Love Persist

Kabanata 1 - This is where it all started.

"Next meeting, the first group of reporters will start with their reporting. As for the other groups, start working on your assigned topics. And, I'd like to remind you all to memorize your class schedule..."

Hindi ko na pinakinggan ang mga huling sinabi ni professor. He was staring at me while he was delivering his sermon. As if ako lang 'yong nahuli sa klase niya.

"Narinig mo ang sinabi ni prof?" Heidi said with a sheepish smile aimed directly at me.

I gave her a sharp glare. She released a short annoying giggle.

Si Professor Tan ang guro namin sa Philippine Literature na allergic sa mga latecomer. Sa madaling salita, allergic siya sa akin. Mutual naman kami kasi allergic din ako sa mga guro na nagbibigay ng mababang grade. I got a 1.7 mark in his subject last year even though I was active in his class and I did all the requirements. My only flaw was that I was often late for his class, but I never missed his class, not even once.

Ilang sandali pa, lumabas si Professor Tan. Mabuti naman.

Kasisimula pa lang ng bagong semester pero binigyan niya kaagad kami ng reporting task. Ang masama pa ay grinupo niya kami in alphabetical order. I felt bad for my classmates whose last names start with A-C, including Heidi since Cervantes and surname niya. But maybe she deserved it for always annoying me.

"Lezgo, may next class pa tayo."

I looked up at Heidi and found her giving me a disoriented look.

"Tinatawag ka ba ng kalikasan?"

Tumayo na ako at saka niligpit ang mga kagamitan ko sa desk ko. I was minding my own business when I heard a loud slap coming from the back. The next thing I knew, I was hissing under my breath as I felt a stinging pain in my peachy bum.

"Heidi!"

Kaagad siyang tumakbo ng mabilis palabas ng silid. Naiwan akong hinihimas ang pwetan ko na hinampas niya. Babatukan ko talaga siya mamaya.

"Heaven, magtatagal ka pa d'yan?"

Napalingon ako sa labas ng silid at nasilayan ko si Ibo, halatang naghihintay sa akin. Nakaramdam ako ng hiya nang sumagi sa isip ko na baka nakita niya ang ginawa sa akin ni Heidi.

"Ba't nariyan ka pa?"

"Sabay na tayo." He insisted.

"Mauna ka na," kibit-balikat kong sabi habang patuloy na inaayos ang loob ng bag ko. "Susunod na lang ako."

He sighed. "If you say so. Hintayin ka namin do'n."

I nodded in response. He then vanished from my sight.

Kung tutuusin may natitira pang 15 minutes bago magsimula ang susunod na klase. Imbis na sumunod kayla Ibo, napagdesisyunan ko dumaan sa cafeteria para bumili ng buko juice dahil bigla akong nakaramdam ng pagka-uhaw. Matagal-tagal na rin noong huli akong bumili ng buko juice.

"As usual, hija?" Mana Carol asked.

"Yes po. It's all I can afford for now."

Natawa si Mana sa inusal ko.

"Pakiramihan ng buko, please," dugtong kong sabi.

Maamong ngiti lang ang naging tugon ni Mana Carol.

Habang matiyaga kong hinihintay ang buko juice ko, napagpasyahan kong tumayo sa tabi ng counter. Kaunti lang ang mga estudyante sa cafeteria ngayon, at base sa nakikita kong ID na suot nila, taga COM department sila.