Eight Signs [EDITING/REVISING]

[ Chapter Four ] Last?

I was so nervous. Parang may masamang kutob ako sa mga sinabi niya sa akin kanina.

His last words were so expressive. Parang gusto na niyang magpaalam? 

That morning was the last words he told me, it was the last time I saw him. Sinubukan kong puntahan siya sa park at nagbabakasakaling andun siya sa park, but my parents were so strict. They instructed their guads to double the security for me to avoid going out alone and seeing Zeus again.

Wala akong magawa.

Bakit kailangan mawala ang nag-iisang sandalan ko?

Bakit kailangan nilang kunin yung nag-iisang taon nakakaintindi sa akin?

Bakit kailangan nilang ilayo sa akin ang nag-iisang karamay ko?

Hindi ba nila alam kung gaano kasakit ang mawalan ng isang kaibigan?

Siguro hindi pa nila naranasan yun, pero ako, NARARANASAN KO NA! ANG SAKIT! ANG SAKIT SAKIT!

Bakit nila inilalayo ang bagay na nakapagpapasaya sa akin sa tuwing nalulungkot at umiiyak ako?

Bakit nila inilalayo sa akin si Zeus? Bakit?!

Wala na ba akong karapatang maging masaya?

Si Zeus ang kaligayahan ko, bakit kukunin pa nila?!

 My heart is full of anguish, pain and hatred.

It feels like I was being pulled by a million thorns around my body.

Where's my saviour? Where is he? I need you now! Please. Come back with me.

Napansin kong maraming nagbago sa buhay ko simula nung nawala si Zeus sa tabi ko.

Wala na yung kaibigan kong nandiyan palagi kapag umiiyak ako, wala na yung taong tumutulong sa akin tuwing may problema ako.

Wala na yung lalaking nakapagbigay lakas sa akin para harapin ang mga takot ko.

Wala na yung batang nakilala ko sa playground nung gabing umiiyak ako na siyang nagturo sakin ng kung anu-anong laro.

Wala na yung ZEUS na unang naging kaibigan ko! Wala na. Wala na talaga.

Puno na lang ng galit ang puso ko. Feeling ko, bumalik ulit yung dating 'Khaea' na kilala ko. Yung Khaea na duwag, tahimik, loner, emo at iyakin. Ganun pala siya kaimportante sa buhay ko. Kahit saglit lang kami nagkakilala, ang laki na pala ng parte niya sa buhay ko.

After those bitter moments, my mom and dad decided to migrate to America with me for our own good. Para daw mabilis kong makalimutan yung mga nangyari dito sa Pinas. Although I'm against it, wala pa rin akong magagawa. Sinunod ko na lang yung sinabi ng parents ko na pumunta sa States.