(Unicode)
Chapter 33
"သုံးရက်ရှိသွားပြီ"
"အင်း"
"အခုထိ မိုးမြင့်ယံကိုရော၊ မိုးမြင့်မေကိုရော ခြေဖျားလေးတောင် မတွေ့ရသေးဘူး"
"အင်း"
"သူတို့ ဒီမြို့ထဲမှာ ရှိသေးတာရော သေချာရဲ့လား"
"သေချာပါတယ်"
"ငါတို့ မသိလိုက်ခင် လစ်ထွက်သွားတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား"
ဘုန်းစည်းစိမ်က ဇွန်းနှင့်ခက်ရင်းကို အောက်ချကာ ရေသောက်နေရင်းမှ ခေါင်းခါပြသည်။
"မဖြစ်နိုင်ဘူး အစ်မ။ မြို့ရဲ့ အဝင်အထွက် လမ်းကြောင်းအားလုံးကို ကျွန်တော်တို့ စောင့်ကြည့်နေတယ်။ သူတို့ ဘယ်မှ ထွက်မသွားဘူး။ အဲ၊ မြေကြီးအောက်ကနေ မြေလျှိုးသွားရင်တော့ တစ်မျိုးပေါ့။ မြေကြီးထဲမှာတော့ အစောင့်မချထားဘူး"
"ပေါက်တတ်ကရတွေ မပြောနဲ့။ အတည်ပြော"
"အတည်ပြောနေတာပါပဲ အစ်မရာ။ သခင်လေး ပြောသလိုပဲ စိတ်လျှော့ထားစမ်းပါ။ သူတို့ကို ရှာလို့တွေ့မှာပါ။ မိမှာပါ။ အရမ်းစိတ်ဖိစီးမနေပါနဲ့"
"ငါ့ပုံက အရမ်းစိတ်ဖိစီးနေတဲ့ပုံ ပေါက်နေလို့လား"
"ပေါက်တာရဲ့ဟိုဘက်တောင် လွန်နေသေး။ spa လေးဘာလေး သွားပြီး နည်းနည်းပါးပါး အနှိပ်ခံလိုက်ဦး။ ကျွန်တော် လိုက်ပို့ရမလား။ အစ်မကို လိုက်ပို့ရင်းနဲ့ ကျွန်တော်ပါ အနှိပ်ခံမယ်လေ။ အစ်မနဲ့ သွားတာဆိုရင် သခင်လေးက ပိုက်ဆံရှင်းပေးမှာပါ။ ကျွန်တော် အကုန်အကျ သက်သာတာပေါ့"
"တော်ပါပြီဟယ်"
"spa မသွားချင်လည်း ကျွန်တော်နှိပ်ပေးရမလား"
"တော်ပြီ တော်ပြီ။ ရပြီ"
တကယ်ကြီး ထနှိပ်တော့မည့်ပုံ လက်တွေချိုးပြနေသည့် ဘုန်းစည်းစိမ်ကို အချိန်မီ တားလိုက်ရသည်။
"ဟဲဟဲ၊ စကားအနေနဲ့ ပြောတာပါ။ ကျွန်တော်လည်း မနှိပ်တတ်ပါဘူး။ အစ်မ စားလို့ပြီးရင် ပန်းကန်တွေသိမ်းတော့မယ်။ ပေးတော့"
YOU ARE READING
'Crystal Light'
RandomType - boy×girl Genre - Thriller, Romance "ငါတို့ ရှင်သန်လှုပ်ရှားနေရတဲ့ လောကကြီးက အထိအရှ မခံဘူး။ ပြောရရင် ခရစ်စတယ် သလင်းကျောက်တွေလိုပေါ့။ ကွဲအက်လွယ်တယ်။ ကြေမွလွယ်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီခရစ်စတယ်ကျောက်တွေပေါ် အလင်းရောင် ထိုးထားတဲ့ အချိန်မျိုးကို မြင်ဖူးလာ...
