Ben Senin Abin Değilim _texting_

36. Bölüm

"saçmalama Emir. Babam istedi diye seni asla bırakmam."

Emir'in gerginliğinin geçtiğini düşünüyordum.

"Pekâlâ, planın nedir?"

"Senin baban zaten o kadar da katı değil bize karşı. Tek sorun babam. Onda da olabildiğince beraber olduğumuz ortamlarda ne kadar iyi olduğumuzu gösterelim. Hem annem de belki yumuşatabilir."

"Damla."

"Efendim."

"Bir an gerçekten ayrılacaksın sandım be kızım."

"Benden kurtulman o kadar kolay değil Emir beey."

Erkeksi gülüşü kulaklarıma dolunca istemsizce gülümsedim.

Ben bu çocuğu çok seviyordum. Hem de fazlasıyla. Biraz daha havadan sudan konuştuktan sonra kapattık. İnstagram'da gezinirken kapım açıldı ve içeri annem girdi.

"Uyuyan güzelimiz uyanabilmiş."

Gülümseyerek söylediği şeylere zoraki gülümsedim. Ben odaya geçtikten sonra neler olduğunu merak etmiyor değildim fakat alacağım cevaplardan korkuyordum.

Annem benim ne düşündüğümü anlamış olacak ki gülümseyerek yatağımın köşesine oturdu.

"Babanın ikinizin ilişkisini kabullenmesi çok zor. Değil ki kabullenmek,yumuşaması bile çok zaman alır gibi Damla."

Çaresizlikle anneme baktım.

"Hiç öyle bakma Damla. Babanın haklı olduğu bazı konular var. Biz sizi kardeş gibi büyüttük. Alışılması zor olacak tabi ki."

"Ne alakası var anne? İnsanlar ve aralarındaki ilişkiler değişebilir. Bu çok normal birşey."

Annem anlayışla biraz daha kuruldu yatağa.

"Evet hayatım öyle ama kız babaları için o kadar da basit değil."

Kafamı başlığa yaslayarak ofladım. Bu ilişkiye başlarken bu kadar sıkıntı olacağını tahmin edemezdim.

Gerçi tahmin etsem de yine de Emirden vazgeçemezdim orası ayrı.

Annem bacaklarımın üzerinde duran ellerimin üzerine koydu elini.

"Zamanla o da alışacaktır. İkiniz de onun için çok değerlisiniz. Ondan onun bu tavrı."

"Umarım."

Annem kalkıp başıma bir öpücük kondurdu.

"Baban tüm gün seni sorup durdu. İstersen birşeyler yemek için çık odandan. Bu bahaneyle görmüş olur seni de içi rahat eder. Seni şuan salya sümük ağlıyor sanıyor da."

Annemin dediklerine sırıttım.

"Tamam çıkarım birazdan."

Annem bana gülümseyip çıktı odadan.

Derin bir nefes aldım.

Emir ve babam arasında kalmak berbat bir duyguydu.

Şimdi çıktığımda babama nasıl davranmam gerektiğini de bilemiyordum.

Eskisi gibi sarılıp boynuna mı atlamalı yoksa yüzüne bile bakmamalı mıydım emin değildim.

Hızlıca telefonumu alıp WhatsApp'a girdim ve Emir'in sohbetine tıkladım.

Siz: Odadan çıkacağım fakat babama karşı nasıl bir tavır sergilemem gerekiyor bilmiyorum.

Siz: Sence mesafeli mi olmalıyım yoksa eskisi gibi mi olmalıyım.

Mesajlar çift tik olmasına rağmen 1 dakika içinde görülmemişti. Umudu kesip telefonu yanıma bıraktım ve alt dudağımı dişleyerek olanları düşünmeye başladım.

Yaklaşık 5 dakika kadar sonra telefonumun titremesi ile hemen elime aldım telefonu.

Sevgilim: Ne çok mesafeli ol ne de çok yakın ol bence.

Sevgilim: Eğer tamamen mesafe koyarsan amcam da bu kez işi inada bindirir yumuşayacağı varsa da yumuşamaz.

Sevgilim: Beni olanlardan haberdar etmeyi de unutma sakın.

Siz: Tamam yazıcam ben sana.

Aramızdaki konuşmanın resmi olması canımı sıkmıştı.

Anında kafamdaki düşünceleri attım.

Babam ayrılık da ayrılık diye tutturunca her şeyi ilişkimizdeki bir sorun olarak görmeye başlamıştım.

Odadan çıkıp mutfağa ilerlerken oturma odasında uyuyup kalan babama baktım.

Ayda yılda bir trip atacaktım onda da adam uyuyakalmıştı.

Mutfağa ilerleyip kahvesini yudumlayan ve telefonla uğraşan anneme baktım.

"Babam uyumuş."

"Yarın erkenden uçağa binecek ya. Onun stresindedir."

"Ne uçağı?"

"Yeni bir ortaklık için amcanla 3 günlüğüne şehir dışına çıkacaklar."

Anladığımı belirtircesine kafamı sallayıp buzdolabına ilerledim.

Bu demek oluyordu ki babamla frekansları yakalamamız 3 günden önce mümkün değildi.