9.SİYAH ZARF

18K 1.1K 353
                                    

Hoş geldiniz!!!

Lütfen satır aralarına
bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.

Gerçek asker olaylarından ve bilgilerininden bağımsızdır.

KURGU GERÇEKLİĞİ
YANSITMAZ.

Keyifli okumalar! 🤍

Her zamanda, her yerde sen bende yaşadıkça...
Sen evreninde sana seni aratacağım.
ÖZDEMİR ASAF

♪ Barış Manço • Alla Beni Pulla Beni

♪ Fariborz Lachini • Del Yar


9.SİYAH ZARF

Birini sevdikçe hayat yaşanır bir hal oluyormuş.

Birini kaybettiğinde ise hayat yaşanırlığını kaybediyormuş.

Babam hep bunu söylerdi.

Bu yüzden bana birini severken düşün derdi. "Kimi sevdiğini düşün? O adam sana, seni sevdiğini hissettiriyor mu onu düşün? Toprağın altında bile olsanız o adam, seni sevecek mi düşün? En önemlisi sen, onu sevecek misin? Dünyayı karşına alabilecek kadar düşün?"

Gece olanlardan sonra yatağı uzanmış sabaha kadar düşündüm.

Kimi sevdiğimi.

Ben Yiğit'i yıllarca beklemiştim.

İlk karşıma çıktığında ise içimdeki o his tekrardan ortaya çıkmıştı. Yıllardır o his hiç kimse için ortaya çıkmamışken birden onu görünce alevlenmişti. Biliyordum. Onun sadece çocukluk aşkım olarak kalmayacağını çünkü çocukluk aşkı olarak kalmak için içimdeki hisler çok büyüktü.

Yıllar geçtikçe de bu hisseler yerini aşka bıraktı. Bir gün gece yarısı rüyamda onu görmüştüm. Elinde oyuncak askeri ile yine karşımda durmuş bana bakıyordu. Ben ise o küçük kız değildim. Bana hiç bir şey söylemeden elini kaldırarak yan taraftaki mezarları gösterdi. Mezarların üstünde üç tane rüzgargülü vardı. Mavi tonlarında olan rüzgargülü durmadan dönüyordu. Kafamı çevirip tekrardan ona bakmak istediğimde onu bulamamıştım o an yere çöktüm ve deliler gibi ağladım. Rüzgar durmuş yerine yağmuru bıraktığında kafamı kaldırdım. Rüzgârgülleri durmuştu. Ben ise ellerim kollarım bağlanmış gibi oturduğum o toprağın üstünden kalkamadım. Bir süre öylece ağlıyorken yağmur durdu. Kafamı tekrar kaldırıp göğe baktığımda kırmızı bir şemsiye başımın üstündeydi. Onu tutan ellere baktım. Yara içinde kalan eller canımı yakmıştı sonra bir an da güneş açtı. Havanın o kasveti dağıldı ve yerini yaz sabahına bıraktı. Kafamı yana çevirdiğimde rüzgargüllerinin hafif hafif döndüğünü gördüm. Karşımda duran adamın sadece asker pantolonu görebildiğim için uzun uzun baktım pantolonuna. Şemsiyeyi hala benim için tutan ellerindeki yaralar kaybolmuştu. Sağ elinde ise bir siyah zarf vardı.

O gün rüya beni o kadar etkilemişti ki gece kalkarak rüyamı defterime yazdım. Defterin o sayfasını ise içe doğru katladım. Nedense bu sayfayı saklamak istemiştim.

O rüya bana bir şeyler anlatmaya çalıştığını biliyordum ama benim bunu anlamam zaman alacaktı.

O günden sonra da her gün onu rüyamda görmeye başladım.

Rüyalarınızda gördükleriniz kalbinizdekilerdir.

Bu sözü bana dedem söylemişti. Çok küçüktüm ama bu sözü hiç bir zaman unutmamıştım.

EKİZ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin