka bro. Out of 30, 13 lang sagot kong tama. Di man lang nangalahati" umiiling nyang sabi.

Pagpasok namin sa classroom ay kaunti na lang ang bakanteng upuan. Without any hesitation ay nilapag ko ang mga gamit ko sa upuang nasa first row.

"Teka bro sure ka dito tayo sa unahan?"

"why?"

Napakamot na lang siya ng ulo.

"Debale na lang. Basta tabi lang tayo"

Sica's POV

"How is he?"

Nilakihan ko lang mga mata ko sa tanong ni Cley.

"Who?"

"Arsen. Are you okay na classmates kayo?  Did you ever felt uncomfortable?"

"No, no, no. Actually *sabay nguya sa hawak sa burger* it's kinda weird... Napakapasensyuso niya earlier. I'm totally scared at first kasi if you notice napakachill ng mga tao sa public school yet minsan they're insensitive especially ang teachers. Akala ko kanina maiinis siya kasi pinagkatuwaan siya ng teacher namin but you know what? Tinawanan pa niya like wow ha. Buti na lang talaga kasi baka ako pa mahiya pag nag suplado siya"

"*chuckes* good to hear that. I am glad na at least di ka bothered sa kanya. Just want to make sure you're fine and enjoying your second time as a freshman *smiles*"

"Okay lang talaga. At sana! Hanggang sa matapos ang semester."

"Why you chose to stay here when you can just go back to Cebu?" nakatulalang tanong ni Cley habang ngumunguya.

Dinatnan na naman nang pagiging emotero nitong lalakeng to 🙄 pero oo nga noh? Bakit kaya?

4 MONTHS AFTER HARADA

"Hi" I hugged both my mama and papa at kahit gusto kong humagolgol ay pinilit kong pigilan ang emosyon ko. My mama wiped the tears at the corners of these eyes.

"Okay ra na anak (okay lang yan anak)" papa pats my head.

Nang makarating na ako sa bahay ay talagang di sila nagtanong nang kung ano anong questions yet they just asked me what I want to do, what I want to eat. Just so lucky to have these parents.

I didn't tell them what happened yet I lied na bumagsak ako sa school and I want to transfer. This is the first time I lied to them. I am just.... So so glad they're not disappointed and instead encouraged me to try again. What a lovely and previous parents.

"Ate, wala nako gipahibalo imong mga cousins, antes ug titos so I hope makasabot ka na walay bisita diri sa balay just for your peace of mind and privacy, okay? But anytime you can call anyone to come over here. (Ate, di ko pinaalam sa mga pinsan, ante at tito mo so I hope maintindihan mong wala munang bisita dito sa bahay just for your peace of mind and privacy, okay? But anytime you can call anyone to come over here.)" nakangiting nilapag ni mama ang hinanda niyang mga pagkain. Kahit na walang bisita ay napakarami niyang niluto.

"Thanks, Ma. Unsaon ta man ni paghurot ka daghan ba ani? (Thanks, Ma. Paano ba natin mauubos to ang rami naman nito?)" biro ko.

"Ay naku! Leave it to me" *winks* ang takaw mo talaga papa!

While kumakain kami parang wala lang talaga sila but I want to open up this topic to them to let them know that I am okay since nung time na kinidnap ako nila Arsen ay napaka super protective  na nila sakin. I also want to validate their  feelings.

"Ma, Pa. Sorry po. Alam ko pong di niyo inaasahan to pero sana mapatawad niyo ako. Next time po pag iigihan ko."

They both held ny hands and smiled to me.

"I miss you, Ate. You know what, di mo need e pressure sarili mo. Pwede kang magpahinga. Give yourself a break. Next year aral ka ulit. I just don't want to fake it but *sobs* you looked so stressed and... Sad. Okay lang kami ni papa mo. Don't mind kung anong sasabihin ng mga kamag.anak natin. Nag iisang anak ka lang namin at kaya ka pa naming buhayin anak. Di mo kailangan sumabay sa karera ng buhay na tulad ng iba dapat maging successful ka kaagad, di kami ganun ni papa mo. Kahit ilang taon ka pa naming buhayin gagawin namin. Alam naming matalino ka. Sobrang talino pero okay lang kami. Di mo kailangang mag sorry *sobs* mahal na mahal ka namin."

Kahit pinangako ko sa sarili kong di ako hahagulgol ay hayun na nga. Napalakas na ang pag iyak ko. Kung pwede ko lang sanang sabihin lahat sa inyo pero baka lalo kayong mag-alala sakin. Wala akong ibang sinisisi sa pagkamatay ni Arsen kundi ako. Hanggang ngayon gusto ko paring balikan ang lugar na yun at baka naghihintay siya samin na kunin siya. Araw araw, araw araw kong iniisip na kung nakasama namin siya ay siguro ang saya saya niya na kasama mga kapatid niya. Ang sakit. Minsan pag gising ko, ang sakit huminga. Ang sakit sa dibdib. Parang di ko deserved maging masaya. Tatawa lang ako saglit pag naalala ko siya, natutulala na lang ako.

END OF FLASHBACK

Kaya kung sasagutin man kita Cley, desisyon kong magpatuloy na kasama kayo ay baka sakaling pagbuhay pa siya ay alam kong hahanapin niya kayo. At least maging panatag ang loob ko.

"Uy? Okay ka lang? Sorry may nasabi ba akong masama?"

"Ikaw kasi eh! Haha" pinahid ko na lang mga luhang nagsibagsakan na sa pisngi ko.

"My bad. Sorry"