ONE OF US: PEEK A' BOO! #1

02 - STIR

CHAPTER 2
STIR

______________________________________

I WOKE up and stared at the black ceiling, it was dim, Its not too dark because of the opened window. The wind carries the curtains slowly flowing in and back to its place.

I looked around for any signs of living, until I heard the door open slowly, a creak was formed and a man entered with a tray on his hand.

"I'm sorry..." his husky voice emitted.

Napa-upo ako at humawak sa kumikirot kong ulo. "A-anong nangyari?" I asked.

Tahimik siyang nakatingin sa akin at ini-abot ang tray na may laman na pagkain. He carefully sat beside me after I humbly accepted it and placed it on my lap.

Nanginig ang aking mga kamay nang subukan kong abutin ang kutsara. I can sense his stares at me trying to analyze what Im doing at nagulat nalang ako nang pigilan niya ang aking kamay at kinuha ang tray na nakapatong sa aking kandungan.

"You clearly can't do it yet. Let me." Utas niya.

He scooped a spoonful of food with the spoon and raised it at the height of my mouth, clearly ordering me to eat it.

Grabe naman to si lodi-

"S-sir wag na po, I can do it naman..." kumakabog ng malakas ang aking puso habang sinasambit iyon.

Namula ang aking pisngi nang hindi niya inalis iyon sa aking harap, ni-isang imik ay wala rin siyang sinabi. Wala na akong magawa kung kayat isinubo ko nalang ang pagkain.

Randam ko ang pilit na pag-ingat niya sa bawat pag-subo sakin ng pagkain, sinusubukan niyang maging marahan at makasabay sa aking bawat pag nguya.

I might be hallucinating but I'm sure I saw a smile formed in his lips after I ate. Nang maubos naman ang pagkain ay uminom ang kung tubig at pina-inom niya ako ng gamot.

Gwapo! Ack! Delulu na ako nito!

______________________________________

MAKALIPAS ang tatlong araw ay nagulat ako dahil biglang nawala ang mga bullies ko sa school, wala na ring nagsusulat ng death treats sa aking upuan at lamesa.

Napa-isip ako kung kagagawan ba ito ni Sir Chevalier, teka... na tanong ko na ba pangalan niya? Dapat ko siyang pasalamatan.

Pagka-uwi ko sa mansion ay kaagaran kong hinanap si sir hanggang sa may nabangga akong malaking tao. Napaka tigas ng kanyang dibdib dahilan kung bakit napa upo ako sa sahig.

"Ay yudiputa!" Anas ko.

Pagka tingala ko sa kanya ay tumambad sa akin si Sir na naka-taas ngayon ang kilay. Ang kamay niya ay nakapamulsa at ang kabilang kamay ay mayroong hawak na suitcase.

"Stand up." Utos nito na aking sinunod.

"Sir, I just wan't to say thankyou po. Hindi napo ako inaabala or binubully sa school" Napakamot ako sa ulo ko habang nagsasalita dahil sa hiya.

He just nodded and patted my shoulders gently. It was gentle but his hands we're heavy, napa-hikbi ako sa gawang pag-hawak niya sa aking balikat.

"S-sir... Can I ask for your pangalan?" Nauutal kong tanong.

"Hmn..." Ipinatong niya ang kanyang kamay sa kanyang leeg at hinimas ito.

"H-hindi napo pala kailangan Sir, sorry po sir!" Sunod-sunod kong sabi.

"Ah... I wanted Sir coming out of your mouth everytime you call for me." Mahina nitong sinabi na hindi ko naman agad naintindihan.

"Po?" Tanong ko.