Kozalak İzleri

1-Farklı bir pazar sabahı

Multimedyada Gökçe
Kocaman bir kamyon gürültüsüyle başımı yastıktan kaldırdım.Bugün pazardı bu gürültü de neyin nesiydi sabah sabah .

Söylene söylene yataktan kalkıp balkona çıktım.Yan eve yeni komşularımız taşınıyordu.Bi anda içimi hüzün kapladı ..Tuğçeler burdan taşınalı 3 ay olmuştu ve ben hala en yakın arkadaşımın yurt dışına yerleşmesini ve bir daha dönmeyecek oluşunu kabullenmekte zorlanıyordum..
Çünkü ben annemin yanından ayrılıp buraya babamın yanına taşındığımda bazı sorunlar yaşıyordum .Sürekli sinirli ya da üzgün oluyordum .Zaten genel olarak çabuk sinirlenen bir yapım vardı ama daha çok dengesizleşiyordum , bunalımdaydım diyelim.Çünkü annemi sevmiyordum bize annelik yaptığı bile söylenemezdi.Babam ondan ayrılmakla en iyi kararı vermiş olmalı diye bir kez daha düşünmeden edemedim..Bu zor günlerimde yanımda abimden başka kimse yoktu .İşte tamda bu zamanda tanışmıştık Tuğçeyle .

Her sabah her akşam beraberdik bana çok destek olmuştu ve bu kötü günleri atlatırken hep yanımdaydı.4 yılımızı birlikte geçirdik güldük ağladık neler neler yaşadık .. Ama gün gelip de ayrılcağımızı düşünmemiştik hiç.

Buraya taşınalı 4 yıl oldu.Babam Şule hanımla evlendi ve Ceyla adında üvey bir kız kardeşim var .Aynı yaştayız ve arada sırada kavga etmeyi asla ihmal etmeyiz .Çünkü bazen gerçekten haddini aşıyor ve gıcıklaşıyor ama iyi anlaştığımız zamanlar da yok değil.

Şule hanımın annesi bi rahatsızlık geçirdiği için 3 aylık yaz tatilini NewYork da geçirdiler. Çiftlikte onlarsız yaşamak aslında gayet rahattı ama yinede çok azıcık özlediğimi itiraf etmeliyim.Çünkü Tuğçe de yok ve yalnızlıktan çürememe ramak kaldı . Eğer Ceyla burda olsaydı sataşıcak birilerim olurdu.Hele abim.. O da 3 ayını annemizin yanında geçirdi .Sanırım kendine sevgili yaptı yoksa abim asla annemin yanında o kadar uzun kalmazdı. Ve bir de Defne ile Alper var . Onlar da ailelerinden uzakta burada yalnız yaşayan iki kardeş ve taşındığımızdan beri onlarla da çok samimiyiz. Aynı okuldayız ve sabah akşam öğle , ikindi hatta bazen gece bile ayrılmadan sıkılmadan birlikteyiz. Ama ne yazık ki onlar da yurt dışında tatilde..

Üüf herkesi özlemişim işte ne var yani bunda canım.Daldım gittim öyle..

Tam o sırada aşagıdan bir gürültü geldi ve bende bu duygulu düşünceli tavırlarımdan sıyrıldım.
Balkondan aşağı baktığımda kocaman bir cam tablonun yerde paramparça olduğunu gördüm  ve ardından acıyla bir iç çekiş..

"Çağrı !? noldu!"

"Yok bir şey anne tamam sakin ol"

"...! Çağrı .. elin.. çok kötü bir yerden bez bulmalıyız.. hemen.. "

"Anne tamam cidden yok bişey.. "

"Yavrucum olur mu öyle şey ! Çok derin kesilmiş niye gereksiz inat ediyorsun anlamıyorum ki... " diye telaşla valizlere yönelen kadına baktım. Gerçekten cam derin kesmiş görünüyordu ve çok kanıyordu daha fazla burda dikilip izlemem çok saçma olucaktı kendime gelip aşağı inmeliydim. Yardım etmeliydim!..