Code Name: DIAMOND [Düzenlendi]

7

Tekrardan Selam Herkese!
İyi Okumalar.

~~~~

Saat 12:30

Güzel bir rüya görüyordum.

Kocaman bir ormandaydım. Babam, ben ve Annem. Üçümüz aynı eski günlerdeki gibi ormanda piknik yapıyorduk. Babam her zamanki gibi benimle uğraşıp, beni sinir ediyordu. Annem de hep yaptığı gibi bize bakıp gülüyordu. Gülüşünü o kadar özledim ki...
Annemle beraber babam da gülmeye başladı. Daha sonra bende onlara katıldım. Üçümüz de gülerek birbirimize bakıyorduk. En sonunda her zaman olduğu gibi Aile kucaklaşmasını yapmıştık. Annemin teni benim tenime değdiği an hissetmiştim o an ki sıcaklığını. Kendimi bir bulutun üstündeymişim gibi hissediyordum. Sanki rüya olamayacak kadar gerçekti. Hissediyordum...

Gözlerimi açtığım anda, o günlük güneşlik hava, bir anda kasvetli bir hal almıştı. O yemyeşil ağaçlar, kapkara olmuştu. Daha birkaç saniye önce sarıldığım Annemle Babam, yanımda yoklardı. Bir anda buhar olup uçmuşlardı. Kendimi bu korkunç ormanda tek başıma bulmuştum. Etrafımda hangi hayvana ait olduğunu bilmediğim bir sürü ses vardı. Hava soğuktu. "Üşüyorum..."

Gözlerimi tekrar kapatıp içimden dua etmeye başlamıştım. O sırada arkadan uzanan bir el ile gözlerimi korkuyla açmıştım. Arkama döndüğüm sırada tanıdık bir yüz, içime su serpmişti.

"Baba..."

"İyi misin kızım? Kâbus mu gördün?" Babamın endişeli sesi beni rüyadan uzaklaştırmıştı.

"Nereye gittin baba?..." Gördüğüm rüyanın etkisini hala atamamıştım üstümden. Babama dolu gözlerle bakıyordum. Elini yanağıma koydu an, gözümden bir damla yaş düşmüştü.

"Burdayım güzel kızım. Korkma, sadece bir kâbustu. Bir yere gittiğim yok. Burdayım." Beni rahatlatmak için bunları söylemişti.

"Korktum. Bir anda Annemle sen kayboldunuz. Tek başıma kaldım... Koca ormanda."

"Ah,güzel kızım benim." Beni kendine çekip sarıldı. Sırtımı sıvazlayıp beni sakinleştirdi.

Birkaç dakika öyle durduk. Ardından babam kendini geri çekti, yüzüme bakarak gülümsedi.

"Kahvaltı yapmadın. Bari öğle yemeğini atlama kızım. Aç değil misin?"

Başımı hafifçe saklayarak.

"Kurt gibi açım baba!" demiştim. İkimizde güldük.

"Yüzünü yıka ve aşağı gel. Bekliyorum." dedi ve odamdan ayrıldı.

~~~

Yüzümü yıkayıp, üzerimi değiştirdikten sonra mutfağa, babamın yanına gittim.
Benden önce sofraya oturmuş, beni bekliyordu.

"Geldiim" dedim ve yanına oturdum.

"Hadi başla bakalım. Soğumasın." dedi ve önündeki omletten bir parça alıp, benim tabağıma koydu.

"Afiyet olsun baba." Omletimi bıçak yardımıyla kestim. küçük bir parça alıp ağzıma attım.

"Çok güzel..."

"Afiyet olsun benim küçük kızım."

Yüzümde küçük bir tebessüm oluştu. Babamın bana Kızım diye seslenmesi, içimde kelebeklerin uçuşmasına sebep oluyordu.