Telefonun çalması ile elini cebine attı Hanji, çıkardığında Seungmin'in aradığını gördü.
Felix, "Kim arıyor?" Diye sorduğunda Hanji ona şaşkınlık içinde "Seungmin." Dedi.
Duyduğu isim ile o da şaşırdı.
Sung telefonu çok bekletmeden açtı ve kulağına götürdü.
"Alo?"
Sesi biraz garip çıkmıştı çünkü onunla neredeyse Chan ile ayrıldığı günden beri görüşmüyorlardı.
"İyiyim.. sen?"
Felix Seungmin'in bu klasik girişi için herhangi bir ifade göstermemişti. Ne olacağını merak ediyordu, beklemek canımı sıksada birşey gelmiyordu elinden.
"Yanına geleyim?"
Fakat şimdi bir ifade gösterdi, anlamsız bir ifade.
"Uhm.. tamam." Son sözünü diyip kapattı telefonu Hanji.
Felix'e çevirdi bakışlarını, yüzündeki ifadeyi görüncede söylemek aynı zamanda gitmek adına ayaklandı.
"İyimisin diye sordu anlamışsındır zaten sonra çok kötü birşey oldu, yanıma gelebilir misin dedi."
Derin bir nefes alarak devam etti.
"Sesi çok kötü geliyordu. Ailesinden veya Chan hyung'dan kaynaklı olabileceğini düşünüyorum muhtemelen Chan hyung'tur. Sonuç olarak reddetmedim işte gidip bakacağım biliyorsun Seungmin'i öyle kolay kolay konuşturabileceğimiz birisi değil şimdide konuşmak istiyor çok belli bu fırsat kaçmaz." Diyerek kapıya ilerledi.
Felix'in içini artık merak yerine sinir duygusu kaplarken Hanji'ye, "Aptal mı acaba? Hangi yüzle o kadar gün boyunca bizimle konuşma gereği duymayıp, bir sorunu varsa yardım istemeyip şimdi kafasına göre seni arayabiliyor? Ben mesela onu ayrıldıkları gün bilerek aramadım sormadım kendisi arasın anlatsın, içini döksün diye yani benim gözümden şuanda seni aramaya hakkı yok." Dedi.
Hanji Felix'e döndü. "Haklısın Felix fakat önceliğimiz 'şuanlık' Seungmin. Yani bu konu şuanda tartışılacak bir konu değil, gerçekten yardıma ihtiyacı varki aradı beni, bende gidip yardım edeceğim sende tüm kargaşa bitince gider adam akıllı ifadesini alırsın olur mu?"
Afalladı ancak onayladı arkadaşını, galiba o da haklıydı.
"İyi."
"Anlayışın için teşekkür ederim, hadi ben gidiyorum müsait bir günde gelir anlatırım olayları." Arkadaşına kısa bir öpücük atarak evden ayrıldı Hanji.
O gidince Hyunjin'e baktı Felix hâlâ aynı şekilde sessizce uzanıyordu göğüsünde.
"Biliyorum çok sıkılıyorsun bebeğim ama yapacak birşey yok, idare et tamam mı?"
Hyunjin kısa onay mırıltılarını bırakıp tam kalkacakken bu seferde Felix'in telefonunun çalmasıyla durdu.
"Bugün herkes merak ediyor bizi." Yanında duran telefonunu aldı ve arayan isme baktı, Olivia arıyordu bekletmeden açtı.
"Alo."
Hyunjin arayan kişiyi görememişti bu nedenle sinirlensede umursamadı çünkü sonuçta Felix'in kucağındaydı, dinleyebilirdi konuşmaları.
"Sonunda aklına gelebildim demek?" Dedikten sonra güldü Felix, Hyunjin kaşlarını çattı. Komik ne vardı?
Sonradan yapacağı şeyi şimdi yapmaya karar vererek yalandan gerildi ve kafasını kaldırıp Felix'in omuzuna koydu. Şimdi rahatça dinleyebilirdi.
