Kozalak İzleri

9 - Telafi

Multimedya Gökçe

"Daha önce buraya geldiğine emin misin ? " diyip gıcıkça gülen Çağrıya ters ters bakarak "Bana güvenmiyorsan gelmeseydin .. beni zorla tur rehberi yapan sendin.. ayrıca tabiki geldim .. "

Gene o gıcık gülümsemesini takınarak "Hmm o yüzden yanlış yoldayız.. "

"İlk defa gelen biri olarak nerden biliyosun yolun doğru ya da yanlış olduğunu ?"

"İnternetten baktım cünkü kuleye burdan gidilmiyor yolu uzatıyorsunuz güzel rehber bayan..

"Burası etrafı denizle çevrili bi ada ! Dimi ! Sonuç olarak karşındaki her yol aynı tepeye çıkıcak kuzeye gidiyoruz çünkü" dedim sinirle gülümseyerek ve bir de.. rehberine asılmayı bırak " diyerek önüne geçtim suratıma bi gülümseme yayılmıştı ..
"Beni takip edin bayım.. şu taraftan.. "

-------------

Adadaki kule en yüksek tepede kalıyordu.Şehrin her tarafı ve çiftlik evler kısmı da gözüküyordu.. Manzara insanın soluğunu kesecek derecede muhteşemdi.. turistler tarafından da bayağı ilgi çekiyordu..
Geçen yıl doğum günümde bir delilik yapıp gece bu kuleye gelmek için tutturmuştum ve büyük ısrarlarım sonucu Defne, Alper,Sarp, Ceyla ve abimle buraya gelmiştik.. O saatte limandan kalkan vapur olmadığı için Alperlerin teknesiyle gitmiştik...
Ama bizdeki de ne cesaret .. Gece o kadar güzeldi ki ada .. Hele kulenin tepesi .. o şehrin ışıkları harikaydı.. Cok eğlenmiştik.. Sonra onları oraya zorla götürdüğüm için hepsi teşekkür etmişti..

Çağrıyla bütün gün gezmiştik resmen adada gidip görmediğimiz yer kalmamıştı ..Ve doğal olarak ayaklarımız kopmuştu.. benim bir adım daha atıcak halim kalmamıştı ama Çağrıda yorulma belirtisi göremiyordum...Beyfendi her şeyi normal karşılıyordu .. turistler gördükleri güzelliklere vaaooov derken o gülümseyerek bakmayı tercih ediyordu.. Sonuçta o da bi turist sayılırdı .. Sanki daha önce her yeri gezmiş görmüş biliyormuş kadar normal karşılıyordu .. bende beğenmediğini canının sıkıldığını ilgisinin çekmediğini düşündüm

"Güneş batıyor.. çok yoruldum ayakta duramıyorum " diyerek yere çöktüm .. artık döneliiim " dedim

"Gün batımını asla kaçıramayız benle gel .. " dedi ama ben yerimden milim kıpırdamamıştım kii.. Çağrı bi hamleyle beni kucağına aldı.Tam o sırada içime tekrar kelebekler kondu.. kendimi o an onun kollarına bırakabilirdim.. hep burada kalabilirdim.. Hiç bişey söyleyemeden tepki veremeden denizin kıyısına kadar beni getirdi ve kuma bıraktı.

"Üstünü çıkar "

"Neee !!!?" diye cırladım o ise kahkahalarla gülmeye başladı .. "Tamam sen bildiğim kızlardan değilsin Gökçe.. ama denize bunlarla giremezsin .. "

"Kim diyor.??.. Hayatta denize filan girmem "

"Ben diyorum.. Bana güveniyor musun ?

"Hayıır ne alaka.. giremem dedim sana ısrar etme "

"Gökçe! .. "dedi dişlerinin arasından "Ben girceksin dediysem konu kapandı senden tek istediğim bana güvenmen .. söz veriyorum birşey olmicak sadece güven bana .. " dedi ve elini uzattı

Korkuyordum .. hem de çok korkuyordum.. Gitsem olmaz , Gitmesem olmazdı.. Ona güveniyorum ama.. genede benim için çok zordu. Çağrı yavaşça elini uzatıp elimi tuttu ve yavaşça beni denize doğru yürüttü gözlerini bi an olsun gözlerimden ayırmıyordu. Ben ise hala korkuyordum hatta tittiyordum..
Su hafif soğuktu zaten korkudan titreyen ben suya girince anında çıkmaya çalıştım fakat tam o an far Çağrı kollarını belime sarmıştı ve sıkı sıkı tutuyordu. Gerçekten kendimi güvende hissetmemi istiyordu.. Bu aptal korkuyu yenmemi.. Ama bu benim için gerçekten zordu yinede deniyordum işte.. en azından buna cesaret etmiştim..