NİGHT of the STAR

~°Parfüm °~

Bu anı iltifat karşısında neden bu kadar şok olduğumu anlamamıştım. Gece gibi biri ile sevgili iseniz bu ani iltifatlara  alışık olmanız gerekirdi ama ben... Şok içerisindeydim.
Gece'nin önünde ne dediğimi bilmeden bir şeyler gevelerken birden sustum ve ne yaptığımı düşünmeye başladım. Gece ise güldü ve yanıma gelip elini belime koydu. Hayır ama montumun üzerinden koymadı elini. Rüzgarın, açık montumu geriye uçurmasından yararlanıp elinide montumun aksine ince kazağın üzerine koymuştu tam belimin üzerindenden. Ve ben niye bu kadar normal bir şeyi bu kadar detaylı düşünüp abartıyordum? Aman neyse. Önemli değildi. Gece beni geriye doğru çevirdi ve  yürütmeye başladı.
"Nereye gidiyoruz?"
"Biraz yürüyelim."
"Peki,"
...
Yazarın anlatımı ile...
Arkamızda ki ormana doğru yürürken içimde bir şeyler kıpır kıpırdı. Sanki bir kaç kelebek ömürlerini bana ayırıp kalbimde uçuşuyor gibiydi. Nasıl anlatabilirdim ki? Aslında bir yandan üzülüyordum da. Kelebeklerin zaten bir günlük ömrü var niye benim kalbime geliyorlar ki? Ama onlar istedi gelmek dimi?
"Ah! "
Önümdeki ne olduğunu bilmediğim şeye ayağım takılmıştı...
"Yıldız..."
"Efendim. Ah! "
"Şu anda seni tutuyorum düşmedin. " Ne... Kendimi düzelttim ve hiç bir şey olmamış gibi konuşmaya başladım.
"Acıdığı için değil, " dedim. "Korktuğum için. Aman boş versene. " Konuyu değiştirmek için etrafta bir şeyler aramaya koyuldum. Gözlerim acele ile etrafta dolanırken pembe manolya çiçeğine takıldı. Manolya çiçekleri dallarında o kadar güzel, asil ve etkileyeci şekilde duruyordu ki dalında... Gönlümden koparmak gelmezdi ancak konuyu dağıtabilirdim.
"Gece, şu manolya çiçeğine baksana! Ne kadar da güzel duruyor! " Gece gülen yüzünü elimle gösterdiğim manolya çiçeğine döndürdü. Gülüşü hiç bozulmazken çiçeğe yaklaştı ve kokladı.
"Manolya çiçeğinin parfümü var mıdır? " dedi birden.
"Vardır da, ben hiç kullanmadım. "
"Şaşırtıcı," dedi bu sefer.
"Ne şaşırtıcı? "
"Parfüm kullanmıyorsun ama aynısı kokuyorsun da. "
Üst üste bu kadar etkilenirsem ben yaşayamazdım. Yaşatacağım diye öldüren bir Gece'm vardı bense her şeye etkilenen, şok geçiren Yıldız... Ve buda manolya kokan Yıldız ve buna bayılan Gece'nin hikayesiydi işte.
"Haydi, devam edelim. " dedi Gece yürüyerek. Bense arkada kalmıştım. O güçlü, başı dik kız aşkının yanında bir bebek gibiydi işte.
"T- Teşekkürler... "
...

Gece, ile güneş batmaya yakın ormandan çıkmıştık. Gece beni eve bırakacaktı ve sonra o kendi evine gidecekti. Ben bunları düşünürken telefonum çalmaya başladı.
"Alo, "
"Yıldız, " Kim olduğuna bakmadan açmıştım ve bu annemdi. Birden donuklaşmıştım hatta şu anda yüzüne kapatmak istiyordum ama konuşmak zorundaydım. Zorunda olmaktan nefret ediyorum.
"Biz babanla evde olamayacağız ne yaparsan yap. " ve yüzüme kapattı. Peki, alışmıştım.
"Yıldız, iyi misin? "
"İyiyim, annem aradı da. Uzun zamandır konuşmuyorduk. Biliyorsun bir kaç ay oldu. " Ciddileşti.
"Ne dedi? "
"Evde olmayacaklarmış babamla. Ne yaparsan yap, dedi. "
"Yıldız, "
"Efendim. "
"İstersen bugün bize gelebilirsin. Ailem seni çok merak ediyor. " Galiba bende onları merak ediyordum. Ama Gece'nin yanında yatmazdım değil mi?
"Merak etme, tek başına yatacaksın. " Aklımı okumuştu.
"O zaman gelebilirim! "
...
Gece'nin evinin yani ailesinin evinin önünde durduğumuzda etrafı inceledim. İki katlı sade bir evdi.
"Gel. "
İçeriye girdiğimizde mutfaktan gülüşme sesleri geliyordu. Büyük ihtimalle akşam yemeği yiyorlardı. Ben hiç böyle bir yemek yememiştim.
Mutfağa geçtiğimizde tahminim ile annesi, babası ve küçük bir çocuk vardı. Gece'nin tek bir kardeşi vardı. O zaman bu adam onun kocası, çocukda çocuklarıydı. Ayağa kalktılarında hepsi ile el sıkıştım ve annem ile babamın elini öptüm. Evet, annem ve babam. Onlarda benim kim olduklarımı biliyorlardı. Gece haber vermişti. Ancak gerçekten genç gözüküyorlardı.
"Hoş geldin kızım. Adın neydi?"
"Yıldız, efendim. " Kötü bir şey demişim gibi herkez gözlerini açtı.
"Yıldız mı? "
"Ah, evet Yıldız. Kötü bir şey mi dedim? "
"Yok kızım gel otur. " Gece ile sandalyelere oturduk. O sırada Gece'nin babası konuşmaya başladı.
"Bu Gece'nin kız kardeşi Zeynep. Satürn Tanrıça'sı. "
"Buda kocası Alperen. Karanlık Tanrı'sı. "
...
Uzun bir sohbetten sonra odalarımıza geçerken son kez Plüton Tanrı' sı konuştu.
"Ofise gelmeyip işleri aksatıyorsun. Tanrı, Tanrıça olmak kolay değil. Yarından itibaren çalışmaya başlayın. "
"Peki, efendim. " dedim ve Gece'nin yönlendirmesi ile odaya geçtik. Biraz değişik bir cümle ama o anlamda değil. Kendimi değişik hissediyordum. Ailesi ile aramı iyi yapmıştım. Hiç bir sorun yaşamamıştım ama gariptim.
Bir dakika! Ben kıyafet almayı unutmuştum!
"Gece!" dedim. "Kıyafetlerimi almayı unuttum! "
"Bekle, Zeynep'ten bir pijama takımı getiririm. "
"Getirmene gerek yok aslında bunlarla da uyuyabilirim... " derken Gece kapıyı açıp çıkmıştı bile. Of! Umarım sorun olmazdı.

5 dakika sorma Gece odaya girdi ve pijamaları uzattı.
"Teşekkür ederim."dedim ve yanağına bir öpücük kondurup geri çekildim.
O ise bir mumya gibi donmuş tu. Bu haline kıkırdarken ben o ise sonunda konuştu.
"R- Rica ederim. "
______________________________

Sonlara doğru kötüledi gibi sizce?
Uzun zamandır yazmıyordummm. Sonunda yazdımm. Nasılsınızzz???

Sizi özledim benn
<3333
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Bence hatırlamak için kitabı bir daha okuyunn.
Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınnn.
Müzik listesi yapayım mı sizcee????
Yoksa kitap bitince mi yapsamm.
Sizceee??
💗⭐