Kozalak İzleri

17 - Kaçamaklı

Multimedyada Alper , düşünceli bakan Sarp ve sinirli bi Gökalp

Gökçeden ,
Eve kendim gidebilirim desemde Soner ısrarla arabayla bırakıcağını söylemişti.Bisikletimi arabanın bagajına yerleştirip yola çıktık..Sessiz geçen yolculuktan sonra evin korusuna geldiğimizde Teşekkür edip arabadan inmek için kapıyı açtığımda Soner "Gökçe.." diyince durup kafamı çevirdim. "Eğer o çocuklar seni bir daha rahatsız ederse söyle olur mu"

"Tamam sağol Soner .. görüşürüz" diye geciştirerek arabadan indim.Bir an önce burdan uzaklaşmak istiyordum..Sonerin tekrar "Gökçe.." diye seslenmesiyle içimden offf gene ne var be diye sövüp hızla arkamı döndüğümde "bisikletini bana armağan ettiğin için teşekkürler.." diyince aceleden ve dalgınlıktan bisikleti almadan gittiğimi farkettim..Bir an önce eve girip Ceylayla konuşmam gerekiyordu. Aklım tamamen ondaydı..

Soner bagajdan bisikleti indirdikten sonra "istersen yardım ediyim" diyince "gerek yok sagol" diyip gülümsemeye calısarak bisikleti alıp yanından uzaklaştım..Alt tarafı bizi Mertlerden kurtardı.bu kadar kibarlığa gerek yoktu..Bisikleti sürüyerek bahçe kapısının önüne gelip şifreyi girdim bisikleti kapının kenarına bırakıp hızlı adımlarla evin kapısına doğru gittim..Kahretsin. anahtarlarımı almamıştım..İnşallah Ceyla eve gelmiştir diye içimden dua ediyordum..Zile basıp biraz bekledim .. tekrar bastım.. tekrar.. Resmen kendi evimde kapıda kalmıştım ve kimsenin evde olmicağı tutmuştu..Acaba Ceyla Defnelere mi gitmişti..Eve gelmediğine göre kesin ordadır diye düşünüp tekrar bisiklete atlayıp Defnelerinin evinin yolunu tuttum..

Geldiğimde kapıyı çaldım.. Daha 2 saniye gecmeden Defne kapıyı açmıştı..
"Aaa Gökçe hoşgeldiin" derken ben sıkıntılı bi şekilde sadece gülümsemek için kendimi zorlamıştım..Suratımın ifadesi onu endişelendirmiş olucak ki
"Gökçeee nouldu gelsene içeri" derken arkadan Alper "Kim gelmiş.." diyerek yanımıza gelmişti..

"Gökçem gelmiş .. "

"E niye öyle sokakta kalmış yavru kedi gibi duruyo" diyince "Çünkü tam olarak o dediğin şeyi yaşıyorum.." diyerek içeri girince Alper "Nası yani " diye sordu.

"Kapıda kaldım.. anahtarlarım evde .. ve Ceyla evde yok.. Burda mı diye bakmaya geldim.. ama .. sanırım burda da yok.." derken kafamı öne eğerek kocaman bir off çekince Alper çenemi tutup yukarı kaldırıp telaşla "Nasıl yani ne demek Ceyla evde yok! " dedi..
"Yok işte .. bilmiyorum .. eve gitmemis galiba..ben.. bilmiyorum..off.."

Defne sıkıca bana sarılırken "Sakin ol tatlım dur bi belki başka bi arkadaşına gitmiştir .. arayalım.. " deyip telefonunu cıkarıp Ceylayı aradı "Malesef..Telefonu kapalı" dediginde iyice telaşlanmıştım nerdeydi bu kız ya off Ceyla nerdesin nerde..

Alper "Gökçe.." diyince "Bişey mi oldu kavga mı ettiniz anlaat .. nolduysa baştan anlat " diyince derin bi nefes alıp
"Biz bisiklet turuna çıktık sonra bi cafede oturalım dedik ..Mert ve Cenk ordaydı .. Ceyla onları gorunce onlarla karsılasmadan gitmek istedi bizde alalacele cafeden cıktık cıktıgımızda bizi görmüsler sonra .... " diyip yutkundum Alper sakin olmaya çalısırcasına "sonra!??" dedi..

"Sonra.. şey bizi taciz etmeye kalktılar Cenk Ceylayı çekiştiriyodu sonra Soner geldi bizi kurtardı Ceylayla biraz tartıştık noldugunu anlatmadıgı icin .. sonra da ben gidiyorum diyip gitti.." dedigimde Alper yüksek sesle "Kahretsin..bunu bana şimdi mi söylüyorsun Gökçe.. " diyip yanımdan hızla geçen Alpere "Nereyee??" dedim.Kapının yanından anahtarlarını alırken
"Abi nereye gidiyorsun" diyen Defneye "Ceyla yı bulmaya tabiki" derken kapıyı açıp arkasını dönüp eliyle uyararak "Tabiki siz burda kalıyorsunuz ben yolda Gökalp i ararım.." diyip evden çıkınca Defneye yalvaran gözlerle bakıp "bizde gidelim.. ben burda elim kolum bağlı duramam ya başına bişi geldiyse ya yolda dönerken Cenklerle karşılaştıysa .. Ya Cenk ona bişi yaptıysa..." derken gözlerimin dolduğunu hissediyordum..
"Dur .. sakin ol.. bir şey olmamıştır.. abim bulur onu merak etme biraz sakinleş.. "