Aradan 1 saat geçmişti. Tam 1 saat hemde, Hyunjin Felix gittiğinden beri her dakika saati kontrol etmişti şimdi ise tam 1 saat olduğunu öğrenmişti.
Telefonu kapatıp yanına bıraktı ve ayağa kalkıp kapıya ilerledi. Tam odadan çıkacakken kapının açılmasıyla durdu, Felix gelmişti.
"Oh, merhaba.. tamda sana bakmaya geliyordum." geri geri gidip tekrar yatağa oturdu, Felix'te birşey demeden yanına gelip oturmak yerine uzanınca sorun olduğunu hissetti. Belki de sergilediği davranışlardan dolayı konuşmuyordu.
Kulaklarını indirdi, dikkatini Felix'e verdi, "Yoruldun mu çok?"
Cevap gelmedi.
"Uyuyacak mısın?"
Yine cevap gelmedi.
"Uhmm.. peki." konuşmayı bırakıp tıpkı onun yaptığı gibi uzandı yanına. Bedenini ona bakacak şekilde çevirmişti, yüzüne baktığında hiçbir ifade yoktu. Sadece yorgunluk akıyordu gözlerinden. Belli ki o yüzden konuşmak istemiyordu şimdi anlamıştı davranışları yüzünden olmadığını, -ki Felix zaten onunla sergilediği şeyler için konuşmamazlık etmezdi.
"Bebeğim, şuanda acayip yorgunum ve uyumak istiyorum. Konuşacak halim bile yok o yüzden lütfen sana darıldığımı falan düşünme tamam mı? Sadece gel kollarıma sende uyumaya çalış. Lütfen."
Konuşacak halim bile yok derken oldukça haklıydı çünkü kelimelerini zor toparlayarak söylemişti. Hyunjin tüm işleri ona bıraktığı için kendine sinirlendi, alt kat tamamen dağılmıştı. Her yer sanki yıllardır dokunulmamış ev gibiydi, bunu çok iyi biliyordu fakat yardıma dahi gitmemişti. Tüm işi sevgilisine bırakmış bu hâle gelmesini sağlamıştı.
Aynı zamanda duyduğu cümlelerde içini rahatlatmıştı, bunları düşünmeyi bırakıp daha fazla beklemeden dediğini yaparak sevgilisinin kaldırmakta zorluk çektiği kolları arasına girdi Hyunjin.
Dudaklarını oynattı, tam konuşacakken kendini durdurdu. Konuşmak için uygun bir zaman değildi güzel hatırlamıştı.
Kuyruğunu harekete geçirip Felix'in beline doladı. İnce beyaz tişörtünü sıyırıp bedenini okşamaya başladı, rahatlatacağını düşünüyordu hem daha kolay uykuya dalabilirdi belki.
Ama Felix zaten uykuya dalmıştı.
Sorun etmedi, okşamayı bırakmadı.
Gözlerini kapattı ve kulaklarını rahat edebileceği pozisyona geçirdi. Uykusu çok yoktu fakat uyuyacaktı yoksa zamanı atlatamazdı, tabii ki Felix'i inceleyerek atlatabilirdi elbette sadece yorgun yüzünü görmek kendinden nefret etmesini sağlayacaktı bu yüzden istemiyordu. Yoksa neden yapmazdı?
***
Gözlerini yavaşça açtı, etraf kapkaranlıktı ve hiç ışık yoktu. Anlayamadı ne olduğunu bir süre gözlerinin karanlığa alışmasını bekledi.
Alışınca ise tekrar etrafa bakmayı denedi. Hiçbirşey değişik değildi sevgilisi yanında derin uykudaydı. Sadece hava kararmıştı?
Hafif hareketlendi. Kuyruğunu bilmem kaç saattir üstünde duran geniş belden çekip oluşan sıcaklıktan ayırdı. Tabii Felix'in tişörtünü indirmeyi unutmamış, hemen kapatmıştı. Hasta olmasını göze alamazdı.
Kendi bedenini yavaşça geri çekmeye çalıştı Hyunjin ama yapamadı. Arasında olduğu kollar buna izin vermiyordu. Uyandırmamak için olabildiğince yavaş hareket etmişti fakat böyle yaparsa asla olmayacaktı. Öncekine göre bu sefer bir tık daha hızlı geriledi, yine olmadı.
Sevgilisinin kaslı kolları, onu oldukça sıkı tutuyordu. Gitmesine izin vermiyordu.
Son kez denedi. Normal bir şekilde çekilmeyi denedi ancak bu defa kollar onu tamamen sarıp çekmişti. Bedenleri yapışık hâle gelmişti, sessizce offladı. Tek isteği saate bakmaktı ama artık istemiyordu.
