ARK (+21) - Kitap Oluyor!

Bölüm 12: Canım Acıyor (P1) | ARK II - Reis

Ailemizde yerini almak için Instagram: ARK.Kitap | Yazar.Ruyam

ARK kitap emojimiz 🪞✨ yorumlara!

Bölüme başlamadan üj bej emoji yollayın bakalım :D

RuyamG  <— Ailemiz burada toplanıyor.

Okumaya başlamadan sol alt köşedeki yıldıza tıklayarak oy vermeyi unutma 💜

Satır arası yorumlarını bekliyorum. ⭐️

Ne kadar yorum olursa, o kadar motive oluyorum. 😍

~ 🪞 ~ 🪞 ~ 🪞 ~

Behram ~

Kalender ve Arya'nın bir anda yakınlaşması üzerine, onları fark eden hemen hemen herkes gözlerini bu tarafa çevirmişti.

Arya'nın davetlileri olarak gelen grup, şaşkın bakışlarla bakıyordu. Bizim aşıklar ise birbirlerinden başka kimse burada yokmuşcasına, şehvetli şekilde öpüşüyordu.

Çok popüler bir dizinin, çok etkileyici bir bölümü, canlı şekilde sahneleniyormuş gibi herkes sus pus olmuştu. Bu sus pus olan insanlarıysa, onları fark eden diğerleri izledi ve ortam bir anda sessizleşti.

Müzik sesi dışında çıt bile çıkmadan, insanlar ne olduğunu anlamaya çalışarak birbirlerine baktı. İlk tepki yanımdaki kızdan geldi.

"Oha! Nasıl ya!? Berktuğ sen biliyor muydun?" diyerek Arya'nın moderatörüne sordu.

Berktuğ ise ağzı açık şekilde "Bilsem böyle mi olurdum? Resmen şoka girdim." dedi.

Gözlerim Arya ve Kalender'in arkasında, kederli şekilde onları izleyen Ebru'yu buldu. Benim bile bu ani harekete şaşırdığım bir durumda, Ebru'nun neden iç çekerek onlara baktığını anlamamıştım.

Arya'nın ajan olan kişinin hasta olduğunu söylediği andan beri içim içimi yemişti. Çünkü Arya'nın yanarak öldüğünü sandığımız gün, bir doktorla Ebru'nun konuşmalarını duymuş ve düzenli olarak hastaneye gittiğini öğrenmiştim.

O gün Ebru, yanımızda ruh gibi dolaşmış ve durumun aciliyetinden neyi olduğunu sorup ona vakit ayıramamıştım.

Hastane de kaldığımız gece ise, birbirimizi teselli etmiş ve tıpkı bedenlerimizi birleştirdiğimiz gibi ruhlarımızı da birbirine ait kılmıştık.

Yıllardır hasretinden ve aşkından yandığım kadın, bu şekilde bana karşılık vermiş ve sevgili olmuştuk. Şimdi ise onun ajan olabilme ihtimali, tüm duygularımı delik deşik ediyordu.

Ona olan güvenim, sevgim ve yıllardır hissettiğim duygularım, bunun gerçek olmaması için yalvarıyordu.

Çok kısa bir süredir sevgili olsak da, ruhumun yarısını bulmuş gibiydim. Onu görebilmek ve onunla birkaç dakika da olsa konuşabilmek için, sekreterlik masasında geçirdiğim zamanları hatırladım.

Ebru... Benim güzel, alımlı, zarif sevgilim. Bukle halindeki sarı saçlarını elleriyle geriye atıp, birkaç nefes daha alarak bana baktı.

Gözlerimiz birleştiğinde içten şekilde gülümsedi. Bu güzel gülümsemesi kesinlikle kalbimi yerinden çıkartabilirdi. Ebru'm ajan mıydı? Bana ihanet etmiş olabilir miydi?

Allah'ım beni Ebru ile sınama, sana yalvarırım.

Aşkı hissettiğim, gül kokularıyla sarmalamak istediğim kadın, bunu bize yapmış olmasın.

Birlikte mutlu bir hayat kurmanın gayesindeyken, beni gül dikenleriyle delik deşik etmesin.

Asıl korkum ne biliyor musunuz? Yine de onu sevmekten vazgeçemezdim.