Kozalak İzleri

16 -Motor kaçırma

Multimedyada Gökçelerin evi

Çağrıdan ;

Gökçeye o sözleri söylediğimden beri içim içimi yiyiyodu.. Asıl söylemek istediklerimi söyleyememek.. seni seviyorum diyememek.. Hislerimin arkasında duraramış olmak çok koyuyordu..
Buraya yeni bir sayfa açmaya gelmişken sayfayı dolduramadan kıvırıp kapatmış zorunda olmak çok koyuyordu..
Ondan uzak durmanın benim için zor olcağını biliyordum.. Ama her bir gün gectikçe bu daha da zorlaşıyordu. Gitmeye mecbur kalmıştım.. 1 haftadır evde kalmıyordum kimseye bir şey söylemeden hesap vermeden gitmiştim.. Nasılsa Soner bir şekilde yalan uydururdu anneme.. Bunları düşünmüyordum Çok da umrumda degildi.. Umrumda olan tek şey Gökçeydi.. Nereye gidiyor , ne yapıyor , bensiz mutlu mu hayatında bir sorun var mı diye merak ediyordum bu yüzdenden onu sürekli göz önünde tutuyordum.. Onu izlediğimden haberi yoktu ..

Her gün uzaktan onu izliyordum.. Ne kadar üzgün olduğunu görüyordum suratının sürekli asık olması ve sürekli balkonda oturup benim odama bakması her şeyden daha çok koyuyordu.. Onu bir şekilde kedimden uzak tutmam gerekiyordu.Çünkü gercek beni tanımıyordu .. geçmişimi bilmiyordu.. onu da kendi belalarıma bulaştırıp peşimden sürükleyemezdim.. Bunu ona yapamazdım cünkü o bunu haketmiyordu.. Ancak abisinin yanında güvende olurdu..

Koskoca 1 hafta geçmek bilmemişti.. Arada sırada Soner le konuşuyordum Gökçeyi izleyemediğim zaman ondan haber alıyordum. Ama nerde olduğumu Soner de bilmiyordu.. Kimsenin bilmemesi şimdilik iyiydi..

Dün gece şehirde eski bir arkadaşımın evinde kalmıştım..Para işini nasıl halletçegimi dusunuyordum..Biraz çıkıp hava almak hemde işlere bakmak iyi olur diye düşündüm.

"Hakan .. sagol her şey icin .. aksam bekleme belki gelirim belki gelmem.."

"Ayıpsın kardesim istedigin zaman..Allaha emanet ol.... "

"Görüşürüz" diyip evden çıktım..
Tanıdık sokaklarda yürürken telefonumun çaldığını farkedip elimi cebime atıp telefonu çıkarıp ekrana baktım.Numara gözükmüyordu.Kimdi ki sabah sabah.. derken telefonu açıp kulağıma götürerek "Alo?" dedim.Ses gelmedi..
"Kimsin ?." deyip bekledim.. Cevap gelmeyince telefonu kapattım.. Birinin canı sıkılmıştı demekki.. Bir kaç saniye gectikten sonra telefon tekrar çaldı .. Açıp sinirli bir şekilde "Aloo !!" diye bağırdım..

"Hiç değişmemişsin.. gene hemen sinirini gösterdin.." diyen sesle olduğum yerde kalmıştım..Ayaklarım yere çakılı kalmış kalbimse bir an teklemişti..Oydu.. bunca zaman sonra bile beni bulmuştu..Öylece kalakalmış hiç bir şey söyleyemiyordum..Soru bile soramıyordum..

"Evine hoşgeldin demek için aradım.. Ayrıca en yakın zamanda kırdıgın tablonun aynısını ev hediyesi olarak yollicam.. Lütfen kabul et " dediğinde bir anlık nefesimin kesildiğini hissetmiştim..Geri geldiğimi biliyordu .. Evime döndügümü.. hatta evi taşırken kırdığım tabloyu bile biliyordu anasını satiyim.. Nerden bilebilirdi bu kadar şeyi.. Nasıl bilebilirdi..Hala mı peşimdeydi .. Soner adamın İtalyada olduğunu söylemişti..Dönmüş müydü yanii.. Her şeyi nasıl öğrenmişti..

Dişlerimi sıkarak "Sen.. " dedim.. "Nasıl..??"

"Ahahha tabii şaşırdın şimdi sen.. dimi evlat .. aslında süpriz yapıcaktım ama komşularınıza şimdilik rahatsızlık vermiyim dedim.. Sonra düsündüm düşündüm veee rahatsızlığın kelime anlamını buldum..Çağrı Solmaz.."

"Nerden buldun beni.! Ne istiyosun şerefsiz..! Yaptıkların yetmedi mi ! Yıllardır peşimdeydin.."

"Böyle konuşmak sana çok yakışıyor hatta böyle sinirlenmeni ve elini kolunu bağlamayı özlemişim..İyi ki geldin.." derken yumruklarımı sıkıyordum..
"Bu arada evden kaçmışsın galiba" deyip pis pis gülerken "Tam senlik bir hareket zaten insanlara bela olmaktan sonra yaptıgın en iyi iş kaçmak.. Ama kaçtığın kişi özel biri oyuzden ilk defa kaçmanı takdir ediyorum.." dediğinde damarlarım patlarcasına yumruklarımı sıkıyordum.. Özel mii?? Gökçeyi de biliyordu..Onun bu işe bulaşmamış olması gerekiyordu..Kahretsin ! Beni izliyordu..kesinlikle beni izliyordu ne yaptığımı .. her şeyi biliyordu.. Gökçeyi de izliyordu şerefsiz..