Hyunjin'in anlatımıyla
Eve gelmiştik ve oturuyorduk. Geleli çok olmamıştı.
Felixle sevgiliydik bu beni hiç olmadığım kadar mutlu etmişti. Aslında ona karşı olan hislerim bir hafta önce falan başlamıştı fakat söyleyememiştim.
Neyse önemli olan şimdiki zaman değil mi? Keyfime bakmalıyım!
Oturduğum yerden kalkıp gerildim, Felix'e baktım. Her zamanki gibi sıkıcı filmlerinden izliyordu.
"Offf Felix!" Yalandan sinirle konuşmaya başladım.
"Hm?" Gözlerini televizyondan çekmemişti, belli ki çok odaklıydı şuan. Benden önemli ne olabilirdi acaba da bu kadar odaklıydı?
"Ya baksana bana!"
"Hyunjin bir dakika bebeğim."
Yumuşamamalıyım.
"Bir dakika ne ya! Şu filmi bırakıp benimle ilgilensene azıcık canım çok sıkıldı!" Dediğim şeyle sırıtmıştı ancak yine bakmamıştı. Gerçekten sinirlenmeye başlıyordum bende, bu yüzden afallayıp yanına giderek kucağına oturdum.
Ellerimi boynuna sararken kuyruğumu beline doladım, görüş açısına girdim "Hyunnie bir dakika demiştim." Kafamı tutup omuzuna yatırdı gıcık olmak için geç değildi.
Sen şimdi görürsün bir dakikayı.
Bir elimi boynundan çekip kafamdaki elini ittirdim, sonrada yan olan yüzümü düzleştirip omuzuna sivri dişlerimi geçirdim. Bununla beraber acıdan dolayı inlemişti ve sonunda bana bakmıştı fırsat bilip kafamı kaldırdım, aynı şekil ona baktım. Elini omuzuna atarken konuştu, "Güzelim omuzumu neden ısırdığını sorabilir miyim?"
Utanmadan sorabilir miyim diyor birde.
"Susma hakkına sahipsin, soramazsın." Boynunda olan diğer elimi çektim, ikisinide göğüsümde birleştirdim. O da gülüp ellerini belime doladı."Ne yaptım yine?"
"Susma hakkına sahipsin dedim."
"Ama-"
"Sus bak yine ısırırım!" Dememle susmuş öyle bakmaya başlamıştı. Aşık bakışlarını atıyordu ama onun aksine ben sinirli sandığım bakışlarımı atıyordum. Üstüne birde kaşlarımı çattım.
"Ne bakıyorsun aşık aşık? Susma hakkını bir süreliğine kesiyorum konuşabilirsin."
Ufak bir kahkaha attı, komik ne vardı?
"Gülmen için kesmedim!" Ellerimi çözüp göğüsüne hafif vurunca bir elimi tuttu.
"Çok gerginsin."
"Bırak elimi gideceğim." Daha fazla durursam sinirim bozulacaktı.
"Bırakmıyorum."
Al işte başlıyoruz.
"Bırak."
"Hayır."
"Bırak."
"Hayır."
"Bırak dedim."
"Hayır."
"Ya bırak!"
"Bırakmayacağım."
Derin bir nefes alıp kurtarmaya çalıştım elimi fakat yapamadım çok güçlüydü şerefsiz. Sıkıntıyla somurttum tam pes edecektim ki aklıma plan geldi.
İçimden piçsmile atıp gözlerimi bilerek doldurdum. Bu sefer kaslarını çatan oydu, endişeli hâle gelmişti bakışları.
"Bebeğim ne oldu?" Elimi bırakmadan önce öperken konuşmuştu. Bende, "İnebilir miyim..?" Dedim.
