İNTİHAŞK (+18)

21. BİR BAŞLANGIÇ UĞRUNA BİN GÖZYAŞI

Bölüm Şarkısı; Lord Huron, The Night We Met
Emre Aydın, Kimse Olmadı Senin Gibi

21. BİR BAŞLANGIÇ UĞRUNA BİN GÖZYAŞI

4 AY SONRA

Suskunluğum bedenimi sarmıştı.

Sessiz bir kadına bürünmüştüm. Kimse ile konuşmak dahi istemiyordum. Kendi içimde yapayalnız kalan, çevremde ki insanları görmeyen birisiydim ben.

Ben, Deva Güneş'tim. Hiçbir özelliği olmayan o kadındım.

Şimdi ise, öleceğimi bile bile başladığım o yolun sonundaydım, bu sefer.

Yürüdüğüm yolun en başında kararsızdım, tek bir amacım olmuştu, kız kardeşim yaşasın diye, bir adamın hayatına dahil olup onun hayatını öğrenmek istemiştim.

Ben ajandım, sadece ajan. Bir özelliğim yoktu işim buydu, onun hayatını öğrenmem gerekiyordu, öğrenemedim o beni çoktan alt etmişti.

Artık ajan değildim. Bitmişti benim için tüm bunlar. Hiçkimseyi görmek dahi istemiyordum.

Yürüdüğüm yolun yarısında ise ona aşık olmuştum. Öyle aşık olmuştum ki, kömür rengini andıran gözlerine her baktığımda bir küçük çocuğu görürdüm. Duygularıma engel olamamıştım, her şeyi onunla tatmak istemiştim.

Oysaki gözlerinde çocukluğumu hissettiğim adamın, aslında gözlerinde hiçbir zaman olmadığımı, yok oluşumu izlemiştim.

Ben nasıl bir kadındım ki hiç sevilmemiştim.

Şimdi ise yolumun sonundaydım. Yalnızdım. Yanımda sadece kız kardeşim Süheda vardı ve ben yine anlamıştım ki, yaşama sebebim sadece kız kardeşimdi.

Yerde oturmuş şekilde elim çenemde duruyordu. Arkada ise bir şarkı çalıyordu, eskiden bizim şarkımız olan. 'The Night We Met'
Onu anımsatan onu söyleyen, onu hissettiren..

Kız kardeşim ise yan koltukta uyuyordu. Sağlığı pek iyi gitmiyordu ama işte, yanımdaydı, ne olursa olsun yanımdaydı.

Çalan şarkıyı direkt kapatıp, elimde duran şaraptan bir yudum daha aldım ve yavaşça ayağa kalktığımda bardağı masaya koydum. Cama doğru ilerlediğimde, dışarısını seyretmeye başladım. Aylardan aralıktı. Hava ise çok soğuktu. Ne yazdan kalan anılar kalmıştı, ne ilkbahar günü tanışmamızın güneşi vuruyordu.

Gözlerim camdan dışarısını izlerken bir çift görmüştüm. El ele yürüyorlardı öyle mutlulardı ki, kız gülümseyerek heyecanla bir şeyler anlatıyor, sevgilisi ise belki de eşiydi bilemezdim, onu dikkatle dinlerken saçına öpücükler konduruyordu.

Dört ay üstüne kendi kendime gülümsemiştim.

Tekrardan kafamı çevirdim ve gözlerim yine Süheda'ya ilişti. Bebek gibi uyuyordu minik bedeniyle. Üzerinden düşen battaniyeyi alıp tekrardan üzerini örttüm ve saçından öptüm.

O an ise gözlerim duraksadı ve yine, yeniden aklıma gelmişti. Kuzey Asaf Yurdakul'u görmeden tam olarak dört ay geçmişti.