Eight Signs [EDITING/REVISING]

[ Chapter 1 ] Stone

When I was about 8 years old, hindi ako pinapayagan ng parents ko na lumabas-labas ng bahay para makisalamuha sa ibang tao. Oo, pumapasok pa naman ako sa school at pumupunta sa park para mamasyal. Ang gustong ipahiwatig ng parents ko ay wag daw akong makikipagkaibigan kahit kanino. Well, they’re just referring to one innocent boy. His name is Zeus.

Hindi mayaman sila Zeus at nakatira lang sila sa isang bungalow sa may tabi ng village. Kapos sa pera ang pamilya nila Zeus kaya patigil-tigil siya sa pag-aaral. (yung bahay nila ay pinaubaya lang sa kanila ng dating amo nila mula sa pinagtrahuan ng mama niya) Sabi nila Mommy at Daddy na layuan ko daw ang ibang tao lalo na ang pamilya nila.I don’t know why at wala rin akong lakas ng loob na magtanong lalo na’t parang ang laki ng galit ng pamilya namin sa kanila at parang ayaw nilang pag-usapan ang tungkol doon.

Well, how did I meet this boy?

One time, I was having a pretty crappy day. May party kasi sa bahay namin. Imbitado ang mga katrabaho ng Mom at dad ko at yung business partners nila. (FYI, we own a very big and successful company here in the country.) May mga bisita din na galling ibang bansa at yung iba prominent in their own field of profession. Since it’s a party at anak ako ng may-ari ng kumpanya na nag-organize ng party na ito, I have a part on this occasion. At 5 years old, nakitan nila ako ng talent sa pagkanta at pagtugtog ng piano. Then my parents put me in an exclusive musical school to develop my talent. The greatest pianists and and singers in the country ang nagturo sa akin.

They have great expectations from me. I was nervous nung nagstart na yung emcee na magsalita to welcome all the guests. *dugtug-dugtug* my heart keeps on beating fast. Di ko alam ang gagawin ko. This wasn’t my first time to perform. Nakapagperform na ako many times before and I even won gold medal sa isa sa mga contest na sinalihan ko.

“And now, let us welcome the stunning and endowed daughter of Mr. and Mrs. Simeryo, Khaea Simeryo. Let’s give her a round of applause.” *Inhale*Exhale*Inhale*Exhale*

Umupo ako sa piano at inadjust yung mic para itapat sa bibig ko. *Inhale*Exhale*

Hindi ko piniling tumugtog ng mga songs tulad ng “Cannon Rock” or “River Flows”. I just want to keep simple and decided to play the song “Breakaway” by Kelly Clarkson. Isa siya sa pinakapaborito kong kanta sa tana ng buhay ko. Here it goes. .

       || ♪ Grew up in a small town

And when the rain would fall down

I'd just stare out my window

Dreaming of what could be

And if I'd end up happy

I would pray

Trying hard to reach out

But when I'd try to speak out