Ben Senin Abin Değilim _texting_

16. Bölüm

Eğer yorum yaparsanız ve öneride bulunursanız kurguyu daha çok geliştirebilirimm.

Bu yüzden yorumlarınız önemli🫶🏻

Ayrıca bu aralar çok yoğun olduğumdan bu bölüm çok gecikti. Özür dilerimmm.

Anlamaz gözlerle hâlâ ona bakıyordum.

Elini alnıma bastırdığında tuttuğumu farketmediğim nefesimi yavaşça verdim.

Bileğini tutup sertçe çektim.

"Ne yapıyorsun gerizekalı! Termometre diye birşey var."

Umursamazca önüne döndü ve pastadan bir çatal daha aldı.

"Ben ilkel yöntemlerle devam etmekten çok mutluyum Damla hanım."

Öfkeyle soludum ama bir işe yaramadığını bildiğimden sandalyemi eski konumuna getirdim ve pastamı yemeye devam ettim.

Sinirlendiğim şey onun bu davranışları değildi. Küçüklükten beri biz zaten fazlasıyla yakındık.

Sinirlendiğim şey artık yakınlığının beni heyecanlandırmasıydı.

Bundan asla memnun değildim. Yıllardır abim dediğim insanın temaslarından hoşlanmak bana göre değildi.

Hızlıca tabağımı bitirdikten sonra bulaşık makinesine yerleştirdim.

Tam mutfaktan çıkacaktım ki sesi durmamı sağladı.

"Bekle şurada,beraber gidelim işte."

Yutkundum.

"Ben zaten uyuyacağım. İyiyim de ayrıca.
Yengemin kapları da tezgahın üzerindeki poşette. Giderken alırsın."

"İnsan kibarca kovar be kızım."

Gülümsedim. "kızların yanına git işte gün doğdu sana da."

Yüzündeki mutlu ifade gitmişti. Birşey demedi ve tabağıyla ilgilenmeye devam etti.

Yatağımda uzun bir süre sosyal medyada gezinmiş, kızlarla mesajlaşmıştım.

Artık uykum gelmeye başlamıştı.

Emir abim çıkarken haber bile vermemiş,15 dakika kadar önce çıkıp gitmişti.

Telefonu yanıma koydum ve gözlerimi kapattım.

Yüksek ihtimalle yine kızların yanına gidecekti.

Yıllardır ilişki hayatı karışıktı. Tanıdığım kızların 2 katıyla birlikte olmuştu belki de.

Özellikle son 1 yıldır tek gecelik ilişkileri artmıştı.

Yüzümde buruk bir tebessüm oluştu. Önceden flörtlerini gösterip
"yenge adayın" diyordu. Şimdi niye bu kadar dert etmiştim ki?

Beynimi bu saçma ve beni geren düşüncelerden arındırdım.

Çok sürmemişti benim uykuya dalmam.

2. Gün Sonra;

İzlediğim filmi kapının açılma sesini duyunca durdurup yatağımdan kalktım.

Odamdan çıkıp koridora ilerleyince annemgilin gelmiş olduğunu gördüm.

Neşeyle ikisine de sarıldıktan sonra babam dinlenmek için öğle olmasına rağmen odasına çekilmişti.

Annem de fazlasıyla yorgundu ve açtı.

Ne kadar yemek yapmam için ısrar etse de beceremeyeceğimi söyleyip tekrar odama çekilmiştim. Evde büyük bir sessizlik hâkimdi.

Telefonumun çalmasıyla tekrar durdurdum filmi.

Arayan Emir abimdi.

Telefonu açar açmaz sesi doldurdu kulaklarımı.

"Evde misin?"

Kaşlarımı çattım fakat tabiki o bunu göremeyecekti.

"Evet,niye?"

"5 dakikaya aşağıda ol."

Birşey dememe izin vermeden telefonu kapattı. Evet yüzüme kapattı!

Sinirle tekrar arasam da cevap verme zahmetine girmemişti bile.

Akşam saatlerinde hava biraz daha serin olduğundan üzerime beyaz bir sweatshirt giydim ve altıma siyah geniş bir kot pantolon giydim.

Nereye gideceğimizi bilmiyordum fakat fazla uzun sürmez diye düşünüyordum.

Saate baktığımda 17.09 olduğunu gördüm.

Henüz akşam olmadığından sweatshirt kalın olur mu emin olamamıştım.

Telefonum tekrar çaldığında açıp "patlama be,geliyoruz işte." dedikten sonra yüzüne kapattım.

Masanın üzerindeki yapışkanlı not kağıtlarından birini aldıktan sonra üzerine "ufak bir işim çıktı, kaçta geleceğimi bilmiyorum. Haberleşiriz."
yazdıktan sonra yatak odalarının kapısına yapıştırdım.

Umuyordum ki uyku mahmurluğuyla görmeme gibi bir durum olmazdı.

Hızlıca spor ayakkabılarımı giyip asansörün gelmesini bekledim.

2 dakika sonra aşağıdaydım.

Biraz ilerlediğimde modern arabasının içinde telefonuyla uğraştığını gördüm.

Arabanın kapısını açıp yanındaki koltuğa oturdum.

Ters bı ifadeyle emniyet kemerini takarken söylendim.

"Ee,nereye gidiyoruz?"